Er zijn mensen die denken dat God ontzettend veel van hen wil. Godsdienst wordt dan een soort dwangbuis. Het leidt ook tot excessen en dat niet alleen bij de islam met zelfmoord-terroristen. Ook binnen het christendom. Vraag aan mensen hoe ze in hun jeugd God hebben beleefd dan komt vaak het terechtwijzend vingertje naar voren.

God wordt dan gekoppeld aan normen en waarden, met een nadruk op de normen. Je zult niet dit, je zult niet dat. Komt dit van God? Of is het eerder iets dat een mens zelf aan God toedicht? Zitten we op zo’n God te wachten, vandaag? Als we al op Hem zitten te wachten…

Het is vandaag de derde zondag van de advent, de verwachtingstijd naar Kerstmis toe. Meer en meer zien we het straatbeeld veranderen. Er zijn kerstconcerten, kerstkookprogramma’s, de winkels nodigen uit om kerstcadeaus te kopen. Ook wij bereiden ons voor: de kerststal is of wordt gebouwd, de koren repeteren, velen zijn in rep en roer. Het is een mooie tijd. Maar waarop bereiden we ons voor? Willen we de komst van Boven ontvangen, van het Kind van Kerstmis? Van Gods Zoon Himself? En wat stellen we ons er bij voor?

Johannes de Doper verwacht ook. Vorig weekend stond hij in de woestijn te roepen dat wegen recht gemaakt moesten worden en de kuilen opgevuld. Baan een weg!, riep hij uit. Vandaag gaan we een stapje verder. We komen een Johannes tegen die tamelijk mild is. Zelf is hij – voor zichzelf – nogal streng: hij eet sprinkhanen en wilde honing, en drinkt water uit de Jordaan. Voor anderen blijkt hij veel gematigder te zijn. Doe maar normaal én doe het goed! Pers niemand iets af, wees tevreden met je loon, en deel met anderen. Zo eenvoudig is het in eerste instantie. Dat is het begin en dat is al heel wat, als we even de graaiers en verspillers van vandaag er in betrekken. Gewoon tevreden zijn met wat je hebt en ontvangt. Dat moeten we even vasthouden, vind ik. Want de juiste middenweg gaan, is een eerste stap. Als we dat in onze samenleving doen, dan zijn we al flink wat verder.

Maar Johannes gaat wel een stapje verder. Er komt iemand die doopt met geestkracht. Met heilige Geest en met vuur. Johannes heeft het niet over nog meer normen, nog meer geheven vingertjes, nog meer wetten en regels. Als God binnenbreekt in onze wereld dan komt Hij met heilige Geest en met vuur. Hij wil mensen bezielen. En dat betekent dat mensen hun eigen verantwoordelijkheid houden, maar wel aangevuurd worden om het goede te doen. Zit ik op zo’n God te wachten? Ja. Zitten wij op zo’n God te wachten, ik hoop het van harte. Het gaat dan niet om nog meer regels die vanaf de preekstoel worden afgekondigd. Ook niet om in de kerk liedjes te verbieden of teksten. Het gaat er om dat mensen aangevuurd worden om elkaar te bemoedigen en op te bouwen. Wanneer wij met Kerstmis Gods Zoon in ons midden ontvangen dan gaat het om deze vrijheid en om dit vuur.

Er is veel aan de hand in onze wereld. Doordat we zo’n stroom van berichten iedere dag weer te verwerken krijgen, zien we soms door de bomen het bos niet meer. We hebben wat rust nodig en bezinning. We hebben het nodig dat we prioriteiten stellen. Voor mij is de advent – de tijd van voorbereiding op Kerstmis – een tijd van bezinning. Als God onder ons wil komen, zo kwetsbaar en klein, hoe kunnen we Hem dan ontvangen? De kerststal is dan wel klaar en het Kindje kan in de Kerstnacht binnengebracht worden, maar is mijn hart, is ons hart er voor klaar?

Ik wacht in deze advent op God en ik weet ook een beetje op welke God ik zit te wachten. Daarmee wil ik zeggen: wat is het gezicht van de God die ik verwacht. Ik verwacht een God die kwetsbaar is waardoor ik ook kwetsbare mensen kan herkennen. Ik verwacht een God die echt anders is zodat ik steeds nieuwe ontdekkingen kan doen. Ik verwacht een God die mensen bij elkaar brengt en houdt, dan zal ik dat waarschijnlijk ook meer doen.

Op welke God zitten jullie te wachten? Toch niet alleen een God die de crisis oplost! Misschien meer een God die ons kracht geeft om samen door de crisis heen te geraken. We hebben nog tien dagen te gaan. Laten we de tijd nemen om bij ons hart te rade te gaan. Welke God verwachten wij?

Joost Jansen o.praem.

 

Uitgangspunt voor deze overweging is: Lucas 3,10-18

Wie reageert eens op deze overweging?Waar wachten jullie dan wel op?

Reacties naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.