Het is natuurlijk niet overal kommer en kwel, maar toch. Zowel in ons land als ook in onze wereld worden we wakker gehouden door de crisis en de oorlogen. Het zijn sombere tijden. Maar om dit te horen bent u niet naar hier gekomen. Ik denk dat u meer wilt horen hoe we anders tegen deze realiteit kunnen aankijken. Daarom hebben mensen dit verhaal van Jezus ook bewaard. Als het alleen was om ons in de grond te boren dan zou zo’n boodschap allang verloren zijn gegaan.

Natuurlijk kent Jezus de nood van mensen. In het evangelie komt naar voren hoe betrokken Hij is. Hij probeert hen nabij te zijn in wat ze meemaken. Maar Hij wil tegelijkertijd verder kijken. Hij ziet de kleine tekens van leven die er ook zijn.

Natuurlijk worden wij geconfronteerd met alles wat er vandaag speelt. Je kop in het zand steken is het laatste wat je moet doen. We zullen moeten inleveren. Maar tegelijkertijd hebben we de opdracht om op het spoor te komen waar nieuw leven zich aandient. ‘Is er dan nergens een kind dat lacht?’, vroeg Toon Hermans zich af bij al het geklaag dat hij om zich heen hoorde.

Waar zijn de tekenen van hoop? Je hoort wel eens: ‘nood leert bidden.’ Ik weet niet of dit vandaag nog opgaat. Er zijn veel mensen die het bidden helemaal niet hebben geleerd. Ze zijn op dit gebied gehandicapt. Als je helemaal de woorden niet meer kent, hoe moet je dan kunnen bidden? Maar dan zie ik een jonge moeder met de kinderwagen de kerk inkomen, ergens overdag. Ze steekt een kaarsje aan en kijkt naar Maria, ook een jonge moeder. En Maria kijkt naar haar, zo voelt ze. Er is even contact. En bemoediging, hulp, kracht. Het gebeurt niet bij iemand die alleen zijn zekerheid vindt in wat wetenschappelijk te verifiëren valt. Het gebeurt wel als je gelooft in de kracht van de liefde.

Jezus zegt: Kijk naar de vijgenboom… Of kijk naar de takken aan het begin van de winter. Al zijn de bladeren van de bomen gevallen, de knoppen zijn er ook, in afwachting van het voorjaar. En als je goed luistert in het pikdonker van de nacht, dan hoor je toch ook dieren die bezig zijn? Maar dan moet je wel durven kijken, durven luisteren. En als je dan altijd de dopjes van je mp-3 speler in je oren hebt, kun je dan nog wel iets anders horen? Zou het niet veel meer gaan om de fijnafstemming?

Op de grote bewegingen in onze maatschappij hebben we als individu vaak niet veel invloed. Ook aan je eigen leven kun je moeilijk één meter toevoegen. Het lijkt alsof we weinig te kiezen hebben. En toch is dit niet zo. Wie goed luistert, wie goed kijkt, merkt hoe je op kleine onderdelen het verschil kunt maken. Wanneer je de koers van een reusachtige supertanker één graad van richting verandert, dan komt dit schip wel heel ergens anders terecht. Wanneer wij in onze buurt, maar ook in ons eigen kleine bestaan, kleine veranderingen aanbrengen door kleine keuzes te maken, dan komen we wel ergens anders uit. Blijven luisteren ook al heb je tien keer het zelfde gehoord bij die ernstige zieke, zorgt er wel voor dat zij zich niet alleen voelt. Aan de ziekte kunnen we veelal niets doen en verder hebben we goede dokters. Hoe je met die ziekte omgaat? Daarvoor is een hele omgeving, een heel netwerk, dat het verschil kan maken.

Waar liggen de aanknopingspunten om met meer hoop en geloof in het leven te staan? Hoe reageren we goed op de omstandigheden? Het gaat om de fijnafstemming. Die fijnafstemming die wordt gericht door het luisteren naar zo’n uitdagend verhaal dat we zojuist gehord hebben. Die fijnafstemming die wordt gevoed door ons bidden. Bidden om steeds opnieuw je open te houden voor nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden. Het is echt niet dat je gebed onmiddellijk verhoring brengt. Maar het gebed houdt ons wel open voor signalen dat we het verschil kunnen maken.

Trek de les uit de takken ontkleed van hun bladeren. Nieuw leven is al in de knop aanwezig. Stem je af op die kleine tekenen van leven. God wijst ons richting.

Joost Jansen o.praem.

Deze overweging is naar aanleiding van Marcus 13,23-32

U kunt reageren: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.