Ik ben trots op onze Kildonkse molen. Zeker met dit stralende weer tekent deze molen mooi af tegen een strakblauwe lucht. En als er dan nog een beetje wind is dan draaien de wieken op volle toeren. Het graan wordt gemalen, de olie geslagen, het gaat de molen voor de wind, en de mensen ook. Iedereen is gelukkig. En dan heb ik nog niet eens over het water dat ook bij deze unieke molen voor de nodige energie zorgt.

 

Maar om die wieken te laten draaien en het water te reguleren, niet te hard, niet te zacht, is er wel de mens nodig die hier en daar aan wat wieltjes draait. De wieken moeten wel in de goede richting geplaatst worden en de sluizen voor het water moeten wel goed worden geregeld. Dat is de samenwerking van de mens met de natuur. Er komt wat van boven, er komt wat van beneden, en het resultaat is er naar.

U begrijpt dat voor mij dit een gelijkenis is op deze tweede dag van Pinksteren. Vul voor wind en water Gods goede Geest is en we zijn er. Die goede Geest is overal aanwezig, zo geloof ik, want God wil het geluk van mensen. De wind waait waar hij wil, zegt Jezus ergens, en in het evangelie hoorden we de oproep water te putten, bij Hem. Alle goede gaven zijn aanwezig, alleen moeten we ze wel kunnen opvangen, net zoals met die wind en het water van de Kildonkse molen. Wij zijn het die de goede antennes moeten hebben, wij mensen zijn het die de goede Geest van God moeten opvangen. Zij wil wel maar zij kan ons vaak niet bereiken.

Met Tweede Pinksterdag maken we overgang van de volheid van de Paastijd naar de gewone liturgie van de zondagen door het jaar. (Als liturgie ‘gewoon’ kan zijn, voor mij is het steeds bijzonder.) Al het mooie dat met Pasen aan bod is gekomen, mogen we, kunnen we, meenemen in ons dagelijkse bestaan. Maar hoe blijven we dan gericht op die goede Geest van God?

Het is heel eenvoudig. Wie dagelijks een Onze Vader bidt, doet het al. Wie geregeld een verhaal uit de Bijbel leest, doet het al. Wie mensen opzoekt om samen wat te bidden, zoals in deze kerk, die doet het al. Wie een ander gaat helpen omdat het gewoon een andere mens is (en niet omdat je er aan kunt verdienen), die doet het al. Kortom: wie wat belangeloosheid in zijn leven inbouwt, laat de goede Geest van God toe in zijn leven en werkt met haar samen.

Nu lijkt het allemaal eenvoudig en dat is het natuurlijk niet altijd. Er zijn soms ook forse strubbelingen. (Soms staan de wieken van de Kildonkse molen in rouwstand, soms in vreugdestand.) Er kan een kink in de kabel komen. Het kan ons soms niet voor de wind gaan. Of er is gewoon geen wind en ook het water is schaars geworden. Juist dan is het zo belangrijk om te doen wat je gewoon bent te doen. Dat is trouw. In een huwelijksrelatie is het niet anders. Je bent trouw aan wie met je verbonden is en je vertrouwt er op dat de wind en het water weer gaan komen. En dan komen ze ook, heb ik horen vertellen van mensen met veel meer ervaring dan ik. En ook dat is de werking van de Geest….

In wezen is het samenwerken met de goede Geest van God heel eenvoudig. Het enige dat wij mensen moeten doen is je toekeren, je toevertrouwen, je soms ook helemaal overgeven zonder precies te kunnen berekenen wat de gevolgen zijn.

Kijk nog maar eens naar de Kildonkse molen als zijn wieken goed staan, dan draait alles. Dan gaat het voor de wind…

 

                        Joost Jansen o.praem.