Ik wil wat kwijt. Het is een soort openbare biecht. Toen ik hoorde dat Paaspop in Schijndel al op Goede Vrijdag begon, heb ik de neiging gehad om met een groot kruis, dat kruis dat hier vooraan in de kerk staat, om met dat kruis op Goede Vrijdag daar rond te lopen. Natuurlijk verklaart men mij dan voor gek. Het is ook geen verzachtende omstandigheid dat laat op die avond Shaking Godspeed optreedt.

Het blijft voor mij ‘shaking’ om dit mee te maken. Maar ik troost me met de gedachte: ook net na de dood van Jezus – we hoorden het verhaal zojuist - proberen ze de hele zaak in de doofpot te stoppen. Of met veel lawaai de boze geesten te verjagen.

Waarom staat dit kruis er nog steeds, ook nu het Pasen geworden is? Er is geen Pasen mogelijk zonder Goede Vrijdag. Nog sterker: je kunt als mens niet gelukkig worden zonder in je bestaan de pijn en het lijden aan te kijken. Ons bestaan is nu eenmaal geen aaneenschakeling van fijne momenten. Het is heel gewoon om met vallen en opstaan door het leven te gaan. Te vallen onder het kruis en weer op te staan. Het kruis van Goede Vrijdag en het opstaan van Pasen. Goede Vrijdag en Pasen gaan samen op.

Bij kleine kinderen zie je het: ze vallen en proberen weer op te staan, soms geholpen door ons, volwassenen. Vaak kun je in die hele nabije ervaringen bij kinderen al veel aflezen, ook voor de volwassenen.

Ik geef toe, onze samenleving is niet hierop ingesteld. We zijn eerder te mobiliseren voor de eeuwige jeugd. Kijkmaar naar de reclame op de televisie. Anti-aging producten te over, middeltjes om het ouder worden tegen te gaan. Daarvoor worden kapitalen uitgegeven. We proberen onszelf uit het graf te houden door voldoende tegenkrachten in te zetten: actie, toekomstplannen, zorg voor lijf en leden. Een mens wil nu eenmaal onsterfelijk zijn. Maar sterven doen we toch een keer, ook al word je honderd.

De kracht van Pasen is nu dat de vragen van lijden en dood wél gesteld mogen worden. En dat er bij wordt gezegd: wees niet bang, vertrouw. Vertrouw elkaar en vertrouw ook God want Hij biedt een veilig vangnet. Hij biedt niet alleen veiligheid van binnen omdat we het voorbeeld hebben van die Jezus die de dood niet uit de weg is gegaan. Met drieëndertig jaar had Hij toch wel een ander bestaan verdiend. Maar naast die innerlijke veiligheid is er ook de hulp die we elkaar bieden. De hulp van ons als deze mensen die toch maar deze kerk opzoeken omdat we er iets mee hebben.

Dan gaat het er wel om hoe we onze talenten bij elkaar brengen. Hoe ieder met zijn eigen instrument bijdraagt aan het geheel. Pasen zegt ons dat je leeft voor een ander, je speelt voor een ander. En dan leef je ook voor je zelf. Ik vraag me af of op Paaspop er ruimte is om zo over je leven na te denken. Dan is het toch goed dat we deze kerk hebben. Maar misschien zeggen jullie me wel dat ik volgend jaar dan toch maar daar met dit kruis moet gaan lopen op Goede Vrijdag. Ik zal dan wel zeggen: doe je mee?