De dag van Groesbeek en de Zevenheuvelenweg (de 'bergetappe'). Tegen de verwachtingen in begon de dag met regen. Altijd vervelend als je al nat bent voordat je de startlijn gepasseerd bent, maar het is niet anders. De studenten die ons ’s morgens uitgeleide doen worden met de dag luidruchtiger. Zo, als je nog niet wakker was dan is dat nu ook geregeld.

"Na voor de tweede maal de Heyendaalse weg langs de universiteitsgebouwen afgezakt te zijn ging het door een verrassend landelijke omgeving, zo dicht bij de stad, richting Malden. Het was gelukkig wel snel droog en door onverklaarbare redenen had ik geen last meer van mijn scheenbeen. Ik kon dus mijn normale tempo aanhouden en dat scheelt zowel in snelheid als vermoeidheid. De route voert bijna langs mijn logeeradres en ik moest Karin en haar man Gerard uit bed bellen anders zouden we elkaar mislopen. Het eerste rustpuntje kwam dus wat snel maar een bakje koffie gaat er altijd wel in. Toen in één ruk door via Mook, Middelaar, Plasmolen en Milsbeek (begin van ‘de lus’) naar Ottersum, waar het orkest “Muziek houdt fit” met Wim op bas ruim op de helft van de route (27 km) zat te spelen. Het was inmiddels half tien en daarom een wat langere pauze genomen. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om droge sokken aan te trekken, want we hadden in Milsbeek een gigantische stortbui over ons heen gekregen. Het water was zo mijn schoenen in gelopen. Hopelijk houden we het de rest van de dag droog.

Dat leek er eerst wel op (nou ja, betrekkelijk, af en toe wat druppels en korte plaagstootjes, maar vooralsnog niets serieus), maar 4 km voor het einde gingen de sluizen opnieuw open. Het was nog erger dan ’s morgens. Het riool kon het niet verwerken en het water kwam uit de putten terugzetten. Opnieuw liepen we te soppen, maar ja met de eindstreep in zicht maak je je daar niet meer zo druk om. Dit gebeurde in Berg en Dal waar de weg afloopt en er zich beekjes vormden. Hilariteit alom.

Daarvoor voerde de route via de Sint Jansberg (steiler en een langere klim dan welke van de zeven heuvelen dan ook, en dat zijn er trouwens maar 4), Bredeweg en Groesbeek naar de Zevenheuvelenweg. Groesbeek was een deinende mensenmassa en de Zevenheuvelenweg lijkt wel l’Alpe d’Huez in het klein: vol met campers en publiek. Er lopen mensen met de bolletjestrui en er wordt weer een flink feest van gemaakt. Een zeer groot contrast met wat er gebeurt op de Canadese begraafplaats voor gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog, op het hoogste punt van de Zevenheuvelenweg. Vrijwel alle militaire groepen brengen daar een eerbetoon aan hun gesneuvelde collega’s van weleer, voor even ver verwijderd van het feestgedruis langs de wandelroute. Zeer indrukwekkend.

Nog een uurtje gewacht op Marion (vriendin van Huub, red.) met haar vriendinnen, maar die hadden het zwaar en het ging niet erg vlot vooruit dus ze zeiden dat ik beter door kon lopen. Nog kort aangelegd bij Erica Olivier (buurtgenoot en vriendin van Huub, red.) , die langs de route stond, Cathrien vd Veerdonk in de Dommer van Polderveldtweg waar het altijd een groot feest is met iedereen in het wit, en Willem en Helma, die ik nog ken van de volleybalclub en ook elk jaar langs de route te vinden zijn. Al met al gaat de tijd dan snel vooruit en ik meldde me dus pas om 16:30 bij de finish af.

Op mijn logeeradres de ‘schade’ opgenomen en dat viel mee: één blaar als een ballonnetje bovenop mijn grote teen (maar die liet zich uitstekend doorprikken en afplakken) en een pijnlijke nagel van een grote teen. Moeilijk te zeggen waar dat door komt, maar het lijkt erop dat de nagel er na verloop van tijd af gaat komen. Is niet erg maar het duurt een paar maanden voor zich weer een volledig nieuwe nagel gevormd heeft. Al met al geen redenen om ons zorgen te maken over de dag van morgen: Via Gladiola, here we come!

Nog even naar Wim en Maria gebeld, want die waren al naar huis toen ik binnenkwam. Maria’s tape was losgeweekt van haar voeten door al het hemelwater en Wim moest dat dus opnieuw aanbrengen, maar dat is hem als EHBO-er wel toevertrouwd. Afspraken gemaakt voor morgen, als Twan en Miranda komen kijken. Ook heeft de Stichting ALS alle 28 sponsorlopers uitgenodigd bij de Sponsorloop stand op de Wedren om haar waardering uit te spreken. Gezamenlijk hebben we bijna 40.000 Euro bij elkaar gelopen, dus dat is zeker de moeite waard!"

Inmiddels is de 4 Daagse al tot een eind gekomen en heeft Huub zich rond half 6 gemeld bij de finish. De laatste dag is zeer goed verlopen met, gelukkig, een zonnetje erbij! Het verslag van de laatste dag zal in de loop van morgen geplaatst worden. Zie www.facebook.nl/hadeejer of onder dit bericht voor het artikel dat vandaag in "Trouw" werd geplaatst!