‘Ik wil ons kindje laten dopen om hem/haar in de voetstappen van Jezus te laten gaan.’ Dit staat op een van de kaartjes in het motivatiespel bij de doopvoorbereiding. Er zijn maar weinig ouders die zich hierdoor laten aanspreken. Ze laten hun kindje eerder dopen voor een leven van normen en waarden, of omdat ze God willen danken voor het geschenk van nieuw leven.

‘In de voetstappen van Jezus gaan’, schrikt ze af. Dat is toch niet meer van deze tijd want die Jezus is van 2000 jaar geleden! Hoe kun je nu in zijn voetstappen gaan, de voetstappen van een man die 2000 jaar geleden geleefd heeft?Toch horen we in het evangelie hoe Jezus mensen roept om Hem te volgen. Ook in de eerste lezing gaat het over de profeet Jona die een moeilijke opdracht van God krijgt en deze – na veel weerstand – toch opvolgt. Wat moeten we met deze boodschap vandaag?

In gesprek met jonge ouders valt het me op dat ze vaak – wanneer ze eenmaal zelf kinderen hebben – tot de ontdekking komen dat ze veel dingen doen zoals hun ouders het vroeger ook gedaan hebben. Ik hoor nog een moeder zeggen: ‘Ik heb me zo voorgenomen om dingen die ik vroeger verafschuwde bij mijn eigen ouders, zelf niet te doen. En nu betrap ik mij er op dat ik net zoals mijn moeder doe! En toch anders.’ Het zelfde doen en toch anders, misschien is dat wel navolgen.

Wij zijn niet geboren om na-apers te worden van anderen, of dit nu onze ouders zijn, de meester of juf op school, of een of andere stervoetballer.  Wij zijn geboren om in alle vrijheid onze eigen weg te gaan, tot opbouw van een goede wereld. Maar wij hebben wel de steun en de bemoediging nodig van mensen die vóór ons de vreugden en de moeilijkheden van het bestaan hebben doorgemaakt. We kunnen leren van hun voorbeeld en hun levenservaring. Vaak worden die overgedragen in verhalen over hoe het ‘toen en toen’ is geweest.

In ons midden ligt een boek vol met gelovige ervaringsverhalen. Wanneer we samen die verhalen lezen – en dat gebeurt ook nu – dan zal ieder zich zijn eigen mening vormen. En als we dan ook nog eens onze meningen aan elkaar toetsen dan groeien we wel naar een gezamenlijke visie. Uiteindelijk gaan al deze verhalen over hoe we leven met elkaar én met God zodat er een goede wereld groeit, dat Rijk van God.

Als Jezus er op uittrekt, zegt Hij: de tijd is vol, het rijk van God is nabij. Hoe pak ik dit op, hier in Heeswijk, Dinther, Loosbroek? De tijd is vol: mensen zijn er rijp voor. Er is genoeg ellende en onzekerheid. Mensen willen veiligheid en geborgenheid. Die boodschap zou dus met open armen ontvangen moeten worden! En dat rijk dat zo nabij is? Als je werkelijk de mogelijkheid open houdt dat het rijk komt, dan sta je echt anders in het leven. Aan hen die in de voetstappen van Jezus willen gaan, zou dit te zien moeten zijn. Is het aan ons te zien?

Het mooie van die vrijheid die God voor ons wil (en ons schenkt), is de eigen verantwoordelijkheid. Je bent nergens toe verplicht als je een gedoopte mens bent. Je krijgt alleen kansen en mogelijkheden! Zelf moet je het doen met de kracht van Boven. Veel hangt dan ook af van je eigen creativiteit. De een heeft gouden handen en doet klussen. De ander heeft een goed stel hersens en is anderen hiermee nabij. Weer een ander heeft een gouden hart en zal mensen bemoedigen en troosten. Niemand hoeft een ander na te apen, ieder woekert met zijn eigen gaven.

Is dat gaan in de voetstappen van Jezus die 2000 jaar geleden geleefd heeft? Het evangelie laten werken betekent dus niet als een Jezus over deze aardbol rond lopen. Gaan in de voetstappen van Jezus, Hem volgen zoals die eerste leerlingen hebben gedaan, betekent dat je alles wat op je weg komt plaatst in het licht van het evangelie. ‘Bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap, geloof in het Goede Nieuws.’ Dat Goede Nieuws betekent dat God zich met ons bezig houdt om ons te helpen in de opbouw van vrede, van geluk, om te leven in liefde. Aan wie die Blijde Boodschap opneemt, zou het te zien moeten zijn.

Is het aan ons te zien?

 

Joost Jansen o.praem.