‘Vol verwachting klopt ons hart….’ Het wordt gezongen in deze dagen door jong en ook door oud. Het roept nostalgie op bij de ouderen en bij velen: meevoelen met de kleinen die nog zo heerlijk verwachtingsvol kunnen uitzien naar wat de goede Sint allemaal brengen zal. We zitten in een mooie tijd.

Maar is onze tijd wel zo mooi? U merkt dat met deze vraag ik onmiddellijk een ander register opentrek. ‘Onze tijd’ is dan niet alleen de tijd van deze gezellige Sinterklaasdagen, ‘onze tijd’ is tevens die van de oorlog in Syrië of in Oost-Congo. ‘Onze tijd’ is die van meer dan honderd verbrande mensen in een textielfabriek in Bangladesh. ‘Onze tijd’ is een herhaling van waar Jezus zijn leerlingen op wijst. ‘Kijk eens naar wat er in de wereld aan de hand is!’ We kunnen natuurlijk onze ogen afwenden of ons hoofd in het zand steken en ons terug trekken in ons veilige huis met de schoenen van de kinderen voor de open haard. Dat kan, maar het is niet realistisch. We kunnen ook de realiteit aankijken en dan blijven zeggen en vooral zingen: ‘vol verwachting klopt ons hart…’ Maar dan krijgt dit Sinterklaasliedje wel een andere inhoud. Het gaat dan meer in de richting van waar ook Jezus naar toe wil.

Realist zijn en constateren dat er veel mis is in onze wereld is één. Sommige mensen zeggen: ‘Er zullen altijd wel oorlog en honger blijven. Dat is nu eenmaal zo. Daar moeten we ons bij neerleggen.’ Dat zijn de cynische mensen. Verder gaan en de huidige tijd zien als een uitdaging om het verschil te maken is stap twee. Die stap kunnen we samen zetten in deze viering (en ook daarna…). In het evangelie wordt naar die tweede stap gewezen. Weest waakzaam, ben alert, wees op je hoede, laat je niet inslapen. Ga uit van de realiteit maar blijf er niet bij stil staan. Er is een verder. Wie gevallen is kan weer opstaan. Verlossing is nabij. Zo past deze boodschap helemaal bij onze huidige tijd met al zijn wel en wee.

Er zijn mensen die bij al die rampen cynisch worden. Het cynisme van onze dagen moeten we niet verwarren met realisme. Cynische mensen willen geen verandering, sluiten zich zelfs voor verandering af. Realistische mensen kijken de werkelijkheid aan én handelen. Realistische mensen blijven hopen, misschien tegen alle verwachtingen in, maar toch… Een gezin met een doodzieke vader blijft hopen, tegen de verwachtingen in. Deze vader gaat sterven, ze weten het. Maar de onderlinge hoop geeft hen zo veel positieve energie dat iedere keer weer de familieleden elkaar niet in de steek laten. Ze blijven met elkaar in gesprek. Ze blijven de stervende vader dragen. En zo maken ze het verschil.

Het verschil kan in deze dagen naar Kerstmis toe ook gemaakt worden door helemaal te genieten van de huiselijkheid van Sint Nicolaas en tegelijkertijd niet te vergeten dat er mensen zijn die juist in deze dagen het extra moeilijk hebben. Je zult toch maar verdriet hebben omdat het de eerste keer is sinds je man gestorven is. Of vul zelf maar in…  Het verschil kan gemaakt worden door juist in je geschenken en gedichten wat ruimer te kijken dan de onmiddellijke lol. Het verschil kun je maken door je te realiseren dat je leven eindig is en dat er toch ook God is die ons opvangt, over de grens van de dood heen. Dit geeft zoveel positieve energie voor het hier en nu.

We zijn op weg naar Kerstmis. De eerste kaars van de adventskrans is aangestoken. We laten het licht groeien naar de grote dag van Jezus’ geboorte. ‘Vol verwachting klopt ons hart’, de verwachting van Gods Zoon in ons midden overtreft die van de cadeautjes van Sinterklaas. Laten we genieten van het volksfeest van Sint Nicolaas, maar laten we ook ons hart vol verwachting laten kloppen voor wat ons beloofd wordt met Kerstmis. Het geeft leven. In onze verwachting wordt nieuw leven geboren. Is dit aantrekkelijk genoeg voor ons?

Joost Jansen, norbertijn

Deze overweging heeft als basis Lucas 21,25-36

Wilt u reageren dan kan dat: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Waarnaar uit gaat uw verlangen?