Dit is het HaDeejer.nl archief  van: 2006  tot  september 2015

kerktoren-haanDaar waar mensen samenleven kan veel moois opbloeien aan liefde en trouw. Er kunnen ook conflicten ontstaan. Op zich zijn die conflicten niet erg wanneer mensen maar met elkaar blijven praten en de wil hebben om trouw te blijven aan elkaar. Maar wanneer dat er niet meer in zit… Wij kennen de voorbeelden in onze eigen omgeving, wij worden overspoeld door de barbaarsheid van wat er in onze wereld gebeurt. Denken we maar aan de Islamitische Staat.

Het is vandaag Vredeszondag. Het gaat natuurlijk over de vrede in onze wereld, maar dit staat niet los van het zoeken naar vrede in onze kleine menselijke verbanden. Want wordt hier niet, vaak in het kleine verband van een gezin, geleerd hoe je op een vreedzame wijze kunt samenleven? En dan gaat het ook daar nog mis... Vaak is het omdat het ene kind wil spelen met het speelgoed van de ander, of omdat de een jaloers is omdat het broertje meer krijgt. Dat is trouwens ook een van de redenen waarom het met die loonarbeiders in het evangelie, die zzp-ers van toen, verkeerd gaat. De loonwerker die de hele dag hard gewerkt heeft, krijgt evenveel als hij die maar één uur heeft gewerkt. Vergeten wordt dat ook hij zich de hele dag beschikbaar heeft gehouden voor de arbeidsmarkt maar niet gezien is. We worden midden in de problematiek van onze dagen geplaatst met Prinsjesdag en de vele cijfers en getallen nog in ons hoofd. Sommigen gaan er op vooruit en anderen zitten op de nullijn terwijl toch ieder zijn best doet. Maar er is niet genoeg geld voor ieder. Hoe verdeel je het beschikbare geld op een goede en rechtvaardige manier?

Ik leer veel van de lezingen op deze zondag voor mijn eigen bestaan. Neem nu zo’n zinnetje in de eerste lezing: ‘Mijn gedachten zijn nu eenmaal niet uw gedachten, zegt God.’ En ik kom dit ook vandaag tegen, tussen mensen. In onze gesprekken worden veronderstellingen niet uitgesproken. In de conflicten in het Midden-Oosten is dat evenzo. Economische belangen, verkeerd opgevatte godsdienstige voorschriften, noem maar op. Ik probeer dikwijls door één zinnetje: ‘Vertel eens…’ anderen te laten praten om op het spoor te komen wat hem of haar echt bezield. Bezield… wat de ziel is van zijn gedachten, van haar woorden, van het vele dat ze naar voren brengen.

Het sluit aan bij de baas die de loonarbeiders uitbetaalt. Hij is volstrekt eerlijk. Hij betaalt het minimumloon dat in die dagen gebruikelijk is, het minimum dat een mens nodig heeft voor bed-bad-brood. Hij kijkt naar de inzet van deze werkers in de wijngaard, niet naar wat zij feitelijk gedaan hebben aan arbeid. Hij kijkt naar hun ziel. Want iedere keer maar weer solliciteren, telkens maar weer bedankbrieven krijgen waarin staat dat een ander is aangenomen, is geen sinecure. Ook dat vraagt inzet. Soms meer inzet en doorzettingsvermogen dan een rustige dag werken. Het gaat er om wat de mens is en niet wat hij allemaal presteert. Het gaat uiteindelijk om de ziel van de mens.

Wie zo in het leven staat, werkt aan goede verhoudingen. Goede verhouding naar zich zelf, goede verhoudingen tussen mensen. Dat brengt vrede. We hebben deze week in HDL erg veel bijeenkomsten gehad waar de verschrikkelijkheden van de Tweede Wereldoorlog zijn herdacht. Steeds met het oog op het bouwen aan vrede nu. Je hoorde soms mensen zeggen: als je die beelden weer ziet en je ziet de beelden van vandaag uit Noord-Irak, Syrie en zovele andere brandhaarden: ‘Hebben mensen wel iets geleerd?’ Wanneer we onszelf niet door jalousie laten vergiftigen maar elkaar waarderen dan bouwen we aan een klimaat waarin vrede kan gedijen.

Wij kunnen misschien weinig doen aan de brandhaarden in deze wereld. We kunnen echter wel onze ogen, oren en hart openhouden. We kunnen vechten tegen de onverschilligheid en het sluiten van onze ogen. We kunnen bouwen aan liefde en trouw, hier in HDL, in onze relaties, gezinnen, families. Vrede moet hier en nu beginnen. En dan bidden dat die vrede ook elders wordt opgepakt. Het gaat uiteindelijk om de toekomst van een wereld waarin onze kinderen en kleinkinderen zullen opgroeien. Ik bid: dat dit in vrede is.

Joost Jansen, norbertijn

            wilt u reageren: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.