Bas van Vessem is met zijn collega diskjockey Remco Wagenaars de uitdaging aangegaan om een nacht in de tent door te brengen, terwijl het buiten meer dan 10 graden vroor.
zie foto's
Hun eigen ervaringen leest u bij lees meer.
Hallo, ik ben Bas van Vessem, en ik woon sinds een jaartje of 2 op de heilige stokstraat 39 in Dinther. Ik denk dat ik wel kan stellen dat de buurt en ik elkaar wat beter hebben leren kennen afgelopen weekend.
Ik wil graag m’n verhaaltje doen over ‘n nachtje kamperen in mijn voortuin, en de reacties die we daarop gekregen hebben. Op zich al niet zo raar dat er reacties waren, want het heeft afgelopen nacht aan de grond een graadje of 10 gevroren. Je moet wel gek zijn om met dit weer in een tentje in je tuin te gaan liggen, als nog geen 10 meter achter je een huisje staat met daarin een lekker warm bedje !
Het begon afgelopen vrijdag. Mijn vriendin en ik hadden op het zwembad in Schijndel een nieuwjaarsborrel. Mijn vriendin, Bernadette werkt daar.
Van beroep ben ik keurmeester elektrotechnische panelen, maar in mijn vrije tijd hobby ik graag wat met muziek, en verzorg dan dus ook met regelmaat de muziek op diverse feesten of andere gelegenheden. Tijdens deze borrel sprak ik met Remco Wagenaars. Remco ken ik al jaren, omdat hij dezelfde hobby heeft als ik.
Na het nuttigen van een aantal biertjes kwam de stelling dat je wel gek moest zijn om met dit weer in een tentje op de hei te moeten slapen. We kwamen op dit onderwerp omdat het afgelopen week in het nieuws is geweest dat onze militairen in Oirschot het zo zwaar hadden op het moment vanwege een oefening, en dat ze de nacht moesten doorbrengen op de hei in een slaapzakje . Op sommige momenten kan ik beter mijn mond dichthouden, want je raad het vast al….ik vond dat het allemaal wel meeviel, waarop Remco mij uitdaagde voor een nachtje kamperen met deze vrieskou….
Ik wilde me uiteraard niet laten kennen en heb de deal gesloten !
Na een goede nacht rust begon ik de zaterdag met een beetje hoofdpijn.
De zaterdag ging zoals alle andere zaterdagen, en ergens achter in me hoofd spookte mijn belofte nog in het rond. Heb er verder weinig aandacht aan besteed, ook in de hoop dat Remco het allemaal zou laten voor wat het was…….maar helaas.
Rond de klok van 15.00 uur kreeg ik van hem een smsje hoe laat hij bij mij moest zijn om de tent op te zetten. Ik heb nog geprobeerd om eronderuit te komen, maar dat is me niet echt gelukt. Aangezien ik om 17.00 moest draaien op een bruiloft in Empel heb ik na enig aarzelen hem terug gebeld met de boodschap om dan maar zo snel mogelijk naar mij toe te komen, om de tent op te zetten. Ik ben gelijk de zolder opgedoken om onze bungalowtent op te zoeken, en een goed kwartier later stond Remco op de stoep.
Vanaf daar begon het zo’n beetje. Na het uitpakken van de tentstokken liep overbuurvrouw Riek voorbij. Haar gezicht straalde ongeloof uit toen we vertelde dat we die nacht door wilde brengen in de tent. De een na de ander verklaarde ons voor gek. Familie, overburen en zelfs Bernadette hadden het idee dat het allemaal wel met een sisser af zou lopen.
Rond half 5 in de middag stond de tent klaar, voorzien van verlichting, een luchtbed, stretcher, tuinstoel-kussens, dekens en andere isolatiemiddelen om ons de koude nacht door te helpen. Buiten de tent hadden we een vuurschaal gezet om toch nog enigszins wat warmte te krijgen, evenals een fles Jägermeister die voor wat innerlijke warmte kon zorgen.
Toen alles klaar stond zijn we vertrokken, en heb ik Remco thuis afgezet. Ik zou hem die nacht, na het draaien weer oppikken om de tent op te zoeken.
Zelfs toen ik niet thuis was kreeg ik al smsjes van de familie Beerens en Manders( kerkstraat ) met de vraag of ik uit huis was gezet !
Zo gezegd, zo gedaan…..Na het draaien heb ik Remco thuis opgehaald.
Eenmaal thuis, na de nodige peptalk en heel veel dikke kleding hebben we ons plekje opgezocht in de tuin. Ik zette de radio zacht aan, en binnen een mum van tijd brandde er een lekker vuurtje om ons aan te warmen. Toen was het tijd voor een toost. Met een borreltje in de hand toostten Remco en ik op een goede afloop van deze nacht.
We zaten werkelijk waar nog geen 5 minuten in de stoel of de eerste voorbijgangers kwamen al langs. De meeste keken toch wel vreemd ook, maar er waren ook mensen die vrolijk zwaaiden. Auto’s die claxonerend voorbij kwamen of op de rem sprongen, en alle tijd namen om te kijken wat wij nou eigenlijk aan het doen waren, we maakten het allemaal al mee binnen het eerste kwartier. Je zou zeggen dat het s’nachts rond de klok van 3 uur rustig is op straat, nou ik kan je vertellen dat dat alles behalve waar is.
Na een half uurtje stopte er een fietser. Hij vond het er wel gezellig uitzien en bedacht zich geen minuut om even een korte rustpauze in te lassen. Hij had net de jaarlijkse sinterklaas-surprise met vrienden achter de rug. Remco en ik keken elkaar verbaasd aan, We kwamen tot de conclusie dat wij niet de enige rare vogels uit Dinther waren, aangezien de goedheiligman toch al weer een weekje of 4 geleden de boot naar Spanje heeft genomen.
Maar goed, we hebben deze bijzonder vriendelijke kerel een fles bier gegeven om zijn rustpauze wat aangenamer te maken. Ik ben zijn naam kwijt, hij is 39 jaar en hij vertelde dat hij een stukje verderop woonde, net buiten de bebouwde kom. Ik geloof dat iedereen de beroemde tulpenvelden wel kent daar. Hij beweerde de eigenaar te zijn van die plantjes !
Hij vertelde me over 25 jaar terug, dat hij hier wel eens binnen kwam in het schoenenwinkeltje van Fam Lucius, en over de beroemde kaugomballen-automaten die aan de gevel hingen naast de voordeur. Met veel plezier dacht hij terug aan die tijd, dat hij na school hier langs kwam om een grote kauwgombal voor een kwartje uit de machine te trekken, of 4 kleine kauwgomballen voor een dubbeltje ! Hij baalde bijzonder toen op een kwade dag de automaten moesten verdwijnen op verzoek van de school, omdat op de school waar hij zat iedereen wist dat een van de automaten stuk bleek te zijn , en je gewoon zonder geld de gehele automaat leeg kon trekken. Jammer genoeg werd ons gesprek verstoord door een voorbijrijdende auto die al toeterend, en met piepende banden onze aandacht wilde trekken. Ik had graag meer gehoord van die man over het huis waar ik samen met mijn vriendin nu 2 jaar in woon.
Een paar tellen later kwam er weer een auto aangescheurd, en tot mijn verbazing stopte die op mijn oprit. Later bleek dat dezelfde auto te zijn die eerder met piepende banden hier al langs reed. Er stapte 2 jongens en 2 meisjes uit en kwamen naar ons toegelopen. Ik begon op dat moment te vrezen voor de rust in de straat, maar dat viel ook allemaal aardig mee. Ze vroegen ons natuurlijk wat we aan het doen waren, en staken rustig een sigaretje op. Remco gooide nog een paar blokken hout op het vuur, en schonk ons nog een borrel in, terwijl het nu best wel gezellig begon te worden. Na een tijdje bleek een van die jongens nog een achterneef te zijn van die tulpenman. Wat is deze wereld eigenlijk toch klein hè !
Na een tijdje zijn de 2 jongens en meiden weer ingestapt en verder gereden, en ook de tulpenman wilde zijn weg vervolgen. Eenmaal over mijn heg geklommen herinnerde hij zich weer welke kado’s hij van sinterklaas had gehad, en de tranen van het lachen stonden op ons gezicht toen hij met een zakje vetballen voor de vogeltjes aan kwam zetten. Een troost….hij had er ook een voerbakje bijgekregen met automatisch aanvulsysteem !!
Na afscheid genomen te hebben was het intussen half 5 geworden en was het ook al vrij rustig geworden op straat.
Remco en ik hebben nog een borrel gepakt en wilde het vuur uit laten gaan om zo ons bedje op te zoeken. Na de borrel het vuur afgeschermd met een rooster, en de tent in. Na heftig worstelen met de dikke kleding en schoenen eindelijk rond de klok van 5 uur in bed………slaap lekker !!
Vooralsnog hadden we weinig last van de kou dus het zag er naar uit dat dit allemaal een makkie zou worden.
Na een paar uurtjes slaap werd ik om half 9 weer wakker van een passerende auto. Het verbaasde me dat ik het totaal niet koud had gehad behalve een klein beetje aan mijn gezicht, ondanks dat me jas door de dikke kleding bij me oksel was uitgescheurd. Na even rustig wakker worden heb ik Remco een duw gegeven, met de vraag of hij koffie lustte. Pas toen ben ik mijn huis pas weer ingegaan voor koffie.
Een paar minuten later zaten we weer rustig voor de tent met ons gezicht in de allereerste zonnestralen die net over de daken van wat huizen heen kwamen, met een heerlijke kop koffie in de hand. Ik prees me gelukkig dat ik de nacht goed ben doorgekomen, en voelde me een gelukkig mens. Geen idee waar dat laatste nou vandaan kwam !
Remco merkte op dat het vuur in de korf nog wat lag na te smeulen, en gooide er nog wat hout op. Na een tijdje flink gerookt te hebben vatte het hout ook opnieuw vlam, en was het plaatje compleet. Het was behoorlijk rustig op straat. Na een tijdje hoorde we de rolluiken van overbuurvrouw Riek open gaan, en daarmee leek ook de rest van de buurt een beetje tot leven te komen. Een hardloper passeerde de kruising, net als 1 man die zijn hond aan het uitlaten was. Toen verscheen Riek aan onze heg met haar hondje. Ze vertelde hoe ze een groot deel van de nacht precies had kunnen volgen wat er zich afgespeeld had in onze tuin. Ze vond het knap van ons dat we de nacht goed door waren gekomen, en heeft nog een mooie foto van ons gemaakt ! Nadat Riek weer thuis was hoorde we rond kwart voor tien de klokken van de parochie luiden. Al snel kwamen de eerste mensen langs die op weg waren naar de kerk. We hebben toen diverse opmerkingen en vragen gehad….daar stond ik zelf van te kijken ! ik citeer er een aantal;
“zitten jullie hier uit protest ?”
“Mag je der niet meer in ?”
“ja, zo kan het natuurlijk ook !”
“enig ! Wat een avontuur !” en
“ Is dit de nieuwe winter-camping van Dinther ?”
We stonden redelijk versteld van de aandacht die we kregen. Er stopte zelfs een auto met een hoop hout op zijn imperiaal met de vraag of we nog hout nodig hadden om te stoken !….en dat allemaal door gewoon in je tuin te gaan zitten.
Ik moet toegeven, vanaf dat moment begon ik een klein beetje koude tenen te krijgen !
Opnieuw het vuur was een heel eind uit, en zijn we gaan opruimen. Eenmaal binnen in huis een lekker broodje ei gebakken en ons dikke pak kleding uitgetrokken. Op dat moment kwam Bernadette beneden…..Normaal zeggen we goede morgen, maar het eerste wat ze zei was; “ik heb het koud” Ik zei, met een dikke knipoog naar Remco, “dan zet je de verwarming toch wat hoger schat !!!
Groetjes Bas en Remco