Deze week nog op de eerste ouder-kind avonden voor het vormsel. Een zevental kleine verhalen worden door kinderen van twaalf en hun ouders samen gelezen. Hen wordt gevraagd om de les uit het verhaal te halen en ook nog eens te zeggen wat het te maken heeft met het vormsel. Ze komen met goede reacties: dat je in je leven keuzes moet maken. Dat een goede gezondheid en thuis een goede sfeer belangrijker zijn dan een dikke portemonnee. Dank zij deze verhalen en het gesprek komen ze tot dit resultaat.

In iedere viering in deze kerk gebeurt eigenlijk hetzelfde. Altijd wordt een verhaal voorgelezen, een verhaal uit de bijbel. Al die verhalen uit de bijbel komen voort uit levenservaringen van mensen, uit hun ervaringen met God in hun bestaan. Aan ons en aan de voorganger om die levenservaringen op te delven. Op die verhalen volgt altijd: ‘Zo spreekt de Heer.’ In die verhalen spreekt namelijk God tot ons. Daarom is een viering van Woord en gebed - je zou kunnen zeggen een viering van Gods verhaal en gebed  - een volwaardige viering. Ook in deze wat eenvoudige liturgie wordt God ontmoet en sta je biddend stil bij je leven. God blijft steeds tot ons spreken. Horen wij zijn stem? Pikken we op wat Hij ons te zeggen heeft?

Vandaag krijgen we het verhaal waarin mensen andermans bezittingen willen confisqueren. Vroeger ging het om een wijngaard. Afgelopen week ging het om de bouwfraude met het Philips pensioenfonds. De graaicultuur ten top en dan nog zonder enige spijt. Als het zo gemakkelijk is om je zelf te verrijken, dan doe je dat toch? Wat echter in het groot gebeurt, is ook in het klein aanwezig. Meestal begint fraude heel klein, onbedoeld soms. Maar dan verglijdt het tot grotere proporties en men weet naderhand niet meer waar het fout is gegaan.

Wij hier bijeen staan in een gelovige traditie die belijdt dat alles waar wij mee omgaan ons in handen is gegeven om er verantwoordelijk mee te werken. Het gaat om zo wel de materiële goederen als ook de mensen. Niet alleen wat we hebben is ons toevertrouwd. Ook je man of vrouw, je kinderen, je ouders, je vrienden, alles en ieder is ons toevertrouwd. Natuurlijk zijn daar gradaties in want niet met iedereen heb je dezelfde relatie. Het gaat echter goed mis als deze instelling uit het zicht raakt. De pachters van de wijngaard in het evangelie gingen zelfs er toe over om de erfgenaam te doden!

Maar nu komt het! Nu komen we bij het punt dat centraal staat in ons christelijk geloof. God laat het er niet bij zitten. Juist dan niet. Er kan nog zo veel dood in de wereld zijn, er is een verder. Daarom kon Maria zingen: machthebbers stoot God van hun tronen en de arme verheft Hij. Daarom schrikken sommige gelovigen er niet voor terug om hun leven in de waagschaal te stellen. Daarom zijn er christenen die altijd weer de draad opnemen bij iedere tegenslag omdat liefde voor de meest zwakken hen drijft. Denken we maar eens aan Moeder Teresa. Met al die mensen in de goot, al die stervenden is het ‘dweilen met de kraan open’. Maar de stervenden die zij en haar zusters opnemen, sterven wel op een menswaardige wijze. En dat is groots.

Er is zoveel aan ons toevertrouwd. En ook al moeten we soms het onderspit delven, ook al word je door sommige bedelaars beduveld waar je bij staat, deze ene mens is de moeite waard om aangekeken te worden. Nabijheid is een goddelijke eigenschap.

Op het einde van een Bijbelverhaal dat we hier lezen, wordt steeds gezegd: Zo spreekt de Heer… En wij antwoorden: Wij danken God. Het omgaan met deze verhalen, doorgetrokken naar ons alledaagse bestaan, is ook ontmoeting met God. Zo klinkt zijn Stem onder ons.

Joost Jansen o.praem.