Iedere eerste maandag van de maand komen een aantal jonge ouders bijeen om het doopsel van hun kindje voor te bereiden. Iedere keer weer anderen, sommigen voor de tweede of derde keer, want het blijft vaak niet bij één kind in een gezin. Wat motiveert deze jonge mensen om hun kind te laten dopen?

Vandaag hebben ze de keuze want andere jonge ouders doen het niet, of stellen het uit, hun kind moet later zelf maar beslissen. Je kunt zo’n kind toch vandaag niet opzadelen met zo’n kerk waar ze later misschien niets mee hebben?
Het is een groot goed dat het automatisme van het dopen voorbij is. Het is ook een groot goed dat we nu meer kunnen stilstaan bij de kern van het doopsel. Maar of dat het verlangen is van deze jonge ouders? Waarom komen ze?
Iedere geboorte is een wonder. Daar zijn we het over eens.
Hoe goed we ook zijn voorgelicht over het ontstaan van een mensenkind, als het kind wordt geboren gaat even de hemel open, net zoals in het verhaal van de doop van Jezus. ‘De hemel ging open en Hij zag de Geest Gods neerdalen in de gedaante van een duif en over zich komen.’ Bij iedere geboorte ervaren ouders dat er iets meer is tussen hemel en aarde. Hoe ga je met deze diepe ervaring om? Hoe geef je handen en voeten aan deze ervaring, zo algemeen menselijk maar ook zo… goddelijk?
Op dit raakvlak van hemel en aarde ligt de keuze voor het sacrament van het doopsel. In het doopsel van dat kleine – soms wat grotere – kind geven we handen en voeten aan die prachtige ervaring dat de geboorte van een kind een geschenk is. Bij de geboorte gaat de hemel even open. Bij het doopsel vieren we dat de Geest van God neerdaalt op dit kind. Wij geven aan dit kind een kompas mee: het leven van die Jezus die zelf ook gedoopt is. Toen kwam er een stem die zei: ‘Dit is mijn Kind, mijn veelgeliefde, waar ik welbehagen in heb.’ Bij iedere doop zegt God als het ware: dit is het kindje van Jeroen en Suzanne die er zoveel van houden, maar het is nu ook mijn kind. Jeroen en Suzanne zullen er goed voor zorgen, en Ik, God, wil het ook behoeden. Daarvoor staat mijn gemeenschap, mijn Kerk, garant.
Gebeurt dit bij iedere doopsel hier in deze kerk. Ja, dat gebeurt bij ieder doopsel, waar ook ter wereld en in welke omstandigheden ook.
Maar of het ook zo ervaren wordt, is een tweede. En daarom zijn wij er om het verhaal door te geven. ‘Wij’ zijn de jonge vrouwen die de doopvoorbereiding leiden samen met de priester die doopt. ‘Wij’ zijn wij allen samen want ieder kind dat gedoopt wordt, nemen wij wel samen op in onze geloofsgemeenschap. Ieder doopsel is ook weer een kind extra dat ons wordt toevertrouwd. ‘Wij’ is ook de goede God met Jezus en met de heilige Geest, want vlak hun werking niet uit.
Hoe gaat dit met ons? Wat zegt het doopsel ons? Eens hebben we toch ontvangen? Wij hebben bij het doopsel een kompas meegekregen. Dat kompas bestaat uit een grote hoeveelheid verhalen, gebeden, gebruiken, van jongs af aan geleerd. Tenminste… als wij die schat aan ervaringen doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen. Wie klaagt over dat het allemaal minder wordt met kerk en katholiek geloof, moet zich zelf gewoon de vraag stellen: wat doe ik er aan? Hoe geef ik dat geloof door aan wie mij dierbaar zijn? Het doopsel van een kind is stap één, samen de weg van geloof gaan is een kwestie van bij de hand nemen, loslaten, op eigen benen laten staan, en ook weer rugdekking geven. Zo gaat opvoeden, zo gaat ook de groei van geloven bij ons. Het gaat dan niet om een preek naar anderen af te steken. Het gaat om je eigen hart te laten spreken. Tot ieder van ons bij onze doop heeft God gezegd – zoveel jaren geleden – jij bent mijn geliefd kind, aan jou geef ik mij Geest mee. Wees je daarvan bewust.
Daarom staat hier in het midden van het kerkpad een kom (een bekken) met doopwater. Als we straks ter communie gaan dan lopen we er langs. Maak een kruisteken met doopwater en herinner je je eigen doop. Ontvang vervolgens het Lichaam van Christus waarop je ‘Amen’ zegt. Deze gang, dit gebaar, is in het kort een hele geloofsbelijdenis: het water van de doop, het kruisteken Vader, Zoon en heilige Geest, het Lichaam van Christus, Amen. Zo vormen wij samen het Lichaam van Christus. Amen.

Joost Jansen o.praem.