overweging op 28 augustus 2011

‘Wat voor nut heeft het de wereld te winnen als het ten koste gaat van je eigen leven, als het ten koste gaat van je ziel?’, hoorden we in het evangelie. Ook op wereldniveau geldt het zelfde fenomeen. Omdat in de woestijn van Libië veel olie zit, maakte het Westen goede zier met Kaddafi. En nu natuurlijk met zijn opvolgers.

Gaat het nu om zoveel mogelijk voor je zelf binnen te halen? Neen, zegt ieder van ons. Maar toch, toch doen we het op de een of andere manier. Wat in de maatschappij gebeurt, gebeurt ook in ons. Hoe gaan we er mee om?

Jezus schetst een heel eenvoudige weg: neem elke dag je portie aan vreugde en aan verdriet op je. Neem op je wat op je weg komt. Dat klinkt zo eenvoudig. Gewoon op je nemen wat je tegenkomt. Gelijkmoedig aanvaarden wat het leven aan ups en downs te bieden heeft. Kunnen we dat? Petrus heeft er moeite mee, zo hoorden we. Hij was het hier helemaal niet mee eens. En wij vaak ook niet… Het is niet zo simpel om constant de wederwaardigheden van het leven te accepteren, zeker niet als in je omgeving je op de huid gezeten wordt. Dit zijn wijsheidsspreuken die snel gezegd zijn, maar niet altijd uitvoerbaar. Daarom stelt Jezus ons een weg voor, zijn eigen leven. Mooie en vrome gedachten te over, maar een levend voorbeeld van een mens die het allemaal zelf heeft meegemaakt, kan ons echt helpen.

Wanneer wij vandaag de oproep horen om je kruis op te nemen, dan is het een levensgroot verschil tussen vandaag en het geklonken heeft vóór die Goede Vrijdag van het jaar 33. Je kruis opnemen roept vandaag altijd het voorbeeld op van Jezus wiens liefde zo totaal is, dat Hij de dood op het kruis niet uit de weg is gegaan. Hij heeft zijn leven gegeven voor anderen. Zijn vrienden vertellen dat dit ook geldt voor de generaties na Hem. Tot op vandaag. Want totaal je leven geven heeft eeuwigheidswaarde. Woorden zijn mooi maar kunnen vervliegen, een levend voorbeeld blijft inspiratie afgeven.

Petrus wil de gemakkelijke weg. Het succes van Jezus in Galilea (want daar speelt dit evangelie zich af) moet maar eens verzilverd worden. Nu zitten ze in de goede stroom en wellicht levert het hem persoonlijk ook nog wel wat op. En niet alleen voor hem maar ook voor vrouw en kinderen. Allemaal heel nobel en begrijpelijk. Maar Jezus gaat door. Hij weet dat zijn geloofstraditie van binnenuit bevrijd moet worden van angst. Angst om het fout te doen, zoals we dit deze week weer meemaken met die pastoor uit Liempde. Het geloof, ieder geloof, moet bevrijd worden van angst om echt weer een geloof van vertrouwen te zijn. En daarom moet Jezus naar Jeruzalem waar het gezag zit. Het kan Hem de kop kosten, het zal Hem ook zijn leven kosten. ‘Maar wat voor nut heeft het de wereld te winnen als het ten kosten gaat van je eigen ziel? Daar waar je je leven voor wilt geven?’

Daarom klinkt ook voor ieder van ons de vraag: wat is je ten diepste heilig? Dan kunnen er allemaal obstakels op je weg komen, maar ik bid en hoop dat ik en jullie bevrijd van angst in alle vrijheid die weg gaan. Liefde is pas echt als zij totaal is, totaal in je inzet voor wie je heilig is.

‘Wat voor nut heeft het de wereld te winnen als het ten koste gaat van je eigen leven, als het ten koste gaat van je ziel?’ Dan houd ik liever mijn ziel in orde, alles wat in mij is om een ander lief te hebben.

            Joost Jansen o.praem.