In de meeste kerststallen zijn een os en een ezel. Ook een kameel van de drie wijzen uit het Oosten. Dit jaar is er geen geit. Er zijn er te veel opgeruimd. Met dit laatste zinnetje, met slechts door naar een‘geit’ te verwijzen, plaats ik onze viering midden in de realiteit van deze dagen. Dat was ook de bedoeling van de schrijver Lucas met dit geboorteverhaal.

 Hij vertelt over de gezagdragers bij het begin van onze jaartelling, ene Quirinius en keizer Augustus. Hij vertelt over mensen - een zekere Maria met haar verloofde Jozef - die gedwongen werden om midden in de winter enkele dagen te voet vanuit Nazaret naar een andere plaats te gaan. Geen pretje voor een hoogzwangere vrouw. Dan ben je wel overgeleverd aan de goedheid van mensen.

Dit is dus een verhaal van mensen op de vlucht. Mensen die afhankelijk zijn van de goodwill van anderen. Mensen die aangewezen zijn op elkaar om te overleven in een harderwordende maatschappij. Want ‘hoe lieflijk dat kindeke toch leit hier op aard’ (zoals we idyllisch zingen), hoe mooi het ook is dat de hemel openbreekt en engelen ons aanzeggen dat er vrede op aarde zal zijn en in de mensen een welbehagen, zo ver is het nog lang niet. Toen niet en vandaag niet. Daarom moet dit verhaal wel ieder jaar opnieuw verteld worden. Daarom moeten we ieder jaar weer vieren dat Jezus, de man van licht en vrede, wordt geboren.

God heeft een nieuwe initiatief genomen door in een mens van vlees en bloed onder ons te komen. Dit heeft dan wel 2009 jaar geleden een startpunt maar de uitwerking van dit feit gaat door tot op de dag van vandaag. God laat zien dat het Hem om liefde te doen is, niet om onderwerping, niet om mensen op te delen in kampen, niet om als een gestrenge heerser de lakens uit te delen. In de geboorte van Jezus de Christus laat Hij Liefde geboren worden in onze wereld.

Hoe dat te zien is? Op de eerste plaats door het feit dat zijn moeder Maria en zijn vader Jozef toch ergens een stal hebben gevonden. Niet de gemakkelijke omgeving van een herberg, maar een eenvoudige stal, het onderdak van mensen op de rand van het bestaansminimum. In een stal hebben zij de liefde van mensen ervaren. De liefde komt ook naar voren bij het bezoek van de herders aan het pasgeboren kind dat daar in een kribbe ligt. Wie wordt niet ten diepste geroerd bij het zien van een pasgeboren kind, zo teer, zo kwetsbaar en klein. Je moet wel van zo’n kind houden. Zo’n pasgeborene roept het meest zuivere in ons op.

Dat is nu juist Gods bedoeling. Hij wil met de geboorte van dit kind liefde wekken onder mensen. Zo verandert God de loop van de wereldgeschiedenis. Ook al heb je moeite in een God te geloven, ook al ben je hier voor de fijne sfeer en het samen zingen, alleen dit verhaal dat God liefde is en dat hij in een kwetsbaar mensenkind onder ons is gekomen, is zo aantrekkelijk, dat het je kan raken.

Maria heeft deze Jezus negen maanden in haar schoot gedragen en Hem gebaard voor ons. Kunnen wij die Jezus en zijn boodschap van licht en vrede in ons hart dragen en Hem geboren laten worden in onze gezinnen, in ons kringen, in ons bestaan?
Dan gaat dit verhaal van Kerstmis, dan gaat de boodschap van Gods Zoon ook vandaag werken. Dan gaat barmhartigheid werken en groeit in onze huizen die sfeer die er ook was in die eerste stal te Bethlehem.
Dan groeit de ontroering en de verwondering van de herders, maar ook de eerbied en de verantwoordelijkheid van de drie koningen. We zien dan ook onder ons de zorg en aandacht van Jozef, de totale betrokkenheid van Maria. En de uitnodiging die dit kleine Kind Jezus aan ons doet als Hij zijn armpjes naar ons uitstrekt.

Onze wensen van Zalig Kerstmis komen dan uit een geraakt hart. De vonk van licht zal overspringen van mens tot mens. Het licht en de vrede  zullen dan niet alleen in deze nacht ons deel zijn, maar licht en vrede zullen ook in de tijd die komt ons leiden.

Kerstmis is ieder jaar weer een feest van opnieuw geboren worden. Zalig Kerstmis!

                        Joost Jansen o.praem.