overweging op Kerstmis 2008 
Het is weer dag geworden, ná een avond en nacht vol romantiek. Want wie is er niet vertederd bij zo’n kindje, pasgeboren, liggend in een kribje? Een kindje, dat volwassen geworden, veel heeft losgemaakt in onze wereld. Bijna één derde van de wereldbevolking is christen, op de een of andere manier. Toch blijft waar wat er in het zo juist gelezen evangelie staat: het licht is in de wereld gekomen, maar de duisternis nam het niet aan…. Dat is de tragiek van het goede. Het is zo goed geprobeerd, maar het lukt niet zoals het eens bedoeld is. Komt dat niet ook in onze gezinnen en families voor? Met name rond de grote feestdagen? Uitnodigingen zijn geplaatst, maar er zijn er die te gesloten zijn om de uitnodiging te aanvaarden. Het licht is in de wereld gekomen, maar de duisternis nam het niet aan….

Zo’n evangelie is natuurlijk jaren later geschreven, als een terugblik. In het begin was het één grote idylle. Een jonge vrouw, Maria was een jaar of zestien, dat was gewoon in die tijd (de mensen werden ook niet zo oud als vandaag). Een jonge timmerman, Jozef. Hun eerste kind. Een stal, want ze waren onderweg. Wat herders. De wijzen uit het Oosten zijn nog niet aangekomen. Als na de bevalling alles weer netjes is gemaakt, blijft de verwondering over hoe mooi dat toch is: een nieuw mensenkind. Met iedere geboorte heeft God van doen, denk ik altijd. Zeker met dit Kind, zo is tot Maria gezegd. Je wordt er stil van… Het licht schijnt, net als die ster die boven het kribje staat om de plaats van zijn geboorte aan te wijzen. Dit Kind heeft met Licht van doen. Trouwens ieder kind, zo geloof ik, heeft met licht van doen, als de duisternis, de grauwheid van het bestaan er maar geen vat op krijgt…

Jammer voor ons, maar die grijsheid, die grauwheid, is wel wat zich onder ons genesteld heeft. Of je het nu wilt of niet. Misschien dat Kerstmis daarom zo’n aantrekkingskracht blijft houden. We verlangen naar licht, we hebben het ook nodig, want ons dagelijkse bestaan kan grauw zijn. De verveling heeft zich geïnstalleerd. Het is ook altijd hetzelfde.
Er gebeurt niet nieuws meer in ons huwelijk. We praten niet meer over wat ons bezig houdt, wat er dagelijks zich voorvalt. Wat houdt ons nog bij elkaar? Is dit niet - hier en daar - de werkelijkheid? Op die werkelijkheid valt het Licht van Kerstmis, het Licht van God. Want Kerstmis is niet alleen bedoeld voor de avond, voor het gezellige kerstdiner, voor het samen-zijn rond de open haard. Kerstmis is bedoeld voor mensen die midden in de realiteit staan. Kerstmis is bedoeld voor mensen die in onze dagen bang worden voor de toekomst, grote uitgaven uitstellen omdat je niet weet wat je boven het hoofd hangt. Kerstmis is bedoeld om anders om te gaan met de verlangens, vragen, angsten ook, waar wij vandaag mee leven.

Het feest van de komst van Gods Zoon zegt ons dat God zijn wereld nooit of te nimmer wil verlaten. Mensen kunnen een blokje voor Hem omlopen, ze kunnen zeggen dat ze Hem niet nodig hebben. Hij echter blijft zijn aanbod geven. Net zoals wij vanuit onze parochies aan al die mensen in Heeswijk, Dinther en Loosbroek ons aanbod blijven geven. Want wat we hier zijn is dankzij dat onvoorstelbare gebeuren dat het uiteindelijke Licht ons geschonken wordt in de geboorte van het Kind van God, zijn eigen Zoon. Grauwheid in het bestaan hoeft niet meer. Net zoals deze kerk er totaal anders uitziet dankzij de nieuwe verlichting, zo kan ons leven in dit Licht een heldere glans krijgen. Niet alleen in deze dagen van Kerstmis, maar ook in het nieuwe jaar dat voor de deur staat.Straks zijn deze kaarsen gedoofd. De lichtjes bij de kerststal branden vier uur, dan zijn ze ook uit. Maar het Licht, waar het met Kerstmis over gaat, is een innerlijk licht. Het is een Licht dat de grauwheid van ons bestaan verlicht. Het brengt tot licht alles wat grijs, donker of verduisterd is. Hoe? Door wie? Door ons! Wíj zijn die mensen die geraakt zijn door de Blijde Boodschap dat bij God niets onmogelijk is. Maria is met dit bericht moeder van Jezus, moeder van God geworden. Wij zijn geraakt door de boodschap dat hoe duister het ook kan zijn, er steeds licht doorheen probeert te schijnen. We hoeven maar dit Licht toe te laten. Wij hoeven het maar te ontvangen en met elkaar te delen! Het Licht schijnt in de duisternis en dan heeft het wél een mens, een gemeenschap gevonden die garant staat voor dat Licht, voor die Blijde Boodschap van Jezus, de pasgeboren Zoon van God.                                   Joost Jansen o.praem.