Er worden heel wat verbonden gesloten, in de politiek, tussen landen, tussen mensen. Bij pacten in de politiek en op wereldniveau reageren wij vaak met: ‘voor zolang het duurt.’ Vaak vallen ze weer uit elkaar en moeten andere allianties worden samengesteld. Is dit tussen mensen ook het geval? Je zou het soms zeggen...

 

Toch voelen we aan dat bij mensen die zich aan elkaar verbinden, velen er vanuit gaan dat een verbond duurzaam. Zeker bij een huwelijksverbond. Ook vriendschappen willen we graag laten duren. Wat is het dan dat het ook hier soms misloopt?

 

  Je hoeft je echt niet in een woestijn terug te trekken om te worden beproefd. Dat kan overal gebeuren. Verlokkingen zijn er te vinden op vele terreinen. Het verhaal van Jezus’ beproeving in de woestijn kun je zo overzetten naar onze huidige samenleving. En dan is het echt niet in de eerste plaats dat iemand van de andere sekse je in verwarring brengt. Een grote verlokking is ook alles dat ons wordt aangeboden om ons koopgedrag te stimuleren. Als ik geen merkkleding koop voor mijn kinderen, telt zij niet mee in de groep op school. De volgende auto die ik koop moet toch wel mooier zijn. Maar is het ook duurzaam? Duurzaamheid is in. Ook onze gemeente wil een duurzame gemeente zijn. Het plastic wordt opgehaald en auto’s rijden op elektriek. Maar er is veel meer nodig om onze verbanden duurzaam te doen zijn. Duurzaamheid in relaties is andere koek. Hoe werken we daaraan?

 

De veertigdagentijd, begonnen met het askruisje, heeft nu zijn eerste halteplaats. Beproeving staat centraal. Beproeving wil zeggen dat je verlokt wordt om niet te doen wat je eigenlijk zou willen en moeten doen. Als ieder van ons nu even stil wordt en in zichzelf keert, dan kennen we allemaal voorbeelden. Bij Jezus duurde het veertig dagen en toen kon Hij op pad. Zou de  boodschap die Hij toen uitdroeg met zijn beproeving te maken hebben gehad?

Jezus heeft het over dat ‘de tijd vervuld is en het Rijk Gods nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap.’ Als dit het resultaat is van veertig dagen woestijn, als dit de vrucht is na flinke beproevingen, dan moet ik er wel goed naar luisteren. Als dat Rijk Gods nabij is, wat wordt er dan van mij gevraagd? Is het dat Rijk van God dat ik duurzaam opbouw? Investeer ik in wat ik in mijn omgeving tegenkom? Wanneer ik tijd neem voor als die mensen? Dan moet ik me wel vaak omkeren, want van nature doe ik het niet altijd even spontaan. Dan moet ik me soms wel afwenden van allerlei oppervlakkig gedoe om open voor ieder te blijven. Zal dit verhaal mij dan richting geven? Dat is toch de bedoeling van die Blijde Boodschap?

Gelukkig krijgen we op die tocht van veertig dagen naar Pasen allerlei hulpmiddelen. In de eerste lezing gaat het over een regenboog. Als die in de hemel staat dan voel ik dat we als het ware beschermd worden met die koepel over ons heen. Dat is waarschijnlijk ook de bedoeling van dit verhaal van het verbond van God met Noach: weten dat je veilig bent. Voelen dat God wil dat je verbonden blijft met elkaar, duurzaam. Ervaren dat God als eerste trouw blijft aan zijn mensen, aan mi, aan ons. Daarom is er ook deze tafel, dit altaar, waarop brood en beker gedeeld worden. Het is een prachtig teken van verbond tussen mensen en met God. Allemaal hulpmiddelen om ons verbonden te houden. Want het is niet vanzelfsprekend.

Duurzaam verbonden blijven met elkaar is niet vanzelfsprekend. Je moet steeds opnieuw investeren. Aan verbond tussen mensen moet gedurig gewerkt worden. Wie nooit tijd neemt voor een ander – en dan komen eigen man of vrouw of kind op de eerste plaats - zal buiten de boot vallen. Wie nooit eens tijd maakt voor God, zal Hem ook uit het oog verliezen.

Maar gelukkig doen wij dit niet. Wij hier maken nu tijd vrij. Wij investeren in verbond. Ik hoop duurzaam. Het gaat God om die band van ons mensen met elkaar en met allen die op ons een beroep doen. De vastentijd is een tijd waarin we met onze neus hierop gedrukt worden. Misschien moeten we af en toe iets van het eten en de snoep laten staan, maar belangrijker is wellicht dat we tijd vrijmaken voor elkaar en voor hen die het minder hebben. Dan groeit een beetje meer duurzaamheid in onze relaties. Maar dan groeit ook dat verbond van God.

 

Joost Jansen o.praem.