overweging op 12 juli 2015

Ik heb het parochieblad rondgebracht. Er is iemand uitgevallen en nu waren er twee straten over. Op één van de brievenbussen zag ik een opmerkelijke stikker: neen geen verkopers, geen geloofsovertuigers. Wanneer ik dit lees werp ik natuurlijk geen parochieblad binnen. Maar het wekt mijn nieuwsgierigheid wel. Hoe is iemand er toe gekomen om deze stikker op zijn brievenbus te plakken? Ik kan het hem of haar niet vragen want dan doe ik iets wat door deze persoon wordt afgewezen.

Afgewezen worden om je geloof… ‘Laat jij je kind nog dopen?’, wordt er gezegd tegen jonge mensen die dat wel willen doen. Ik hoorde iemand tegen de vader van de bruid zeggen na de huwelijksviering: ‘Dit is toch niet meer van deze tijd!’ De vader van de bruid gaf het enig goede antwoord; ‘Mevrouw, wat bent u arm.’ We zitten in een lastige tijd en het evangelie dat we zojuist gehoord hebben, is actueel. Jezus zendt zijn vrienden uit. Om het geloof te verkondigen. Hij zendt ze twee aan twee. Hij heeft al snel in de gaten dat je een beter resultaat bereikt wanneer je mensen dingen samen laat doen. Zo stimuleer je elkaar én je beschermt elkaar ook voor stommiteiten. Daarom: twee aan twee. Wat ook actueel is: een categorie mensen zit niet op hun boodschap te wachten. Of ze hebben het te druk met andere dingen of ze zijn gewoon bang dat hun dagelijkse gang wordt verstoord. Want die boodschap van de Bijbel, dat Woord van God, is niet altijd even gemakkelijk. Dat Woord van God houdt je een spiegel voor, stelt je onder kritiek.

Jezus geeft zijn vrienden de boodschap mee dat ‘men zich moet bekeren’. In feite geeft Hij ook ons die boodschap mee, want al deze verhalen worden ons doorverteld opdat ze vandaag opnieuw gebeuren. ‘Bekeren’ wordt vaak door ons verstaan als ‘zieltjes winnen’. Dat willen we niet. We willen vrij blijven. Waarschijnlijk is dat ook de angst van die mens met die stikker op zijn brievenbus. We willen niet met veel overredingskracht over de brug getrokken worden. Maar bedoelt de Bijbel dit met ‘bekeren’? Neen. ‘Bekeren’ in de Bijbel wil eerder zeggen dat je je toekeert tot een positieve boodschap. Je mag steeds zelf kiezen. Je wordt niet gedwongen. God wil vrije mensen, want dwang bant echte liefde uit. Hoe werkt dit dan? Je hoort de uitnodiging om elkaar te steunen en te bemoedigen en daar reageer je op. Je ziet dat er mensen in je omgeving eenzaam zijn en omdat je het ziet, wil je er ook wat aan doen. Je opent je hart, je opent je deur. Je hoort mensen lichtzinnig spreken over hoe je omgaat met de laatste fase in een mensenleven en je verzet je daartegen. Het leven is toch te kostbaar om het zomaar zelf voortijdig af te breken? Wanneer Jezus oproept tot bekering dan is het een positieve uitnodiging om serieus met je bestaan om te gaan. Je bekeren is een vrije handelingen. God wil dat mensen groeien in liefde.

Zou ik met zo’n boodschap van vertrouwen en liefde nu mijn mond moeten houden? Zou ik met zo’n boodschap mijn mond kunnen houden? Geen verkopers, geen geloofsovertuigers: moeten we zulke mensen verbannen uit onze samenleving? Of respecteren we ze als mens, gaan we met hen in gesprek. Het alternatief is dat je gaat werken aan een samenleving waarin alleen plaats is voor mensen die jij uitkiest, mensen waarbij jij een goed gevoel hebt, mensen die volgens jou deugen. We krijgen dan wel een samenleving die veel op een monocultuur gaat lijken. De broodnodige diversiteit is dan ver zoek. Maar ook de mogelijkheid om elkaar rijker te maken, om blij te zijn met een ander die zo echt anders uit de hoek kan komen.

Je hoeft niet veel aan bagage mee te nemen hoor ik in het verhaal van Jezus. In ieder geval geen overbodige spullen. Wie in vertrouwen op weg gaat, zal niets te kort komen want hij kan altijd een beroep doen op die ander. Het enige noodzakelijk is een open hart, een vertrouwvolle geest.

Ik blijf mijn parochieblaadjes rondbrengen. Ik blijf de boodschap uitdragen. Ach, het is niet mijn boodschap. Het is de boodschap van Jezus, zijn genade, zijn liefde. Dan zullen er mensen blijven die dat afwijzen. Maar er zijn er genoeg die het oppikken en ook delen. U ook?

Joost Jansen o.praem.