Wil God nog wel wonen onder ons? Wil God nog wel wonen in onze kerken? Je zou toch een afkeer van zo’n kerk krijgen nadat we gehoord hebben in het rapport van Deetman over het kindermisbruik! Wil God nog wel onder ons wonen of moet Hij maar buiten blijven?

Dit was ook een beetje de vraag van koning David. Hij zelf had zijn intrek genomen in een prachtig paleis. En zijn God dan, moest die geen woning hebben? Moest God dan maar in een tent blijven bivakkeren? Wat niet in de eerste lezing staat maar in de verhalen er om heen, is dat God bij monde van de profeet Nathan tegen David zegt: laat mij maar rustig in een tent wonen want dan blijf ik mobiel, dan leggen de mensen Mij niet vast, dan kunnen ze Mij niet opsluiten in een hokje. Pas later zegt God: doe het maar. Jullie dringen zo aan, Ik geef me gewonnen. En David bouwt een prachtige tempel voor God in Jeruzalem.

Maar wil God nog wel wonen onder ons, mensen, gelovige mensen, katholieken van de 21^ste eeuw, hier in Nederland met al dat vuil dat onder ons is aangetroffen? Gelukkig laat onze God zich in een lange geschiedenis van mensen zien als een aanhoudende God. Hij blijft zich aanbieden. Hij is aanwezig en bedelt om toegelaten te worden. Net zoals Hij vraagt om bij Maria binnen te komen, niet alleen in haar huis, maar veeleer in haar hart, in haar lichaam, in haar schoot. In tegenstelling tot wat we als beeld van de kerk vandaag geschetst krijgen met name in de media, is Maria totaal ontvankelijk. Zij staat open voor dat aanbod van God. Daarom ook wordt Maria ons vandaag als voorbeeld, als model gegeven. Het biedt ons misschien troost dat we met dit verhaal een contrast krijgen met die beschamende berichtgeving van vrijdag j.l. Zuiverheid tegenover smerigheid, creatieve zwakte tegenover het uitoefenen van macht op kleine en zwakke kinderen. Maria laat zich overschaduwen door de heilige Geest, terwijl we hoorden van Deetman hoe kerkmensen kinderen en jongeren misbruikten. Het is een verschil tussen twee werelden, de wereld van het licht en de wereld van de duisternis.

Wat is er voor nodig dat God nog onder ons kan wonen? Wat kunnen wij doen zodat Kerstmis echt het feest wordt van Gods komst onder mensen, onder ons hier in Heeswijk-Dinther-Loosbroek? Wat kunnen wij doen opdat een kerk kinderen én volwassenen niet misbruikt? Wij kunnen openstaan voor de roep van een ander, met name van de zwakke, de kwetsbare, de uitgeslotene. Dat zien we in het verhaal van de boodschap van de engel aan Maria. Wees gegroet Maria, jij bent vol van genade, de Heer is met jou… Zo begint ook het Weesgegroet. Hier wordt een vrouw, een mens aangesproken. Maar in Maria wordt hier ook iedere mens aangesproken, zo geloof ik. Wij die hier zijn bijeengebracht, zijn vol genade, vol potentie voor het goede, toegerust om een weg van licht te gaan. Maria is daar een voorbeeld van, maar het mag niet bij Maria ophouden. Wij allen worden door die boodschapper van God aangesproken. Wij allen zijn als het ware die Maria in wie dat begin van leven wordt gelegd opdat we een zuivere weg door het leven gaan. Zoals we hier bijeen zijn zullen we ons niet vergrijpen aan kinderen, zo hoop ik. Maar naar elkaar toe staan zonder macht? Elkaar ontmoeten en ondersteunen, gelijkwaardig, zonder macht op elkaar uit te oefenen… dat is echt niet doorsnee. Daar kunnen we nog heel wat in leren. Wat we in het groot op wereldniveau zien, wat we zien op het politieke vlak waar mensen elkaar de loef afsteken, dat gebeurt in het klein ook onder ons. Dan is de houding van Maria grandioos. Zij kan echt niet helemaal omvatten wat haar te wachten staat. Het enige wat zij doet is open staan voor het onbekende en ‘ja’ zeggen op de uitnodiging van God.

Dit jaar hebben in deze kerk ook jonge mensen op elkaar ‘ja’ gezegd. Zij weten ook niet precies welke wendingen er in hun leven zullen zijn. ‘Ja’ zeggen op een toekomst in verbondenheid. Dat wil God van ons, met ons. Samen een zuivere weg gaan met een grote zorg voor de kleien en de kwetsbare. Ja, dan voelt deze God zich veilig onder ons. Dan kan Hij gelukkig onder ons wonen. Dan kan Hij over een week geboren worden onder ons én in ons.

 

Joost Jansen o.praem.