Boven Rio de Janeiro, waar Oranje ’n keer hoopt te voetballen, staat een levensgroot Jezusbeeld. Ik heb het in de krant ook gezien met een oranje T-shirt aan! Het Jezusbeeld domineert de stad. Het is daar ongetwijfeld neergezet in een tijd dat gelovigen wat opschepperig deden met hun geloof. Zie eens: wij hebben Jezus! Tijden veranderen.

‘Wij hebben Jezus’ zeggen ook die paar paters Dominicanen in hun klooster in Mosul in Irak dat afgelopen woensdag is ingenomen door de ISIS-strijders die nog fanatieker zijn dan Al-Kaida. Waarschijnlijk zijn ze nu omgebracht. Dit zijn wel de uitersten in onze wereld. En dan wij in Nederland die wat geloof betreft in een wat grijzer gebied verkeren. Laten we maar goed zijn voor onze naaste… Er voor uitkomen dat ‘God zozeer de wereld heeft liefgehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven opdat als wie in Hem gelooft eeuwig leven zal ontvangen’? Toch is ook dat onze geloofswaarheid. God die zijn Zoon aan ons schenkt en samen zorgen ze voor de gave van de heilige Geest. Vader-Zoon-heilige Geest: drie die samen één zijn. Ieder kruisteken zegt het uit. Het feest vieren wij vandaag.

Er zijn mensen die hiervoor hun leven hebben gegeven. Waarom? Omdat ze het zo moesten van hun ouders, of van de juf op school – denken we eens aan jufrouw Joosten – of van…? Ik denk niet dat je je leven geeft omdat je van een ander een formule hebt moeten leren. Waarom dan wel? Omdat wanneer we zeggen te geloven in God: Vader, Zoon en heilige Geest, dan gaat het om wie we als mens bedoeld bent. Ik haal er maar die eerste lezing bij. Mozes is met zijn volk uit Egypte gevlucht, ze zijn dus vrij na 200 jaar ballingschap en slavernij. Maar dan? Ieder wil op een gegeven moment op zijn eigen manier vrij zijn. Het lijkt wel vandaag. Ik wil vrij zijn en mijn muziek moet echt hard staan want dan is die op zijn mooist. Maar zitten de buren daarop te wachten? Neem nu de vrijheid van meningsuiting. Mag Wilders altijd en overal zeggen wat hij meent? Die Mozes zit met hetzelfde probleem. God geeft hem de Tien Woorden, de Tien geboden. Sommige geboden zijn helder: niet doden, niet stelen, elkaar zuiver benaderen. Maar die Tien Genboden beginnen met iets over God. God is ons nabij en ook zo groot dat je Hem nooit helemaal kunt begrijpen. En ook niet kan omvatten, dus niet in je zak kunt steken en er naar eigen behoefte mee kunt omgaan. Iedere mens is in principe vrij maar tevens verantwoordelijk. Een kantonrechter vertelde me dat hij vaak mensen voor zich krijgt die hun recht komen halen. Maar… er zijn ook plichten, zegt hij. Dat vergeet men vaak.

Die Mozes is daar nog met zijn Stenen tafelen – dus met zijn Tien Geboden – op de berg. Wat overkomt hem? Een ervaring van God: liefdevol, rechtvaardig, groot in liefde en trouw. God blijft het mysterie en daarom blijft ook iedere mens een mysterie. Dat ervaar ik iedere keer weer bij de uitvaart van een mens. Ieder mens blijft ook – ergens - een mysterie, omdat God een mysterie blijft. Als wij dat mysterie van die ander niet respecteren en er mild en teder mee omgaan, dan krijg je op den duur onenigheid, ruzie en uiteindelijk oorlog. Daarom vond ik het zo ontzettend knap van Paus Franciscus dat toen het publieke bidden met president Peres van Israël en president Abbas in de tuinen van het Vaticaan voorbij was, zij samen naar een kamertje werden gebracht. Praat daar maar eens verder met z’n tweeën, zonder de camera’s, zonder de anderen. In de intimiteit van een Vaticaans kamertje. Zou een ingesleten vijandschap kunnen keren in ontmoeting?

Wij vieren met dit feest van de heilige Drie-eenheid – wat een plechtige benaming! – het mysterie van God. God blijft ook altijd anders. Maar dan vieren we tevens dat ieder van ons, zelfs de vrouw of de man met wie je al meer dan vijftig jaar getrouwd ben, nooit helemaal te vatten is. Gelukkig maar. Je kunt je blijven verwonderen over elkaar, om elkaar en met elkaar. Waar de verwondering en dus ook het mysterie verdwijnt, sterft de mens. Dat geloof ik. Maar waar de verwondering blijft, dus waar het mysterie wordt behoedt, daar leeft de mens. Daar leeft God ook. Wij zijn geen voorgeprogrammeerde robots. Wij zijn mensen voor wie God zich geeft, omdat Hij van ons houdt. En dan kunnen en mogen wij het ook!

Joost Jansen

Abdij van Berne