Het gaat in ons leven uiteindelijk om liefde. Het verhaal van iedere mens zou eigenlijk een ‘lovestory’ moeten zijn. We voelen allemaal aan dat dit een diepe waarheid is. We reageren er echter meestal sceptisch op. En daar zit juist de spanning. We zijn sceptisch omdat we al wat ervaringen op het terrein van de liefde achter de rug hebben. Natuurlijk zijn velen van ons gelukkig getrouwd of hebben een nieuwe liefde gevonden na wat andere ervaringen. Toch weet ieder hoe kwetsbaar liefde is. Liefde is het mooiste en het meest uitdagende in ieders bestaan.

‘Heb je mij lief?’, wordt er aan Petrus gevraagd. Jezus vraagt het, de Jezus die geleden heeft, die is gekruisigd en gestorven. Het is de Jezus die op een nieuwe manier aanwezig komt. Zijn vrienden getuigen er van. ‘Heb je mij lief?’, vraagt Hij nogmaals. ‘Dat weet je toch, we zijn al zo lang bij elkaar, moet je dat nu nog vragen? En ik werk toch hard voor ons gezin.’ Zo zouden wij reageren. ‘Heb je mij lief?’, klinkt het voor de derde keer. Misschien dat dan pas de vertwijfeling binnenkomt, dat dan pas je begint na te denken wat houden van nog zoveel meer kan betekenen. Want bij ‘liefhebben’ denken we toch vaak aan gevoelens, aan knuffelen en vrijen? We hoeven maar naar onze media te kijken, en niet alleen in de roddelbladen over Sylvie van der Vaart die het aanlegt met een rijke Franse zakenman en haar ex de voetballer Rafaël van der Vaart die nu met de ex van een andere voetballer is. Dat is wat veel mensen onder ‘lovestories’ verstaan. Dan roept zo’n vraag van Jezus – ‘Heb je mij lief?’- behoorlijk wat op.

‘Een ander zal je omgorden, Petrus, en je leiden naar wat je tevoren niet gepland hebt. Begin maar mijn schapen te weiden.’ Liefhebben is dus de schapen van een ander weiden. Liefhebben is je engageren, is werken dat alles rechtvaardig gebeurt, is mensen met elkaar verzoenen. Liefhebben betekent dus je inzetten voor een ander. En dat onvoorwaardelijk, dus zonder voorwaarden vooraf. Dat hoeft dus niet onmiddellijk een goed gevoel op te leveren. Dat hoeft dus niet altijd ‘leuk’ te zijn. Het zal dus ook niet altijd spetteren. Liefhebben is dat wat je met elkaar hebt, uitbouwen. Veel praten en doen. En elkaar hooghouden.

Dit evangelie heeft mij op verschillende tijden in mijn leven geholpen om stappen te zetten. Met name dat zinnetje ‘een ander zal u omgorden en u brengen waarheen ge niet wilt’. Als ik deze uitspraak van Jezus niet had laten werken in mijn leven, had ik nu niet hier gestaan. En dan steeds gekoppeld aan die oproep om lief te hebben. Het heeft veel mensen geholpen om stappen te zetten in hun inzet voor anderen. ‘Heb je mij lief?, ga maar kijken waar je anderen kunt helpen. ‘Heb je mij lief?’, luister dan deze week eens naar wat mensen van je vragen en misschien zeg je wel ja. ‘Heb je mij lief?’, laat je eens verrassen door wat op je weg komt. Liefhebben is heel concreet.

Er zijn mensen die wanneer ze iets zien wat gedaan moet worden, anderen er bij betrekken en aan de slag gaan. Er zijn ook mensen die dan reageren: wie kan dit voor ons opknappen? Welke instantie kunnen we aanspreken? De gemeente? De overheid? Het is een groot verschil van insteek. Welke insteek brengt je meer vreugde en liefde? Welke reactie voert tot meer ontmoeting van mensen onderling en dus ook tot meer levensvreugde? Welke keuze bouwt het meeste op aan liefde? De keuze is aan ons.

Het is nu de derde zondag van Pasen. We werken nog steeds die boodschap van Pasen uit. We onderzoeken nog steeds wat een einde aan de definitieve dood ons oplevert aan perspectief voor ons aardse bestaan. De Jezus die vóór zijn dood en verrijzenis steeds mensen bij elkaar gebracht heeft, doet dat met Pasen ook. En blijft dat doen, ook na Pasen en Pinksteren. Mensen bijeenbrengen en hen inspireren blijft nog steeds onze opdracht. Want laten we niet vergeten: ‘Heb je mij lief’ wordt ook tot ons vandaag gezegd. Wij zijn als het ware het verlengde van Jezus. En wat doen we dan? In deze week? Hoe luisteren we naar anderen? Wat zullen onze handen, hoofd en hart dan doen?

Joost Jansen, norbertijn