Blijf in mijn liefde… De katholieke kerk in Nederland heeft een gebedskaart voor deze zondag uitgegeven. Jaar van het geloof, Sacramentsdag… Blijf in mijn liefde. Natuurlijk wordt hier bedoeld dat Jezus dit tot ons zegt. Hij heeft het gezegd op de vooravond van zijn eigen dood, bij het Laatste Avondmaal. Blijf in mijn liefde…

Hoeveel mensen verzuchten dit niet vandaag? Houd hij nog wel van mij? Heeft zij misschien een ander? Hoe kwetsbaar is liefde, en hoe mooi ook. Wij hebben er allemaal mee te maken, of je nu getrouwd bent, of ongehuwd – door omstandigheden of door bewuste keuze – of dat je gescheiden bent en veel pijn hebt gehad en misschien nog wel. We kunnen zo’n oproep Blijf in mijn liefde niet los zien van onze menselijke ervaringen. Een kerk die geen oog heeft voor wat mensen echt bezighoudt en zich terugtrekt in haar eigen denken, is niet de kerk van Jezus.

Waarom heeft Jezus zijn elf vrienden gevraagd om ‘in zijn liefde te blijven’? Als Hij het volste vertrouwen er in had gehad, had Hij het niet hoeven te zeggen. Als iets vanzelfsprekend is, waarom dan nog woorden er aan vuil maken? Net zoals bij ons, wist Jezus hoe relaties onder spanning staan. Vriendschap en liefde zijn nooit vanzelfsprekend. Je moet het soms met de kruimels van de tafel doen. Soms sta je voor een onmogelijke opgave. Net zoals die vrienden van Jezus die ineens er voor moesten zorgen dat meer dan vijfduizend mensen wat te eten zouden krijgen. Soms hebben we maar vijf broden en twee vissen. In de liefde staan we soms met bijna lege handen. Vijf broden en twee vissen, dat is echt onvoldoende om zo’n grote mensenmassa te voeden. Wat gebeurt er echter? Let eens goed op: Jezus laat de mensen zitten, Hij neemt de broden, slaat zijn ogen ten hemel… Hij bidt dus voor het eten… Hij houdt zich even in en is zich er van bewust dat alles ook een geschenk is, die vijf broden, die twee vissen, maar tevens al die mensen en niet te vergeten zijn – toen nog – twaalf vrienden. Dan laat Hij zijn vrienden maar uitdelen. En er is genoeg.

Is dit nu een goocheltruc? Is het een wonder tegen alle natuurwetten in? Ik denk het niet. God handelt niet tegen zijn schepping in. Wat gebeurt er dan wel? Ik weet het niet. U ook niet. Maar ik heb zelf ervaren dat wanneer je echt niets meer hebt en je blijft vertrouwen, dat er dan een weg verder is. Op de fiets naar Santiago de Compostela had ik me niet gerealiseerd dat de zelfbedieningswinkels in Spanje op zondag niet open zijn, in Frankrijk was dit nog wel het geval. Met mij zaten andere pelgrims in het zelfde schuitje. We hadden bijna niets meer te eten. We keken elkaar aan. Het kleine beetje dat we hadden legden we bij elkaar. Er was voldoende, niet riant, maar geen knorrende lege maag bij het naar bed gaan. Het wonder was geschied. Niet een magisch wonder, maar het wonder dat mensen samen delen wat ze hebben. Het gaat om brood, ja, maar het gaat in wezen om leven.

Blijf in mijn liefde… Soms zouden mensen dat kleine beetje aan vertrouwen in elkaar toch bij elkaar moeten leggen om in elkaars liefde te blijven. Wij zouden dat kleine beetje geloof dat we nog hebben eens bij elkaar moeten leggen. Onze westerse samenleving is echt niet meer zo super gelovig. Het verhaal van je leven geven, zoals Jezus dat in de eucharistie doet, wordt maar mondjesmaat doorverteld. En nog minder doorgeleefd.

Wij kunnen er echter wat aan doen. Onze inzet telt. Wij vieren keer op keer dat geheim van Jezus’ aanwezigheid in de eucharistie: het breken en delen van zijn leven. Zijn leven de dood voorbij. Hij wil dat wij in zijn liefde blijven. Hoe? Door zijn liefde te vermenigvuldigen. Wie deelt, vermenigvuldigt. Dat zien we bij de broodvermenigvuldiging in het evangelie van vandaag. Maar we zien het ook bij mensen die zich voeden aan het heilig Brood, aan de communie. Dit eenvoudige gebaar geeft hen de kracht en de energie om zich steeds opnieuw in te zetten voor anderen. Dit sacrament brengt mensen bij elkaar, natuurlijk, maar het zorgt er ook voor dat wij God kunnen delen met anderen. Wij mogen zijn Aanwezigheid zijn bij anderen. Dat is wel een groot geschenk om zo in Zijn en elkaars liefde te blijven!

Joost Jansen, norbertijn