Overal zijn loopbaanbegeleiders, therapeuten, coachers te vinden, ook in ons dorp. Dinsdagavond bij de geloofsavond in Dinther spreek ik er nog een. ‘Mensen moeten de kracht die ze in zich dragen ontdekken. Wij hebben alles in ons.’ Ze zegt nog net niet dat we ons zelf kunnen genezen als we er maar in geloven. Maar dat voegt een ander toe die er bij staat, gevolgd door een sterk voorhaal uit eigen ervaring. Op mijn vraag of dit dan vanzelf gaat, wordt geantwoord dat je je wel moet openen voor een kracht van elders. Ik heb dat beaamd.
Wanneer in je bestaan er echt iets wonderlijks gebeurt dan verandert dit je leven. Een overrompelende ontmoeting waarbij de vonk overslaat, hoe velen hier hebben dit niet ervaren bij hem of haar die nu je man of vrouw is? Of de overtuiging dat God, die helende kracht van Elders, jou als getuige wil: het is de ervaring van veel geroepen mensen. Het is ook de ervaring van het volk in de eerste lezing of van Jezus in het evangelie. Het volk ontdekt weer dat de Tora, Gods Woord dat jarenlang als verloren is beschouwd. Jezus heeft zich losgemaakt van Johannes de Doper en heeft in de veertig dagen woestijn en bij zijn doop in de Jordaan laten zien wie Hij in God is. Wanneer je iets bijzonders hebt meegemaakt dan vertel je. Je vertelt je verhaal, je roept ook te hulp verhalen van vroeger omdat ze je de woorden als het ware in de mond leggen. En hoe je het vertelt, zegt veel over hoe je verder wilt.
Wanneer Jezus zijn verhaal vertelt, gaat het niet over zijn doop, gaat het niet over wat Hij in de nachten van gebed allemaal gevoeld en ervaren heeft. Het gaat niet over zijn ‘ik’, zijn eigen gevoel en emotie. Het is heel tekenend dat Hij een stukje van de profeet Jesaja neemt. De profeten worden als het ware zijn loopbaanbegeleiders… Wanneer Hij dan de profeet als ‘compagnon de route’ neemt dan gaat het om heling en bevrijding. Daaraan onderken je wie God is en hoe God werkt. Dat is Tora, Gods richtingwijzer. Het gaat niet meer over hoe ík me voel of over mijn eigen happinez, het gaat er om hoe mensen weer vrij kunnen ademhalen, hoe er weer meer delen geschied, hoe mensen meer zin in hun werk krijgen bij alle druk die er in deze tijd in het arbeidsproces is. De kracht van deze verhalen is dat bij herhaalde lezing ze gaan werken, dat ze richting geven bij de vele kleine keuzes die we dagelijks maken, dat ze ons ook zelf wat meer lucht en adem geven. Is het niet een voorrecht om met deze verhalen op weg te gaan?
Dan zijn er momenten waarop we ontdekken: dit verhaal, dit Schriftwoord, werkt vandaag. Ik zie het werken als een jonge moeder ineens door heeft dat een psalm op haar eigen gezin slaat. Ik zie het werken wanneer een jong stel dat echt niet iedere zondag in de kerk zit (veel meer niet dan wel) enthousiast is omdat hun kind gedoopt wordt en er rond dit hummeltje ineens veel meer perspectief open gaat. Ik zie het werken als rond een overledene wordt gezongen: ‘Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf’ en dan hoop en bid ik dat ze tevens ontdekken dat het tweede gedeelte van dit lied ook tot vervulling komt: ‘Wij leven en sterven voor God onze Heer, aan Hem behoren wij toe.’
Er gaat voor ons een rijkdom open als we dit Woord van God in een veelkleurigheid aan verhalen in ons midden laten klinken. Zou ons bestaan dan ook veelkleuriger worden? Groeien wij niet aan de ervaringen van anderen, ook als die anderen eerder in de tijd hebben geleefd? Misschien wel 2000 jaar geleden, of 2500 jaar geleden zoals Nehemia? We zouden de hele bijbel kunnen samenvatten in: God is liefde. Maar omdat we allen zo verschillend zijn en omdat we zo verschillende wegen gaan hebben we die veelheid aan geloofsverhalen nodig om bezield te blijven.
Om het innerlijk vuur te blijven aanwakkeren. Om het vuur onder de as weer aan te blazen…
Joost Jansen, norbertijn