overweging op 5 juli 2015

Teleurstellingen zijn er in ieders leven. Wat te denken van een jonge knaap die een mooi diploma op zak heeft en steeds maar voorlopige baantjes heeft. Dan een half jaar hier, een paar maanden daar. Of een moeder die zich uitgesloofd heeft voor haar kinderen maar stank voor dank krijgt. Soms zou je er wanhopig van worden. Ik denk dat Jezus ook wel teleurgesteld is in zijn dorpsgenoten. Hij is al een tijdje bezig in Galilea, meestal rond het meer van Tiberias waar alle handelsroutes langslopen. Nu gaat hij eens naar zijn thuisbasis, Nazaret, waar Hij opgegroeid is en waar Hij bij zijn vader het vak van kleine aannemer geleerd heeft. En daar gebeurt wat in iedere familie kan gebeuren, in iedere gemeenschap. Jezus wordt gepakt op zijn louter mens-zijn, het louter de zoon van Maria en Jozef zijn. Ze kunnen zich helemaal niets voorstellen bij een hogere bedoeling bij alles wat Hij doet. Bij het Rijk van God denken zij dat Hij de Romeinen uit het land verjaagt. Bij ‘vergeef ons onze schulden’ denken sommigen – zoals ik het een keer heb meegemaakt – aan de financiële schulden die ze gemaakt hebben. Het vele van wat wij over onze traditie weten, kan door mensen die er geen gevoel voor hebben, helemaal anders worden uitgelegd.

Jezus wordt dus afgewezen. Dat is teleurstellend. Hoe gaat Hij er mee om? Jezus kent het verhaal van de profeten vóór Hem. Dat kan troost geven. Maar Hij is meer dan die profeten. Zoals ook wij met onze teleurstellingen maar ten dele getroost worden als iemand tegen ons zegt: er zijn toch zoveel meer mensen die hebben meegemaakt wat jij nu meemaakt. Schrale troost, denk ik dan. Jij voelt niet wat ik nu voel.

Maar wat zorgt er nu voor dat Jezus niet in zijn teleurstelling blijft steken zoals dat vandaag bij nogal wat mensen gebeurt? Hij blijft vooruit kijken. Hij heeft een doel. Marcel heeft dat ook voor zijn zaak. Hij wil zo snel mogelijk binnen zijn zodat hij kan genieten van zijn leven. Zo zegt hij dat tenminste. Maar geniet hij dan nu niet? Moet hij dan zich ontzettend krom werken om dan eindelijk eens te kunnen gaan genieten? Dan heeft Marjolein het beter getroffen. Haar doel is om met Hans haar gezin zo goed mogelijk te laten draaien. En ze weet ook wel dat ze niet alles zelf kan. Ze staat ook open voor wat hulp van Boven. Daarom zie ik haar geregeld in de kerk. Je moet toch ergens kunnen bijtanken.

Om niet in de teleurstelling te blijven steken heeft Jezus een doel. Niet het doel van Marcel. Het doel van Jezus komt wel dichtbij het doel van Marjolein en Hans, maar dan op een wat grotere schaal. Hij wil een volk van God, mensen die hun eigen leven op orde houden en die zich tevens blijven inzetten voor het Geheim van God onder mensen. Daarom blijft die Jezus na de afwijzing door zijn dorpsgenoten, zich wel inzetten voor de zieken. Hij blijft mensen de handen opleggen, dat betekent zo iets als hen kracht geven. Hij trekt ook verder. Elders in de Bijbel staat dat je dan het stof van je schoenen moet afschudden. Dat betekent zo iets als: blijf er niet in steken. Blijf geen oude koeien uit de sloot halen als: toen en toe ben ik zo onheus bejegend... Het is niet vruchtbaar. Je kunt beter vooruit kijken en vooruit handelen. Zieken bezoeken, mensen helpen, ze de handen opleggen, mensen kracht geven.

Wat gebeurt er dan? Dan groeit er een ander klimaat. Niet het klimaat van de teleurstellingen en mensen die sjokkend door het leven gaan. Dan groeit er een klimaat dat we elkaar opbouwen. Dat initiatieven als een zorgcoöperatie in onze dorpen van de grond kan komen. Dat er enkele dagen geleden een Beursvloer is geweest van de Rabobank waarin maatschap-pelijke organisaties en bedrijven elkaar versterken. Belangeloos, met gesloten beurzen.

Kunnen wij blij zijn met elkaar? Kunnen we elkaar opnemen? Elkaar bemoedigen? God stelt vertrouwen in ons. Hij is het bijna aan zich verplicht want anders heeft Hij niets meer in te brengen in onze samenleving. Hij blijft vertrouwen in ons stellen ondanks dat wij Hem soms teleurstellen. En wij? Blijven wij vertrouwen, ook al zijn er momenten van teleurstelling? Blijven wij geloven? Laten we vooruit kijken en vooruit handelen. Ons leven is tekort om hier geen werk van te maken.

Joost Jansen, pastor