Op unieke en mooie wijze namen kunstenaars dit weekend afscheid van verzorgingshuis Ter Weer aan Plein 1969 in Heeswijk-Dinther.
Het prachtige initiatief van de Bernhezer Kunstkring lokte vele honderden belangstellenden, die nog één keer het gebouw bezochten om te genieten van kunst en uit eerbetoon voor een gebouw waarin zoveel ouderen hun laatste levensjaren hebben doorgebracht. Zie foto's.

Geen hoekje van Ter Weer hebben kunstenaars onbenut gelaten. Van telefooncel tot kapel en alle zestig woonkamers zijn in gebruik. Het thema 'ouderdom en vergankelijkheid' blijkt een goeie inspiratiebron. Het doolhof 'Walk of Live' biedt in een reis door het leven en de kamer ernaast een museum van eenzame sokken. "Leuk bedacht, heel erg eigen", en "knap zeg, ge moet er maar opkomen" zijn reacties van bezoekers.

Kaarsen branden in het voormalig mortuarium bij het register waarin alle overledenen staan geschreven. Midden in de rouwkamer staat een glazen lijkkist dat als een aquarium gevuld is met water. Goudvissen zwemmen vrolijk rond en op de bodem prijkt het gedicht 'De Geur van Dood'. In stil contrast zingt Frans Bauer 'Heb je even voor mij'. "Doodgaan is altijd een strijd en Frans Bauer maakt het wat luchtiger", legt kunstenaar-dichter Charles Steijger uit. Op het altaar in de kapel ligt een krans met 'Een laatste groet'. Bezoekers schrijven er hun laatste groet. "Het was hier altijd gezellig", schrijft de een en "'t is zund", de ander.

Tientallen koperblazers spelen 'Lord Tullamore' vanaf de balkons. De uitvoering is indrukwekkend, bijzonder en bijzonder mooi; een eerbetoon aan de vele bejaarden die de balkons hebben bevolkt. Natuurtheater De Kersouwe speelt een balkonscène met koning Willem Alexander en koningin Máxima. Het koningspaar trakteert het publiek op een tango. Veel hilariteit ook tijdens de scène met de kibbelende bejaarden Toon en Marieke. "Ge hoeft hier niet meer terug te komen, want ze ruimen 't hier toch op", roept Marieke. Kostelijk is de scene met een bejaarde Romeo en Julia en prachtig zingt Evita vanaf het bovenste balkon 'Don't cry for me Argentina'. Het publiek zingt zachtjes mee. De Kersouwe weet de kern te raken als de laatste bewoonster door een brandweerkraan van het balkon wordt getild. Bewoonster: "Alles is weg. Alles is dood. Ik wil ook gaan."

Bron Brabants Dagblad, Peter van der Steen