Daar in het Oosten waren veel meer wijzen en koningen dan de drie die vandaag genoemd worden. Wat maakt het dat er van hen maar deze drie op weg gaan om hun geluk in het Westen te beproeven? Uit onze streken zijn er in de vijftiger jaren veel mensen geëmigreerd naar verre landen, ook om hun geluk daar te vinden. Is er een hang naar het avontuur? In ieder geval, wanneer mensen huis en haard verlaten om elders het geluk te zoeken, dan zijn ze niet tevreden met zoals hun eigen leventje nu loopt!

Ook die drie wijzen uit het evangelie zijn op zoek. Ze hebben een ster gezien. Een speciale ster? Wie weet. In ieder geval hebben zij tussen dat onmetelijke aantal sterren aan de hemel één ster tot richting van hun reis genomen. U begrijpt het: het gaat altijd om een beslissing van mensen om niet te blijven te staan bij de ‘status quo’ maar om op weg te gaan, om te gaan ontdekken.

Wat willen ze gaan zien? Dat weten ze niet precies. Ze hadden gehoord over de geboorte van een koningszoon. Dat is nog tamelijk vaag. Daarom moeten ze op weg gaan. Daarom moeten ze gaan vragen. Maar de drie wijzen blijven kritisch, ze geloven de aanwijzingen van koning Herodes niet zo maar. Die drie wijzen zijn wel zo wijs dat ze weten dat jalousie soms een rol gaat spelen, en hebzucht, en angst om de macht en de regie te verliezen. Dat herkennen wij toch ook, vandaag?

De belangrijkste ontdekking komt nog. De drie wijzen vinden een kind en zijn moeder Maria. Is dat nu zo bijzonder? Een moeder met een pasgeboren kind? Ja, dat is bijzonder, toen en vandaag. De grootste ontdekking in het leven van een mens is vaak ontzettend dichtbij, is meestal voor de hand liggend. Dat die ene nu van mij houdt… Dat God van mij blijft houden ondanks…

Het verhaal van de drie koningen, van de drie wijzen, is ook het verhaal van vandaag. Als je een beetje op de social media, met name bij Facebook, leest waar men zoal mee bezig is, dan valt op dat men blijft hangen bij wat onmiddellijk voor handen ligt: een feestje, naar bed gaan, weer opstaan. Men deelt het met vele anderen alsof het wereldnieuws is. En dan plotseling wordt de gang van de berichten doorbroken doordat er iets ingrijpends gebeurt: een vriendin vertelt dat haar man verliefd is op een ander en onmiddellijk bij haar intrekt… Hoe ga je hiermee om? Doe je dan een ontdekking ook voor je eigen bestaan? Wat leer je in de ontmoeting met zo’n aanslag op liefde en trouw die op je weg komt?

De drie wijzen vertellen ons dat ons eigen leven een ontdekkingstocht is. Ergens heb je weet van dat er iets veel belangrijkers voor je is weggelegd, dat er meer kan gebeuren dan nu het geval is. Wil je op weg gaan? Wil je vragen aan mensen? Wil je luisteren naar verhalen van mensen die de parel, die de schat in de akker, hebben gevonden? En… durven wij zelf te vertellen aan anderen wat voor ons die schat in de akker, die parel, is?

Gelovige mensen hebben een verhaal. Dat verhaal komt soms niet naar buiten omdat men te bescheiden is of gewoonweg niet durft. Maar wanneer je echt blij bent met je geloof, wanneer je geraakt bent door het feit dat God zelf zich bemoeit met onze wereld door er zijn eigen Zoon aan toe te vertrouwen, dan moet dat toch met anderen gedeeld worden?! Kerstmis is nu twee weken geleden. De uitwerking van Kerstmis vieren wij vandaag. In het voetspoor van de drie koningen, van de drie wijzen, mogen wij blij zijn dan ons bestaan niet gesloten is. Ons bestaan is geen tredmolen van werken, rusten, eten, sporten, gezellige dingen doen. Ons bestaan heeft diepgang. Het gaat ergens over. Het gaat er over dat God zich met mijn leven wil bemoeien als ik Hem ten minste toelaat. Dat toelaten gebeurt in zo’n eenvoudige ontmoeting met een Kind en zijn moeder. Dat toelaten gebeurt als ik me laat raken door Liefde.

Dan wordt mijn levensweg wel anders. De drie wijzen gingen langs een andere weg terug naar huis!

                        Joost Jansen o.praem.