Er is veel vertrouwen nodig om steeds maar door te gaan. We zien dat in gezinnen waar het echt niet altijd en overal gladjes loopt. Ik kom het tegen bij Arnold die zich suf solliciteert en nog steeds geen baan kan vinden. Ik zie het in onze eigen kerk die de wind niet mee heeft en waar de ontwapenende opstelling van paus Franciscus in schril contrast staat met sommige kerkleiders in ons eigen Nederland. Er is veel vertrouwen nodig: ‘Geef ons meer geloof’, verzuchten de vrienden van Jezus. We kunnen blijven bidden en roepen, zoals bij de profeet Habakuk in de eerste lezing. Ook wij zuchten soms. Hoe verder?

We kunnen in de negatieve spiraal blijven steken. Dan zie je op den duur geen licht meer aan de horizon. Ik herinner me nog dat op een van mijn lange fietstochten in Europa ik in een onverlichte tunnel terecht kwam. Er zat een bocht in die tunnel waardoor ik het einde niet kon zien. Op een gegeven moment was het zó donker dat ik geen richting meer zag en af moest stappen om tastend langs de wand verder te gaan. Totdat ik de bocht om was en in de verte een klein puntje licht zag. Met dit kleine puntje licht voor ogen stapte ik weer mijn fiets op en kon ik veilig het volle licht bereiken. Ik moet er dikwijls aan denken wanneer ik in uitzichtloze situaties terecht kom. Zoek een klein puntje licht en je vertrouw je daaraan toe…

Dan moeten we dus op zoek naar die kleine puntjes licht in ons bestaan en ook in onze verscheurde wereld. Ik luister bijvoorbeeld naar de verhalen uit de Bijbel die we vandaag ontvangen. Daar moeten we toch steun in krijgen? Waarom zouden we anders die verhalen van de Bijbel lezen. Wij zijn hier toch geen religieuze heemkundekring die naar het verleden gericht staat? Wij lezen deze Bijbelverhalen juist met het oog op onze toekomst! In de twee lezingen beluister ik op de eerste plaats dat we gewoon nuchter in de dagelijkse dag moeten gaan staan. Ga eens zitten. Schrijf  je visioen eens op. Wat vind jij nu belangrijk in je leven en waar wil je naar toe. Dat hoor ik bij de profeet Habakuk. Het lijkt wel een psychotherapeut. Hoe is het zo gekomen in je leven?… In het evangelie hoor ik dat je gewoon moet doen wat je altijd gedaan hebt. Zeg ik ook tegen een man of vrouw die net een partner verloren heeft. Doe geen bijzondere en gekke dingen, doe gewoon wat je altijd hebt gedaan. Je komt dan de mensen tegen die je vóór het verlies ook tegengekomen bent. Zij zijn je netwerk. Vertrouw er op dat het leven genezend is. Vertrouw er op…

Is het zo eenvoudig? Ja, maar blijf er niet bij stil staan. Hoef ik dan niet te bidden: Heer, geef ons meer geloof? Ook dat moet je doen. Alleen: denk niet dat de goede God je dat geloof zomaar in de schoot werpt. Dat geloof word je alleen maar als zaadje gegeven. Het moet steeds opnieuw ontwikkeld worden. We moeten blijven zoeken naar de puntjes van hoop om het hoofd rechtop te kunnen houden en fier en verantwoordelijk door het leven te gaan. Er zijn puntjes van hoop. Er zijn ontmoetingen tussen regeringsleiders die wijzen op meer ontspanning op internationaal vlak. Wij kunnen danken en bidden dat dit doorgaat. Er is een toegestoken hand in een gezin waar veel spanningen zijn. Ik dank hiervoor en bid dat mensen elkaar beter leren verstaan. Er zijn mensen verantwoordelijk voor eenzame mensen in onze dorpen. Ik dank hiervoor en bid dat ze voldoende kracht houden en geïnspireerd blijven.

De bede om meer geloof en vertrouwen is een goed gebed. We moeten blijven doorgaan met bidden om meer geloof en vertrouwen omdat we dan open in het leven staan. Wat er dan op onze weg komt, is ons gegeven. Natuurlijk is dit moeilijk als je bij het sterfbed staat van een 43-jarige vrouw en haar zoontje van negen komt enthousiast binnen rennen omdat hij naar de voetbaltraining mag. Maar ook dan blijft het zaak om open te staan voor het kleinste sprankje hoop. Want aan wie openstaat, wordt het gegeven, zo geloof ik. Daar vertrouw ik op.

In een samenleving waarin het vertrouwen in overheid en kerk nogal eens zoek is, bouwen wij hier - van de grond af aan-  aan een nieuw vertrouwen, zo bid ik. Pas dan zal er een duurzaam klimaat groeien waarin mensen elkaar niet bij de eerste tegenslag in de steek laten. Dan zullen we elkaar dragen in geloof en vertrouwen.

Joost Jansen, norbertijn