Auto’s zochten overal een parkeerplekje in de straten van Heeswijk. De kerk stroomde vol voor deze bijzondere uitvoering Fiebre Argentin.  Precies om 20.15u klonken er van achter uit de kerk trommelslagen. Het koor trad al zingend richting het altaar, een kippenvel moment. Klik hier voor foto's.

De nog jonge, 23 jaar, dirigent Nicolás Loza richtte twee jaar geleden dit koor op. Een gepassioneerd gezelschap van 32 jonge musici die allen nog studeren aan het conservatorium.

Een gevarieerd programma waarin ook twee orkesten de Argentijnse muziek lieten klinken. De bandoneonist liet door zijn muziek  ons terugdenken aan de trouwdag van koningin Maxima. De tango werd gedanst door het middenschip en natuurlijk ons eigen koor Mi Canto!

Mi canto olv Enrico van Schaik

De bariton Frank Hermans werkt zowel in Nederland als in Argentinië en hij wilde heel graag iets terugdoen voor deze studenten. Hij wilde ze de gelegenheid te geven om naar Nederland te komen. Hij nam het initiatief om koren aan te schrijven voor deze samenwerking  en eigenlijk per toeval werd er in het voorjaar met Mi Canto opnieuw contact gelegd. Mi Canto had in de periode voor kerst een uitvoering met de harmonie gepland staan, maar die werd in het voorjaar afgeblazen. Daardoor ontstond er een nieuwe mogelijkheid. En zoals alle koorleden beamen:’het is werkelijk een groot feest.’

Zij mogen trots zijn op wat zij met elkaar hebben neergezet in zo’n korte tijd. Afgelopen maandag hadden zij hun eerste gezamenlijke repetitie. Werkelijk chapeau, zij hebben het publiek intens laten genieten.

Een grote dank dan ook aan Frank Hermans, die dit mogelijk heeft gemaakt. En zoals hij zelf teruggaf: ‘Ik wilde laten zien dat wereld mooi is, groot en cultuurrijk.’ En daarin is hij zeker geslaagd.

‘De musici uit Argentinië vliegen weer terug naar huis toe, maar hun muziek blijft hier!’ sprak Harrie Geboers, koorlid van Mi Canto,  in zijn dankwoord.

Onder luid applaus werd er afscheid genomen van dit unieke gezelschap,met een blik Hollandse stroopwafels in de hand,  tranen  en een groot knuffelgehalte.

Tekst:    Ine Zonneveld

Foto’s:  Wim vd Lubbe