overweging op Pinksteren
Hoe de schepping in elkaar zit, hoe alles werkt in een machine, in de natuur, en ook in de mens, dat kennen we tamelijk goed. En nog steeds doen we ontdekkingen. We weten hoe het heelal uitdijt, en onze kennis ook. Maar wat doen we met al die kennis, al die wetenschap? Hoe gaan we er mee om? In welke richting ontwikkelen wij onze kennis? Hoe willen we dat we vooruitgaan, ook als samenleving?

Plotseling kan een gedachte bij je inslaan. Plotseling kan een geruis komen, eerst nog onbestemd, maar dat blijft niet zo. We zien dat bij de leerlingen van Jezus. Over hen is zo’n geruis gekomen, het leek wel een stevige wind. De Geest van God blijkt over hen gekomen te zijn. Net zoals de Geest waaide over de nog ongeordende schepping, zoals in de eerste verzen van de Bijbel in het scheppingsverhaal staat. Toen – in het begin – werd duidelijk hoe er een veelheid aan schepselen op de aarde is, planten, dieren, de mens. Alles zo verschillend en toch op elkaar betrokken. Het kwam allemaal tot stand door die Geest van God.

Op Pinksteren, de vijftigste dag van Pasen, vieren we dit elk jaar opnieuw. We vieren dat de Geest van God over ons komt, ons van angstige mensen tot vrijmoedige mensen maakt. Is dit zo? Zijn wij angstige mensen? Niet velen hier in de kerk zullen dit willen beamen. Maar als we eerlijk zijn: durven we altijd vrijmoedig voor onze mening uit te komen? Durven wij vrijmoedig te laten merken aan anderen dat we geloven, dat we geloven dat God ons liefheeft en dat Hij ons zijn Geest toevertrouwt? En maken we ons ook niet bezorgd over onze toekomst met de bezuinigingen in aantocht? Daarom is het iedere keer weer nodig dat we ons openstellen voor die goede Geest van God. Want die goede Geest brengt het besef dat je er mag zijn, in liefde. Dat brengt veiligheid en geborgenheid. En verder?

De Geest van God heeft ook een verplichtende kant. Dat is meen ik een heikel punt in onze Hadeejer samenleving. Wij kunnen overweldigd worden door de grootsheid van de natuur of het kan gebeuren bij de geboorte van een kind. Jonge ouders kiezen dan voor het doopsel, vaak om te tonen dat er rond hun kindje ‘meer is tussen hemel en aarde’. Als dan het water over het hoofd van het kindje heeft gevloeid, volgt de zalving met heilige olie, met de heilige Geest. Hoe gaat het verder? Hoe sterk is de overtuiging dat deze gave van de heilige Geest aan hun kind, hen- in naam van hun kind - verplicht?

Als we willen dat iets van waarde vruchtbaar is, dan moeten we er duurzaam mee omgaan. Voor de omgang met de natuur doen we dit al. Ook onze gemeente Bernheze gaat voor duurzaamheid. En hoe staat het met onze omgang met elkaar? Hoe duurzaam zijn onze relaties? Niet alleen de huwelijksrelaties, maar ook alle vormen van omgang met elkaar? De gave van Gods Geest is juist voor die duurzaamheid! De Geest van God verbindt, voor goed!

Wanneer nu eens de heilige Geest op ons allen zou neerdalen, nu we hier bijeen zijn in deze kerk! Mag ik die vraag wel stellen? Hebben we niet allen – op misschien een uitzondering na – het vormsel ontvangen? Dus… wat let ons? Merken mensen het aan ons? Vast wel, want velen van ons zetten zich in voor een ander. Wie van ons onderhoudt zijn relatie met God niet? En toch zijn we ons er niet vaak van bewust dat dit de werking is van de heilige Geest! Als we deze gedachte, deze overtuiging, eens toelaten in ons zelf? Wanneer we erkennen dat de heilige Geest ons stuwt dan krijgen we een extra duwtje in de rug, voor ons bidden én voor onze inzet in de gemeenschap. Zouden mensen dit gaan merken?

Wanneer nu eens de heilige Geest neerdaalt op onze grote kerkgemeenschap? Zou men niet milder met elkaar omgaan? Zou men elkaar niet wat meer bemoedigen en stimuleren in plaats van saneren en liedjes verbieden? Als Gods Geest echt neerdaalt op onze kerk, en dat doet zij, dan groeit het vrijmoedige klimaat. Dan stelt men duidelijke prioriteiten zoals de optie voor de amen en zwakkeren. Dan groeit de dank aan elkaar en aan God voor al het moois en het goede dat Hij ons geeft. Dan ervaren we met zijn allen welke kracht én liefde het geeft om bewogen te worden door Gods goede Geest. Ik bid dat deze Geest ons blijft bewegen.

 

Joost Jansen o.praem.