Ik denk dat we net niet met 120 mensen hier zitten, zoals dat bij die eerste parochie in de eerste lezing het geval was. Het is goed om je dit heel concreet voor te stellen. We plaatsen die lezingen vaak in zo’n heilig kader. Maar dan halen we er ook de angel uit, want die verhalen worden op die manier onaanraakbaar. Ze werken dan bijna niet meer.
Die 120 mensen waren bang, de goede Geest van God was nog niet ver hen gekomen. Pinksteren is pas het volgende weekend. Ze durfden niet voor hun overtuiging uit te komen. Dat is herkenbaar vandaag. Maar wat ze wel doen is bidden, samen met Maria want die was er ook. Dat kunnen we weten als we de overgeslagen stukjes er bij lezen. Wat is dat bidden? Jezus bidt ook in het evangelie.
Wat is dat bidden? Wat woorden achter elkaar zetten en ze tot God spreken?
Wie is God? Het zijn allemaal vragen die vandaag net zo actueel zijn als toen. We zijn onthand als het over bidden gaat, zeker vandaag. Bekruipen ons niet allemaal vragen over het nut van het gebed? Levert het wat op? Kan God echt dat allemaal voor ons doen? En dan ook voor die zeven miljard andere mensen op de wereld… Het is allemaal maar moeilijk.
Als we tussen Hemelvaart en Pinksteren spreken over bidden dan moeten we het heel dicht bij huis houden. De eerste vraag voor het gebed is altijd: wat verlang je? Waar ben je verwonderd over? Waarvoor wil je danken? Waar ben je bang voor? Het gaat er dus steeds om wat er in ieder van ons aan ervaringen leeft. En wat we ook naar buiten willen brengen. Naar God?
‘Ik kan niet meer bidden want er is zoveel leed op aarde’, zegt de een. Een ander: ‘God, als U mijn kleinkind laat leven, dan ga ik iedere dag nar de kerk.’ (Voor wat hoort wat, denk ik dan.) Het zijn steeds extreme situaties die iets in ons losmaken. Net zoals bij Jezus in gebed op de vooravond van zijn eigen dood, in het evangelie. Een gebed van Jezus waarin zo veel aan bod komt aan pijn, angst, en ook verwachting. Een gebed dat recht uit zijn hart komt. Misschien is dat wel het allerbelangrijkste: dat bidden recht uit het hart komt. Als iemand iets aan ons vertelt met bewogenheid, als er dan gezegd wordt: het komt recht uit haar hart, dan hoeft het allemaal niet zo mooi te klinken. We proeven de bedoeling. We ervaren dat het echt is. En dat is het ware bidden. Dan kan het best zijn dat we God ook een heleboel verwensen, dat het echt niet allemaal even mooi is, maar ik denk dat God toch het liefst heeft dat we eerlijk en oprecht zijn. Hij kan echt wel tegen een stootje.
Wij zij hier bijeen om te bidden. Je leert bidden van elkaar, met elkaar. Of het nu een jong gezin is dat elke avond een kaars aansteekt waarbij de kleine kinderen ieder op hun beurt een gebedje mogen zeggen. Of dat het in een superplechtige viering is waarin hoge woorden worden gesproken. Het gaat er steeds om dat men elkaar de woorden aanreiken en mensen ze zich eigen maken. Maar het belangrijkste blijft dat ieder dicht bij zijn eigen hart blijft. God wil geen automaten. God wil eerlijke, echte mensen, die oprecht uitdrukken wat er in het hart van ieder leeft. Een woord van dank, een gebed om kracht.
Wat is vandaag de moeite waard om voor te bidden? Jezus bidt voor zijn vrienden dat ze eerlijk voor hun overtuiging uitkomen, dat ze de boodschap van Jezus trouw blijven. Dat geldt natuurlijk ook voor ons. Ik denk dat we vandaag ook mogen bidden voor onze gezinnen. In onze Nederlandse maatschappij is het niet gemakkelijk om trouw te blijven aan wat diepgang in je relatie zodat deze steeds gevoed blijft om elkaar te blijven opbouwen. En dat is toch zo veel vruchtbarder dan het met elkaar uit te houden…
In een vormselvoorbereiding zei een jongere: ‘We moeten ook voor God bidden. Die God moet het vandaag toch wel flink moeilijk hebben.’ Ik beaamde het volmondig. Het is – vergeef me mijn al te menselijke woorden – het is voor God gemakkelijker wanneer alle mensen in Hem geloven en Hem een plek geven in hun dagelijkse leven, dan wanneer mensen gewoon Hem vergeten zijn.
Laten we maar bidden om die goede Geest van God zodat wij Hem niet vergeten. Dat we Hem eerder een handje helpen.
Joost Jansen o.praem.