overweging op 8 maart 2015 

Het is helemaal geen lieve Jezus die de bezem haalt door de Tempel in Jeruzalem. Hij jaagt als het ware de mensen de kerk uit. Je zou het vandaag eens moeten proberen rond bedevaartsoorden waar vaak de commercie welig tiert. Sommige mensen mijden daarom Lourdes of de abdij van Postel of… Ze zoeken meer de stilte en de inkeer. Maar in het portaal van de kerk van Dinther staat ook een bak met daarboven de tekst: Kauwgom hier…  

Waarom krijgen we nu deze teksten in de veertigdagentijd? Om ons een gevoel te geven dat we op onze donder krijgen? Om weer iets op te roepen van de vroegere vastenpredikers die met veel tamtam ons wilden inpeperen hoe slecht de mens toch is en hoe hij vergeving nodig heeft? Die tijd ligt achter ons. Niet dat we geen vergeving nodig hebben. Niet dat onze wereld er veel harmonieuzer uitziet dan vroeger. Integendeel! Het zou goed zijn wanneer we eens wat meer stilstaan bij de kwalen en gebreken van onze samenleving. Niet om ons een schuldgevoel aan te praten maar eerder om ons te wekken er wat aan te doen.  

Wij kunnen de woede van Jezus benadrukken als Hij met zijn zweep te keer gaat, we kunnen ook belichten dat we hier te maken hebben met een man die ontzettend bewogen is. ‘De ijver voor uw huis verteert mij!’, merkt men op. De ijver voor Gods volk, de ijver voor een gezonde gemeenschap, de ijver voor een goede samenleving. Die verteert Hem. Verteert die ook ons? Wij hoeven niet de methode te gebruiken die in dit evangelie beschreven staan, met wat touw een zweep maken en er op los meppen. Aan ons wordt echter wel gevraagd om ons met ijver in te spannen op wat goed is en recht.  

Ter voorbereiding op het doopsel is er iedere maand een bijeenkomst. De jonge ouders zitten wat onwennig in het begin. Moeten we nu examen afleggen? Gelukkig ontspant de zaak zich snel. Maar wanneer het gaat om de motivatie hun kind te laten dopen, komt er heel vaak: ‘Wij willen ons kind waarden en normen meegeven.’ Ze worden in één ruk genoemd, de waarden en normen, alsof ze hetzelfde zijn. Maar waarden zijn geen normen en normen geen waarden. Waarden blijven, de normen die er uit voortkomen veranderen steeds en passen zich aan de tijd aan. Waarden zijn verbonden aan de Tien Geboden, de Tien Woorden die we in de eerste lezing hoorden. God is één, wordt geen slaaf van andere goden, al is het maar de god van de luxe. De mens is geschapen tot vrijheid want de mens is beeld van God. Houd voldoende ruimte in je weekprogramma en neem een dag rust, met name de zondag. Eer je ouders en ouders: eer je kinderen. Vermoord niemand en blijf van andermans spullen af. Wees ook niet jaloers op anderen want dat vergiftigt je hart. We hebben zo al heel wat waarden langs zien komen. De normen zijn dan de toepassingen. 

Om die waarden was het Jezus te doen toen Hij de Tempel leeg veegde. Om die waarden zouden ook wij enthousiast moeten zijn. Hoe we dat kunnen? Niet op bestelling. Wel door iedere dag maar weer de goede keuzes maken. Ik ken mensen die de hele dag klagen. Ik ken ook mensen die ontzettend kwetsbaar zijn en toch elke dag God danken voor wat ze nog wel kunnen. Een jonge vrouw met jonge kinderen heeft al twee keer kanker gekregen. Ze blijft positief in het leven staan. Men vroeg om haar geheim. Ze zei: iedere dag drie dingen noemen waarvoor je dankbaar kunt zijn. In het begin is dat moeilijk, maar langzaamaan wordt het een persoonlijke instelling. De waarde van dankbaar-zijn nestelt zich in je hart. 

We hebben vandaag niet een lieve Jezus tot voorbeeld. Wel een mens die gewoon zegt: het moet nu maar eens ophouden met al dat gesjoemel. Als puntje bij paaltje komt, ligt hier de grens. Welke ouder doet dit niet af en toe bij zijn kinderen? Jezus heeft een ‘drive’, dat huis van God moet op orde zijn. En dan gaat het allang niet meer om dat stenen gebouw, dan gaat het om dat huis van God dat we samen vormen. De kerkgemeenschap, de parochie, dat levende lichaam van Christus. Die gemeenschap zal steeds opgeschoond moeten worden. Doordat wij elkaar aankijken en elkaar vragen: ‘Waarvoor zijn we dankbaar?’  

Waartoe leven we eigenlijk? 

Joost Jansen, pastor