De stoelen voor het altaar in de Abdij hadden plaats gemaakt voor een prachtig labyrint, dat daar was aangelegd. Het bekendste labyrint ligt in de kathedraal van Chartres, maar vanaf nu tijdelijk in Heeswijk! Uit vele richtingen kwamen de mensen naar de Abdij toe,  om het lopen van een labyrint te ervaren.

Selma Sevenhuijsen gaf een korte uitleg en maakte duidelijk wat het verschil is tussen een doolhof en een labyrint. In een doolhof verlies je de weg en in een labyrint vind je de weg, omdat je geleid wordt en er geen andere mogelijkheid is om te gaan. Een verschil dus ook in angst en vertrouwen.

Als je begint aan het labyrint dan loop je eigenlijk je innerlijke pelgrimage, het is een symbool voor je eigen levensweg, die je dan ook in je eigen tempo mag lopen. Een heenweg, een midden en een terugweg, oftewel loslaten, ontvangen en toestaan.

Ervaren

Vanuit de achterste altaarbanken vormde zich een lange rij en werd de rechterhand op de linkerschouder van de voorganger gelegd, als teken om elkaars last te dragen. Onder prachtige muziek kwam de lange rij in beweging in een bepaald ritme en deze meditatieve dans gaf een groot gevoel van verbondenheid. Uiteindelijk vormden ze een grote kring om het labyrint en mocht er gelopen worden in stilte.

Parel

Een bijzondere ervaring ! De stilte, het ritme, het samenzijn, de rust….voor iedereen was er een  ‘parel’ die meegenomen mocht worden. De werkgroep van Berne-Anders heeft hiermee weer laten zien dat ze een goede andere weg zijn ingeslagen om bijeenkomsten te organiseren die de mensen in beweging brengen, letterlijk en figuurlijk.

Volgende bijeenkomst

Op de maandag in de Goede week , 25 maart, komt er een bijzonder koor uit Nijmegen zingen.
Schola Cantorum Karolus Magnus geeft een concert met de titel ‘The Maryred Virgins’ over het geweld tegen vrouwen door de eeuwen heen.

Verdere informatie hierover volgt nog….

Tekst:   Ine Zonneveld
Foto’s : Marjon van Herpen