
Ik kan me goed voorstellen dat wanneer alles goed gaat je niet zo sterk aan de toekomst denkt. Hoeveel mensen zeggen niet: pluk de dag!? En als er dan in hun omgeving iemand jong sterft, dan hoor je reacties als: reden te meer om er alles uit je leven te halen. Wie dan leeft, die dan zorgt! En ze gaan door met hun goede leventje. Om dan maar niet te spreken van jongeren die een paar avonden in de week de vakken vullen bij C1000 of de Jumbo en zondagavond al het verdiende geld hebben opgemaakt in de disco. ‘Zou je nu niet eens wat sparen?’, zegt een goedbedoelende vader of moeder. ‘Er kunnen ook andere tijden komen!’
Ja, er kunnen ook andere tijden komen. Die moeten er ook komen want lang niet alles is even fris in onze samenleving en ook niet in onze families en gezinnen. We leven in onzekere tijden. De financiële crisis is groot en dat allemaal omdat lange tijd men verkwistend met financiën is omgesprongen. Niet alleen in Griekenland… De magere jaren zijn waarschijnlijk al begonnen, na al die jaren waarin het eigenlijk niet op kon. We worden flink wakker geschud.
Waren we dan ingeslapen? Ik denk van wel, anders was het vasthouden aan eens verworven rechten niet zo sterk. Als we een beetje gewaakt hadden dan zouden we wel de moeilijkheden hebben zien aankomen. En we zijn ook wat ingedommeld als christenen. De boodschap dat je moet bouwen aan een veilige en stabiele toekomst is lang niet altijd actueel gemaakt. En ook dat is een boodschap van Jezus. Ook dat heeft te maken met de komst van het Rijk van God.
Hoe blijf je waakzaam? Hoe zorg je er voor dat je niet indommelt? Hoe zorg je er voor dat je voldoende olie hebt voor het geval het wat langer kan duren met die nieuwe wereld? Wij – zoals we hier bijeen zijn – blijven wakker. Daarom zijn we hier samen. Daarom willen we ons laten voeden met die verhalen uit de Bijbel, door de mooie zang, de gebeden, de gebaren en natuurlijk door het ontvangen van het heilige Brood.
Maar er is meer nodig om wakker te blijven. Je moet spiritueel gevoed blijven. Die innerlijke olie moet op pijl blijven. Hoe? Misschien wel door allereerst te accepteren dat degene met wie je dagelijks optrekt echt anders is. Wij raken gewend aan de hebbelijkheden en onhebbelijkheden van die ander. Dan groeit er onverschilligheid. En waar onverschilligheid zich installeert sterft alles af. De ander houdt mij altijd een spiegel voor. Dat is de eerste stap om waakzaam te blijven.
De tweede stap is dat je nog iets nieuws weet te verwachten. Die meisjes in het evangelie waren er omdat de bruidegom in aantocht is. Wij hoeven echt niet te wachten op de prins op het witte paard. Maar we mogen wel verwachten dat er echt wat meer ontmoeting tussen mensen groeit. Hard nodig vandaag nu hier in onze dorpen 10 % eenzame mensen zijn, niet zomaar eenzaam maar eenzaam dat ze er ziek van worden.
Al het goede in drieën: de derde fase is dat er een echte ontmoeting ontstaat. Je maakt het mee: je voelt dat het echt goed is. Dat is feest, niet een feestje, maar heel eenvoudig weten en ervaren dat het goed is met elkaar.
Lieve mensen, wat ik hier vertel kan in iedere eucharistie gebeuren. Want we worden aangesproken door dit verhaal, hoop ik. Tegen de onverschilligheid van onze samenleving in, hoop ik. In dit Woord van God, in de heilige communie ontmoeten we God. We ontmoeten die kracht van Boven, die stroom van Liefde.
Gaan we dan straks geraakt en met vreugde anders naar huis?
Joost Jansen o.praem.