Bejaardenhuizen zijn verleden tijd en alle mensen die nog gedacht hadden ooit in een bejaardenhuis te komen kunnen het vergeten. Hoe sneu ook, een plekje in het verzorgingstehuis is nog het hoogst haalbare.

Persoonlijk heb ik er geen moeite mee want in een bejaardenhuis zijn mannen gewoonlijk toch in de minderheid en dus altijd de spreekwoordelijke klos en naar het verzorgingshuis wil niemand graag. Maar wat nu als het huis te groot geworden is of teveel onderhoud vraagt en de kinderen te ver weg wonen; waar kunnen we dan naartoe voor een beetje aanspraak, gezelligheid of ondersteuning voor als het even nodig is? Voorlopig hoeven we niet op de gemeente of woningbouwcorporaties te rekenen, die hebben wel andere zorgen aan hun hoofd. Dus wordt het tijd dat ouderen meer aan zichzelf en de toekomst gaan denken. Het huidige beleid van de gemeente is erop gericht om het bouwen van woningen aan inwoners zelf over te laten, maar vaak gaat het dan alleen over jonge starters en nieuwbouwwoningen.

Hoe passen ouderen in dit verhaal en waarom blijven mensen in een huis wonen dat slecht of niet meer voldoet? Vaak is de verkoop van het huis of al dat gedoe eromheen al reden genoeg om ervan af te zien. Jammer, een gemiste kans denk ik dan want wat het bejaardenhuis nu in het groot doet kan deze groep mensen natuurlijk ook zelf in het klein doen. Een bestaande woning of gebouw dicht bij alle voorzieningen geschikt maken voor bewoning door meerdere ouderen. Gewoon zelfstandig blijven wonen maar wel met de voordelen van een bejaardenhuis. Het huis dat achterblijft hoeft zeker niet het probleem te zijn want als de voorspellingen uitkomen zal de verhuur van particuliere woningen alleen maar toenemen. Natuurlijk, zomaar een gedachte, maar is het echt zo gek? Iedereen kan wel op zijn handen blijven zitten, maar van afwachten wordt niemand beter, wel steeds ouder. En dus tijd om er iets aan te doen, of juist niet als je gewoon tevreden bent, want zoals het spreekwoord al zegt; wijsheid komt met de jaren.

J.Akkermans,

Raadslid OPG