2012-07-20 14_36_29De laatste dag van de Vierdaagse zit er alweer een aantal dagen op. Na het bijkomen heeft Huub de tijd gevonden om een verslagje van de laatste dag te schrijven. Het is een zware Vierdaagse geweest, vooral emotioneel gezien. Lees hier over de Dag van Cuyk en de intocht.

"Nadat het gisteren zo mee was gevallen kon het vandaag niet meer stuk natuurlijk. Rustig naar de Wedren gefietst en pas tegen kwart voor 5 gestart. Uitgeleide gedaan door een hele meute uitgelaten studenten. Het lijkt wel of ze elke dag luidruchtiger worden.

Al heel snel liep ik naast een jonge vrouw met een Canadees vlaggetje in haar haar gestoken. We raakten aan de praat en dan schiet het meteen al lekker op. Aan het eind van de Heyendaelse weg wachtte ze op haar vriend, die een langzame starter is. Ik liep door en had nog steeds weinig last van mijn scheenbeen. Wel was gisteren de grote teen van mijn rechtervoet wat ontstoken en de nagel een beetje blauw. Dat deed een wat pijn, maar ook hier geldt dat dat minder is als je er niet te veel aan denkt. Af en toe aan de kant om wat video shotjes te nemen. Nadat ik de A73 was overgestoken en op weg ging naar mijn eerste rustplaats bij Sint Walrick doken opeens de Canadezen weer op. Ze stelden zich voor als July en Steve (zie foto), militairen uit Québec (dit jaar lopend in burger) en we liepen weer een tijdje samen. Dat was leuk en er was een bepaalde ‘klik’. Om heel te blijven ging ik toch zitten bij Sint Walrick en zij besloten door te lopen. Een half uurtje gepauzeerd met soep en koffie en dat deed goed. Toen weer op weg naar Overasselt en van daaruit de polder in richting de brug bij Grave. Ik zag een ouder stel romantisch hand in hand lopen maar zij zei desgevraagd dat hij haar hand aan het opwarmen was. Hiermee was weer een nieuw gesprek geopend en dat gaf afleiding tot in Grave, waar ik mijn volgende rust gepland had op een voor mij bekend plekje (ik val er elk jaar neer en herkende het nu ook als de plek waar ik een paar weken geleden nog een koor heb begeleid). Ik deed mijn rugzak af en terwijl ik ging zitten lieten tegenover mij de twee Canadezen zich in een stoel zakken. Is dit nog toeval? Je zou bijna geloven van niet. We namen er ons eerste pilsje op, wisselden email adressen uit en besloten maar bij elkaar te blijven. We hadden hetzelfde gevoel van humor en gingen af en toe gierend van het lachen over straat. We tikten de kilometers weg of het vanzelf ging. Bij het plaatsnaambordje van Beers heb ik ze met een bierblikje in de hand op de foto gezet. Hier raakt de route van de 40 km, die via Linden loopt, aan die van de 50 om direct weer te splitsen. Goed opletten dus.

De stemming bleef er goed in zitten en in Vianen op een terrasje neergestreken om te fourageren, wat uit te rusten en ons voor te bereiden op de laatste 10 kilometer door Cuyk, de pontonbrug, Mook, Molenhoek, Malden en tenslotte de beroemde, tot ‘Via Gladiola’ omgedoopte Sint Annastraat. In Cuyk en rondom de ponton was het een kolkende mensenmassa. Het weer was er ook naar, de hele dag nog praktisch geen regen gehad, zonneschijn en de pijpen konden eindelijk afgeritst worden. Onderweg de dirigent van het Vierdaagse orkest Bart van Zutphen even goeiedag gezegd en in Malden stonden Suzanne en Maartje met Linda ons op te wachten. July liet Suzanne haar tattoo zien (een grote ‘Tree of life’ op haar onderrug), die hem wel mooi vond maar het zelf toch liever bij een G-sleuteltje op haar pols wil houden. Even verderop stond Karin en met nog een pilsje in de hand namen we afscheid van de Canadezen, die op tijd op het militaire verzamelpunt wilden zijn om in een grote groep de intocht te lopen. Vreemd, dat je zo snel het gevoel kunt hebben er een paar vrienden bij te hebben.

Ik had onderweg uiteraard ook contact gehouden met Marion, Marja en Meriam. Ze zaten nu ongeveer een half uur achter mij en we spraken af dat ik bij Twan, die met Miranda bij de spoorbrug stond, op hen zou wachten. Ik was al naar Twan uit aan het kijken toen ineens iemand riep: “Kijk een ALS loper”. Daar lag een andere ALS patiënte, Twannie, met haar familie en ik werd uitgebreid

gefeliciteerd en bedankt. Twannie stak haar hand uit en ik pakte die vast. Dat was op dat moment te veel en ik schoot helemaal vol. Maar gelukkig mag een man tegenwoordig ook huilen. Bij Twan en Miranda hield ik het ook niet droog. Het was heel fijn om zo een tijdje samen naar de voorbijtrekkende wandelaars te kijken, die uiteraard allemaal uitgelaten en ook geëmotioneerd waren. Maria en Wim, die deze laatste dag ook meeliep, bleken inmiddels al voorbij gelopen te zijn en Twan en Miranda jammer genoeg niet opgemerkt te hebben.

Na een half uurtje meldden een uitgelaten Marion, Marja en Meriam zich en besloten we gezamenlijk deze indrukwekkende intocht op de Wedren. Daar liep ik bij het afmeldbureau ook nog een paar mensen van popkoor Novelty tegen het lijf. Je snapt niet hoe het allemaal kan. Volgens mij doen er nog veel meer mensen mee die ik ken, zonder dat we dit van elkaar weten. In de hectiek wel mijn zusje San met haar vriendin Irma en de dirigent van de Dintherse harmonie, Eric Swiggers met Jolanda, gemist wat natuurlijk erg jammer was.

Tenslotte naar de Sponsorloop stand, waar de Stichting ALS Nederland alle ALS-lopers had uitgenodigd. PR-medewerkster Ineke Zaal bedankte ons uitgebreid en we werden door ‘hof fotograaf’ Rens Groenendijk op de foto gezet. Het artikel in Trouw bleek inmiddels inderdaad verschenen in de vrijdag-editie. Ik stond daar geflankeerd door twee andere sponsorlopers met een mooie, grote foto en een klein stukje in wat weer een stukje extra publiciteit voor de Stichting ALS opleverde. En natuurlijk ook erg leuk voor mij en mijn ‘achterban’.

Het was een bijzondere Vierdaagse, en dat was het."

 

Namens Hadeejer.nl danken wij Huub Sperber voor de inzet die hij heeft getoond met het schrijven van deze blogs. Het is niet makkelijk om na elke 50 kilometer, jezelf nog te verzetten een verslag te schrijven van de dag. Zeker niet nu het ook nog een sponsorloop was! Leuk om te weten: Huub heeft meer dan 3000 euro binnengehaald voor Stichting ALS! Ik kan wel namens Huub iedereen van harte bedanken die hem heeft gesteund en heeft bijgedragen aan het sponsorgeld.

De verslagen van de Vierdaagse zijn tot stand gekomen door een samenwerking tussen D'n Hadeejer, Huub Sperber en Hadeejer.nl.