
Wat we bouwen? Je kunt natuurlijk hierbij denken aan een concreet huis, of aan een verbouwing van je huis, of aan een zaak die je voor je zelf wilt beginnen. Je kunt ook denken aan een relatie, aan een verbondenheid tussen mensen, twee of meer. Er zijn veel mensen die een relatie zo maar beginnen. We zien dat. Je bent verliefd op elkaar, je beslist om samen te gaan wonen, er komen soms kinderen. Niet al die mensen denken daar gedegen over na. Ik merk dat in de huwelijksvoorbereiding. Er worden in die voorbereiding thema’s aangesneden die tussen die twee geliefden soms nog nooit besproken zijn. Hoe ga je om met je geld? Hoe zie je de toekomst met je seksualiteit? Dit zijn de twee meest beladen onderwerpen waarover men het moeilijkst spreekt. O ja, geld uitgeven nu je met z’n tweeën bent en allebei een baan hebt, is geen kunst. Maar hoe is dat in de toekomst, wellicht als er kinderen komen? Hebben jullie daar wel eens over nagedacht? En met elkaar vrijen is ook geen probleem. Maar met elkaar praten over die onderwerpen….
Waar bouwen we op? Wat bouwen we? In het evangelie gaat het om mensen die het Woord van Jezus horen én doen. In de eerste lezing gaat het ook over dat Woord van God, over de Tora. Dat woord Tora wordt vertaald met Wet maar het betekent eerder: een levensrichting, een aangewezen weg om te gaan. Er zijn joodse geleerden die zeggen: die Wet, die Tora dat is Gods bouwtekening voor de mensen. En dan gaat het niet om een bouwtekening voor een gebouw, dan gaat het om een blauwdruk voor de samenleving. Het gaat om hoe je omgaat met alles wat je in je bestaan gegeven wordt. Het gaat om het maken van de goede keuzes.
Nu zijn er mensen, ook in de grote kerk, die dan precies weten wat die ander moet doen. Wanneer je je maar houdt aan een heel stel regels, dan ben je in orde. Maar die blauwdruk van God gaat niet op de eerste plaats om regeltjes, het gaat om waarden. Het gaat dan om respect voor elkaar, het gaat om opbouwen van elkaar, het gaat om liefde. Dan zal ik ook bepaalde dingen wel of niet doen, maar de belangrijkste drijfveer is wel of ik die ander liefheb. Ik kan me nog goed herinneren uit mijn jeugd dat ik van mijn ouders de ene keer wel iets mocht, en de andere keer die toch precies hetzelfde was, mocht ik het niet. Frustrerend, onrechtvaardig, vond ik dat. Nu begrijp ik dat zij de regels wat creatief interpreteerden, omdat … omdat het ging om eerlijkheid, om een groot gezin toch maar harmonisch te houden. Dat is bouwen, opbouwen. Het gaat toch steeds om een goede manier van met elkaar omgaan. Het gaat om heel daadwerkelijke liefde.
Heeft carnaval hierin nog een plaats? Ik denk het wel. Carnaval hoort bij het leven. Carnaval is belangrijk om net even buiten de lijnen te gaan. Met carnaval onderzoeken we de grenzen om dan weer het gewone leven met een nieuwe bril te bekijken. Carnaval is een paar dagen die ook maar een paar dagen duren. Want het gaat tenslotte om die blauwdruk van God: houdt van je naasten, hij en zij zijn zoals jij. En als je dat in de gaten hebt dan reageer je van binnen uit anders dan. Dan is Carnaval niet het zuipfestijn dat sommigen er van maken. Carnaval is een spel van ontmoeten én groei in humor. Wie geen humor kent, is vaak wat doods.
We bouwen allemaal, of we breken af. Stilstaan kan gewoon niet, nu niet met Carnaval, ook niet daarna. We bouwen allemaal. Daarvoor geeft de goede God ons zijn Verhaal, als bouwtekening, als leidraad. Daarin lezen we hoe wen kunnen bouwen opdat er liefde en verbondenheid groeit. En daar gaat het toch om? Ook met Carnaval!
Joost Jansen o.praem.