Als het licht is geworden, is het dan allemaal ook zo zeker dat een dode is opgewekt tot leven? Vannacht leek het allemaal zo mooi. We hebben gisterenavond aan een groot vuur op het kerkplein deze paaskaars ontstoken. Licht in de duisternis. Maar nu brandt deze kaars.
Petrus had het echt niet zo snel door. Johannes wel. Tenminste ik ga er vanuit dat wie aangeduid wordt met ‘de geliefde leerling’ Johannes is. Misschien toch belangrijk dat deze vriend van Jezus niet met name wordt genoemd. Hij wordt aangeduid met ‘de geliefde leerling’. De leerling waarvan gehouden wordt. Er is liefde in het spel. Ik meen dat dit de enige weg is om iets van verrijzenis te kunnen aanvoelen. Liefde is nodig om over de grens van de dood heen nieuw leven te ontdekken.
Waaraan merk je dit? Bij het open graf reageren de twee vrienden van Jezus verschillend: de een constateert, de ander begrijpt. De een ziet feiten, de ander ontdekt de betekenis. De een ziet wat zwachtels liggen, wat doeken waarmee het dode lichaam omwikkeld was, de ander ziet dat dit zo netjes is gedaan dat hier geen inbrekers te werk zijn gegaan maar dat er wat anders aan de hand is. De geliefde leerling ontdekt: deze Jezus is opgewekt. Hij is met liefde gewekt en meegegaan.
Kun je dit ook merken vandaag? Het is mooi om een verhaal van vroeger wat uit te leggen, maar als wij zingen ‘Christus is verrezen, Halleluja’, dan zal dit ook vandaag zijn invloed moeten hebben, wil het werkelijk betekenis krijgen. Wij mogen halleluja-christenen zijn maar dan wel met beide voeten op de grond. Alles wat van waarde is, draagt kwetsbaarheid in zich. Pas wanneer je met elkaar moeilijke tijden hebt doorstaan, weet je wat een relatie waard is. Door lijden heen, groeit duurzaamheid.
Dat kun je bij mensen zien. ‘Het enige wat nog overbleef’, zie iemand die stevig door elkaar geschud is, ‘het enige wat overbleef was bidden.’ Soms kan dit goedkoop klinken. Het kan ook nog dat je niet je eigen verantwoordelijkheid op je neemt. Maar… het kan ook dat bidden het enige houvast is om toch nog door te gaan en door het lijden en de dood heen te breken. Bidden is voor mij een vorm van liefde. De vrienden van Jezus – Petrus en Johannes – hadden twee lange dagen én nachten doorgebracht vooraleer ze het graf gingen bezoeken. Een tijd van uithouden in de onzekerheid. Een tijd van groei in liefde en trouw.
Hoeveel mensen - vandaag – in onze wereld trekken geen hoop en vertrouwen uit het feit dat Jezus is opgewekt uit de dood? Het zijn er zeer veel. Ik ken er velen. Ik ken er nog veel meer niet, maar ik hoor erover via email en internet. Het zijn mensen als u en ik. Dat liefde niet kapot gemaakt kan worden, is bewezen in de opwekking van Jezus. En als je dichtbij meemaakt dat mensen wél de liefde beschadigen, zelfs de liefde en hun huwelijk kapot maken, dan kun je door die verrijzenis van Jezus blijven geloven dat het ook anders kan. En er aan werken. Halleluja-chistenen willen we waarschijnlijk niet zijn omdat het vaak gekoppeld wordt aan wat zweverige types. Maar opgewekte mensen willen we allemaal zijn, opgewekt om onze handen uit de mouwen te steken en elkaar te helpen. Opgewekt om de goede boodschap van geloof, hoop en liefde uit te dragen. Opgewekt om ondanks tegenslagen, opgewekte mensen te blijven.
Dan wordt het Zalig Pasen dat wij elkaar deze dagen wensen, werkelijk een wens die ons goed doet. Een wens die ons bevestigt op een weg van Licht. Het Licht van Pasen.