Een ander woord kan ik niet vinden voor dit bijzondere afscheid dat de Bernhezer KunstKring initieerde. Ik was slechts één van de 3000 bezoekers die afgelopen weekeinde voor de laatste keer door het bejaardenhuis in Heeswijk-Dinther wandelde. Ik was best sceptisch: kunst in Ter Weer? Wat voor toegevoegde waarde kan dat hebben?

Maar het was zelfs nog meer dan dat. Ter Weer bruiste van leven, nog 1x. Als u ook één van de bezoekers was, zult u dat zeker met mij beamen. Was u niet in de gelegenheid om te komen, dan heeft u wat gemist. Er zal nog lang over dit afscheid gesproken worden.

Over het mortuarium, waar een glazen doodskist, gevuld met water en goudvissen, leven en dood symboliseerde. Over de prachtig, gedetailleerde, stilleven kijkdozen, die menigeen in vervoering brachten. Over de films die gedraaid werden. Over het op Ophelia geïnspireerde kunstwerk. Over het kamertje waar foto’s van een heel leven je raakte. Over de video ‘Nelly’ waar je stil van werd. Over de moestuin van de boer. Over de miMakkus clowns die zonder woorden alles vertelden. Over de beelden en schilderijen van de Meidjes. Over het verhaal van de kerstbal. Over het netwerk van basisschool ’t Palet. Over het gedicht: Als de mist op trekt, waar woorden én beelden één waren. Over de kamer van ‘tante An’. Over het museum van de eenzame sokken. Over het doolhof. Over het portrettekenen. Over de gescheurde bladzijden uit een boek die een bunker vormden. Over de prachtige schilderijen in kamers en gangen. Over de foto’s van FC Bernheze en over de kamer vol rimpels waar foto’s van in elkaar gesloten, gerimpelde handen hingen. Over de kamer vol woorden. Over de kamer vol herinneringen. Over de kruiswoordpuzzel in de badkamer. Over alles. Ik zal wellicht nog iets vergeten zijn.

Over de koperblazers die zaterdagavond van de balkons Lord Tullamore Dinther inbliezen. Over de balkonscènes van de Kersouwe, die werden ingeluid door een geweldig betoog van een acteur-wethouder. Over de scènes waarin Romeo zijn liefde verklaarde aan Julia, waar de laatste eenzame bewoonster haar leed met de toeschouwers deelde, waar ‘onze’ Willem en Maxima hun betoog hielden en waar een boze vrouw haar man huisraad nagooide, omdat hij was vreemd gegaan. Over de Harmonie St.Servaes die een prachtig kerstconcert gaf. Over het Stille Nacht, Heilige Nacht van popkoor Iddus. Over de Rockcoverband Burnout. En over hoe het licht uitging.

Nog net daarvoor sprak wethouder Ad Donkers de organisatie, de kunstenaars en de bezoekers toe. Hij sprak lof over het project. Over de invulling van elke kunstenaar. Over de cultuur en educatieprijs die dit project dit jaar mag ontvangen. De commissie Kunst adviseert hierin positief naar de raad, maar aan de raad het laatste woord. Persoonlijk verwacht ik (gezien het enorme succes, de educatieve en kunstzinnige waarde) dat dit wel goed komt. Over de 2000 euro entreegelden die de BKK overdroeg aan de organisatie van het glazenhuisbernheze om het samen met hun opbrengst(en ik heb mij laten vertellen dat het rond de 4000 euro is) naar Serious Request te brengen. Bernheze heeft haar steentje hierin heel goed bijgedragen. Aan de gebroeders Dijkhoff die Ter Weer uiteindelijk begin 2009 zullen gaan slopen de taak om symbolisch met de sloop te beginnen.
En ’t werd donker in Ter Weer.

In deze laatste ademtocht is Ter Weer in mijn lijf gaan zitten.

Een laatste bezoekster. (Bron: BKK)