overweging op 20 mei 2012
Enkele weken geleden nog in onze landelijke politiek: zeven weken vergaderen in het Catshuis in een sfeer van touwtrekken. Het mislukt. In een paar dagen tijd weten mensen die hun verantwoordelijkheid nemen, elkaar te vinden. Je voelt ineens de wil om samen er uit te komen. En dan kan het snel gaan. Hoe belangrijk is de goede chemie tussen mensen!

Wat is daarvoor nodig?

Maandagavond in de abdijkerk sprak Wim van der Donk – commissaris van de koningin -, over instituties en organisatie, over het belang van mededogen, van barmhartigheid. In ‘hoe’ we een organisatie moeten runnen zijn we voldoende bekwaam. Maar in het ‘waarom’ ook? Een voorbeeld: een verpleegkundige in het ziekenhuis heeft mevrouw Van der Pas prima verzorgd, het infuus is vakkundig aangelegd, de thee en de boterham heeft ze gekregen, de kussens zijn opgeschut. Mevrouw Van der Pas zegt dat ze bediend wil worden. ‘Maar ik heb toch alles voor u gedaan?’, is het antwoord van de zuster. Mevrouw van der Pas heeft het over een ander dienen, bedienen, het sacrament van de zieken. De echte vraag van mevrouw Van der Pas had ze niet gehoord. Die vraag hoort bij het ‘waarom’ van de zorg, bij het welzijn van de geest.

Op het allerlaatste einde van zijn aardse bestaan heeft Jezus het hierover. Hij heeft het over de binnenkant, de liefde. Hij heeft het niet over het ‘hoe’, wat zijn vrienden allemaal moeten gaan doen. Jezus heeft het over het ‘waarom’, over de chemie. En niet te vergeten over de goede Geest van God en over de waarheid. Waarheid in de Bijbel betekent dat je recht door zee en eerlijk je weg gaat. Een waar leven leidt. Dat is waar Jezus het op de vooravond van zijn dood over heeft.

We krijgen dit stukje evangelie op de zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren. Het is van oudsher de zondag waarop de vrienden van Jezus zich verweesd achtergelaten voelen. Met het feest van Hemelvaart is Jezus van hen weggenomen. Zij moeten het hier op aarde maar zelf rooien. Wel met hulp van Boven, maar toch… De heilige Geest wordt gegeven met Pinksteren, de Helper, de kracht van God die Hem aanwezig doet zijn. Nu zitten we er tussen in, als het ware verweesd. We kijken uit naar de heilige Geest die de chemie tussen mensen moet bevorderen. We weten hoe belangrijk dat vaak kan zijn…

Hoe snijdt Jezus dit aan? Door te bidden. Hij houdt geen lang betoog tot zijn vrienden. Dat heeft Hij eerder gedaan. Hij wil nu alleen maar voor hen bidden, bidden om de heilige Geest. Wat gebeurt er als je bidt? Je opent je. Je blijft van binnen niet staan bij wat je allemaal kunt en weet. Bidden is je openstellen. Is anders luisteren, anders kijken, anders voelen. Natuurlijk is bidden ook gebeden opzeggen, je hart uitstorten bij God met woorden en gebaren. Maar bidden is op de eerste plaats je openstellen en luisteren. Luisteren naar God én luisteren naar wat er allemaal om je heen gebeurt. En dat alles plaatsen in je relatie met God. Misschien is dit laatste nog wel het moeilijkst. Alles plaatsen in relatie tot God…

Wie de dagelijkse zaken plaatst in relatie tot God, wordt milder, wordt stiller, legt niet op alle slakken zout. Ik moet vaak denken aan mijn ouders in dat grote gezin toen wij kinderen in de puberteit kwamen. Ze reageren echt niet op ieder spatje dat wij maken. Omdat ze van ons houden laten ze veel gebeuren, soms met de gedachte: als het moment daar is dan komen we er wel op terug. Zo ook bij mensen die leven vanuit hun relatie met God. Ze zitten er echt niet onmiddellijk boven op, maar mild en toegewijd wachten ze hun tijd af. Dat is echt geen softe houding. Het dient wel de chemie tussen mensen. Het is wel een teken dat de goede Geest van God aan het werk is.

Om die Geest bidden we in deze week. Tussen Hemelvaart en Pinksteren is de noveen van gebed om die goede Geest van God. De Geest van God om vrede in onze wereld. De Geest van God in ons gezin, in onze familie. De Geest van God ook in onze kerk die zou moeten sprankelen. Kom heilige Geest en vervul het hart van de gelovigen…

Joost Jansen o.praem.