In de zonnekamer van de Abdij van Berne te Heeswijk straalt hij,hij lacht '' ja, ik heb lol  in dit vak Echt waar." Joost Jansen was de laatste deken van het bloeiende dekenaat Veghel, dat nu opgaat in de dekenale regio Veghel-St.-Oedenrode.

Als het even kan haalt hij de hosties voor de eucharistievieringen elke week met zijn racefiets op bij de zusters Clarissen in Megen. En eerst en vooral blijft Joost Jansen (62) pastor in Heeswijk-Dinther en Loosbroek (HDL). Nu het dekenaat Veghel 'in liquidatie' verkeert werpt hij zich met nieuwe energie op zijn drie parochies. Het is prima zo, vindt Jansen. "Want we moeten toch wát." Hij heeft er zeven jaar op zitten als deken van de 14 parochies langs de Zuid-Willemsvaart. Maar mist de functie niet. Hoeft geen autoriteit te zijn. "Ik wil tot mijn 75ste doorgaan, als ik tenminste gezond blijf. Want ik doe dit werk graag. Al kom ik aan huisbezoeken niet of in elk geval veel te weinig toe. En als het even kan, wil ik elke dinsdagochtend op mijn racefiets. Ik ben al naar Santiago de Compostela gefietst, naar Rome, Boedapest en Auschwitz. Deze zomer trap ik naar Zweden, naar Vadstena waar de Birgittinessen wonen. En via Kopenhagen fiets ik dan weer terug. Een dag of achttien in totaal. Mooi, 2.000 kilometer op de pedalen."

Hij lacht weer eens. De positivo van de parochie. Gebruinde kop, oogt gezond als een vis. Werkte tien jaar in Frankrijk. De geboren Rijswijker was frater-metselaar bij de Trappisten, keerde op zijn 30ste, in 1976, terug naar Nederland en werd in 1991 Norbertijn. Draagt graag het habijt van de Heeswijkse witheren. En heeft een rotsvast geloof. "Ons geloof heeft de juiste verhalen. Over angst en vertrouwen, over goed en kwaad, over leven en dood. De Kerk moet de koers wat verleggen. Het kan niet zo zijn dat het in het leven ieder voor zich is. Ik zie wel eens jonge mensen die een paar jaar samenwonen en alles, echt álles al hebben. Dat kan niet de bedoeling zijn. Het verveelt. Oppervlakkigheid en middelmatigheid zijn misschien wel de grootste zonden van onze tijd. Dat doorgeschoten economisch groeimodel van ons moet terug in de juiste proporties. Dat kunnen we leren van de huidige kredietcrisis. Dat consumentisme, dat is het niet. Een mens moet zich blijven verwonderen, ergens naar verlangen, blijven ontdekken. Ik probeer daar iets in te betekenen, te helpen. En als ze me hier niet meer nodig hebben, vertrek ik zo weer naar Frankrijk. Daar kan ik meteen aan de slag in 20 parochies als ik zou willen."

Jansen mijmert: "Mensen willen tegenwoordig á la carte, ook in de kerk. Pas had ik een stel dat hun kind wilde laten dopen in het kasteel. Kan niet. Het kasteel is voor feest, de kerk voor het sacrament." Bron: Brabants Dagblad