Per toeval komen we in contact met Ad Habraken, omdat hij twee foto’s aan onze fotograaf Wim vroeg van de N279. Voor in zijn archief en ter informatie voor de bijeenkomst die vanavond gehouden wordt in CC Servaes.

Een bevlogen man blijkt,  die zich al meer dan tien jaar intensief bezig houdt met de ontwikkelingen van de N279 wat betreft aanleg, verbreding en de veranderingen die daarmee samengaan.

Al binnen vijf minuten ligt de tafel vol met krantenknipsels, tekeningen en vertelt hij honderduit. Klik hier voor foto's.

Ad woont al zijn hele leven op Laverdonk en dat geldt minstens voor twee generaties van zijn familie terug ook. Hij is nog de enige die overgebleven is en dus een beetje ‘Laverdonk’. . Geen wonder dan ook dat zijn betrokkenheid zo groot is.

Hoe zag het er tien jaar geleden uit?

Zijn huis staat midden in het beschermde AA-dal, alles moest behouden blijven en de natuur stond hoog in het vaandel. In die tijd werden zelfs twee bedrijven, van Berkel en Verschuren, weggekocht voor de instandhouding van de natuur. Niemand mocht meer uitbreiden. En dan komt het moment van ommekeer…’door d’n betonnen weg’, zoals Ad het zo mooi noemt.

Ad laat ons het eerste krantenknipsel zien van het Brabants Dagblad uit 2004 met als titel: Naar de N279 via Boterweg Dinther.

Hoe zag het er voor jullie uit in al die jaren en wat zal de toekomst brengen?

Eenduidig geven Ad en zijn vrouw Mia daar antwoord op. Wij wonen in een oase van rust, maar ze verwachten dat daar zeker verandering in zal komen. Mia maakt zich vooral zorgen dat ze zich niet veilig meer zal voelen wanneer ze naar het dorp gaat per fiets of per auto. Ze moeten namelijk een behoorlijke barrière overwinnen, voordat ze in Dinther zijn…de ontsluitingsweg.  Maar ook hun buurtschap wordt in tweeën gesplitst en hoe zal het gaan met de rotonde die er komt te liggen midden in Laverdonk? En zal dit plan niet juist veel méér sluipverkeer door Heeswijk-Dinther voeren? Er zullen ook  pluspunten zijn en komen, maar voor nu zeker nog geen gerust gevoel.

Samen zullen zij zich sterk blijven maken voor hun geliefde plekje…Laverdonk!

Tekst:  Ine Zonneveld

Foto’s: Wim vd Lubbe