Is de heilige Geest te zien? Ik stelde de vraag aan jongeren die binnenkort het sacrament van het vormsel zullen ontvangen. ‘Piet…, Lisa…, ontvang het zegel van de heilige Geest, de gave Gods’, wordt dan tot hen gezegd terwijl de vormheer hen bekruist met chrisma, de heilige zalfolie. Is de heilige Geest te zien? Er kwamen een aantal antwoorden: als mensen iets uitstralen, als er charisma is, als mensen het laten zien.

 Ik stond wel verbaasd! Deze antwoorden werden niet alleen door enkele ouders gegeven. Ook een jongere (11-12 jaar oud) koppelde de werking van de heilige Geest aan mensen. Heilige Geest is in mensen te zien! In wat ze doen, in wat ze uitstralen.

Maar waar zie ik dat dan? Wat getuigt van heilige Geest? Wie getuigt van heilige Geest? Gaan we dan niet te rade bij verhalen? Verhalen van mensen die in hun leven iets uitgestraald hebben, misschien wel veel uitgestraald hebben? In de nieuwsanalyses in deze tijd van verkiezingen gaat het veel over uitstraling, over charisma. Een boodschap wordt voor meer dan de helft overgebracht door wat je zonder woorden uitstraalt. En politici weten daarvan. Wilders verzorgt goed zijn witte haardos en Balkenende heeft in de loop der jaren zijn Harry Potter-look bijgesteld.

Ook hier in deze viering vertellen we elkaar verhalen met uitstraling. Jezus geeft zijn laatste boodschap aan zijn leerlingen af. Het evangelie dat we zo juist gehoord hebben, speelt zich af op de vooravond van zijn eigen dood. Waarover heeft Hij het dan? Het gaat om liefde, maar wel een liefde die gericht wordt door het verlangen van God met zijn wereld. Het gaat niet om de liefde op de top van een roze wolk. Het gaat om daadwerkelijke liefde die een mens opent voor nog ongekende mogelijkheden. Bij deze liefde gaat het niet slechts om het reeds bekende, het gaat om nieuwe mogelijkheden, om nieuwe ontdekkingen, om nieuwe verantwoordelijkheden. Dat is toch niet doorsnee…

Op het feest van Pinksteren worden we - ieder jaar weer – aangesproken op wat er is en ook op wat er nog niet is. Op wat er is: je verbondenheid met anderen, de liefde en de vriendschap die er is. Op wat er nog niet is: het vele dat op je toekomt in samenleving en kerk en waar nog geen invulling aan is gegeven.

Het feest van Pinksteren is op de eerste plaats een feest van verbondenheid. De heilige Geest kwam neer op gelovige mensen die in een bovenzaal bijeen waren en die begeesterd werden. Ze gingen stralen. De Geest van God werkte aanstekelijk. Pinksteren is het feest van de Kerk. Dat mogen we vandaag – terwijl de kerk zo in opspraak is – best eens laten zien. Met Pinksteren mogen we vieren wat er gewoon is aan verbondenheid, aan bemoediging, aan uitstraling.

Maar het feest van Pinksteren betekent ook iets voor wat er nog niet is. Er komt veel op ons af. Niet alleen in onze gezinnen, in onze dorpen, maar ook in onze samenleving. Om een voorbeeld te geven: wij zijn ook verantwoordelijk naar de verkiezingen van 9 juni toe. Ook onze politieke keuzes hebben te maken met ons geloof, met de werking van de heilige Geest. De werking van de heilige Geest is niet louter een geestelijk gebeuren van mediteren en bidden, van met elkaar optrekken in gezin en familie, van aardig zijn voor elkaar, hoe belangrijk dit allemaal ook is. Als de heilige Geest niet tevens uitwerkt in ons maatschappelijk handelen, blijven we ernstig in gebreke. Ook maatschappelijk zullen we moeten kiezen voor wat mensen verbindt, voor een samenleving waarin de arme een bevoordeelde positie krijgt, een maatschappelijk bestel waarin van de sterkste schouders ook de sterkste ondersteuning wordt gevraagd.

De Geest van God waait over de hele aarde, de hele wereld, dat zingen we uit in liederen. De Geest van God waait over Heeswijk, Dinther en Loosbroek. De Geest van God waait daar waar ik, waar jij woont.

Draaien we onze wieken zo dat die wind ons in beweging zet?

 

                        Joost Jansen o.praem.