De Stichting Welzijn Ouderen Boekel/Uden/Veghel (SWO) zoekt vrijwilligers voor de Oppasdienst en Sociale hulp. Deze vrijwilligers gaan een of twee dagdelen per week met een oudere iets leuks doen. Soms is het voldoende om alleen maar gezelschap te houden. Een andere keer gaan de vrijwilliger en de oudere in huis of buitenshuis samen iets doen.
het moet passen
De SWO heeft voortdurend een wachtlijst voor Oppasdienst en Sociale hulp. Op dit moment staan daar 22 verzoeken op. “Terwijl we tegelijkertijd vijf vrijwilligers hebben, die nog niet ingezet zijn,” zegt René Tielemans, die de Oppasdienst in de gemeente Veghel en in Heeswijk-Dinther en Loosbroek coördineert. “Maar geen van die vrijwilligers kan voldoen aan de vraag die er ligt. Bijvoorbeeld omdat het tijdstip niet uitkomt. In de gemeente Veghel zoeken we een vrijwilliger die op zaterdag- of zondagavond beschikbaar is. Een zoon die nog thuis woont, wil dan graag een avondje uit, maar hij kan zijn moeder niet alleen thuis laten.” “In Uden zoeken we een vrijwilliger die ’s middags van 13.00 tot 17.00 uur bij een zieke man kan blijven, zodat zijn vrouw op familiebezoek kan,” vult Esther de Bie aan. Esther coördineert de Oppasdienst in de gemeenten Boekel en Uden. “Die vier uur is voor veel vrijwilligers te lang en korter is niet genoeg, want de familie woont ver weg. In zo’n geval zijn we al blij als we iemand vinden die een keer in de twee weken op gaat passen. Mevrouw is dan toch alvast een beetje geholpen.”
iedere vraag is anders
Meestal wordt een vrijwilliger gevraagd die gezelschap komt houden en gezellig wat buurt, een wandeling maakt of, zoals voor die dementerende man uit Veghel, een eindje met de auto gaat rijden. Soms zijn de vragen wat specifieker. Zo is Linda Henkelman, die de Sociale hulp coördineert, op zoek naar een vrijwilliger die niet bang is voor een herdershond. “In Uden woont een alleenstaande, dementerende man, met een grote, lieve hond” legt zij uit. “De vrijwilliger die wekelijks die man gezelschap wil houden, moet daar wel tegen kunnen.” Vrijwilligers hoeven overigens geen huishoudelijk werk te doen en evenmin een zieke te verzorgen of te verplegen. “Er zijn,” zegt René Tielemans, “dat is soms al voldoende. Maar ook daar kunnen we niet altijd een vrijwilliger voor vinden. Zoals bij die bedlegerige mevrouw in Veghel, die veel slaapt. Door er alleen maar te zijn zorgt een vrijwilliger er daar voor, dat de zus even weg kan, bijvoorbeeld om boodschappen te doen.” Soms worden van een vrijwilliger heel specifieke kwaliteiten gevraagd. Zoals voor die mevrouw uit Boekel die een herseninfarct heeft gehad en nu wil leren foto’s te bewerken op de computer. Dat vraagt kennis van de vrijwilliger, maar ook veel geduld. Want door haar handicap kan die mevrouw maar één ding tegelijk en zij kan maar kleine beetjes informatie tegelijk verwerken.
hoge nood
De SWO werkt nauw samen met andere organisaties die op dit terrein actief zijn. “Als er een vraag komt, gaan wij ook na of de Zonnebloem, het Rode Kruis of de Diaconie misschien aan die vraag kunnen voldoen, “ besluit Esther de Bie. “En ook professionele organisaties vragen we of die een oplossing weten. Het is dan zo jammer, als we geen vrijwilliger hebben die ingezet kan worden. Want als mensen bij ons om hulp komen vragen, is de nood al hoog gestegen. Soms zou ik de straat op willen gaan om persoonlijk mensen te vragen of zij vrijwilliger willen worden.” “Maar dat is onmogelijk,” vallen Linda Henkelman en René Tielemans haar bij. “En we kunnen ook niet elke dag een bericht in de krant zetten. Dat leest dan niemand meer.” Ze realiseren zich maar al te goed hoe vervelend dat is voor de mensen die hulp aangevraagd hebben, want voor hen is iedere dag zonder hulp een zware dag.