Het voorprogramma van Twenty Sicks probeerde de bezoekers alvast in de stemming te laten raken. Deze drie mannen uit “Skèndel” hadden een mooi, wat lang, voorprogramma neergezet! Met covers als “I’m Yours” en hits uit de jaren ’80 gegoten in een eigen sound deed het bandje wat denken aan The Baseballs: goede hits met een lekkere bas erbij. De originele samenstelling (drum, gitaar en contrabas) en de goedgeklede mannen lieten in ieder geval goed horen wat ze konden! Maarliefst een uur lang mochten ze spelen en ze leken het publiek wel goed te vermaken.
Nadat Twenty Sicks klaar was met spelen liet Waylon aardig lang op zich wachten. Of dit door de weersomstandigheden kwam zullen we natuurlijk nooit te weten komen. Na half 11 kwam Waylon dan eindelijk op! We kennen Waylon voornamelijk van rustige nummers, een paar tempo hits zoals “Lose It” en “The Escapist” zijn redelijke uitzonderingen. Echter wist Waylon het concert vloeiend te laten verlopen en het publiek te boeien. Hij bleek meer humor te hebben dan wij weten, reageert goed op het publiek en zingt enórm goed live! Het publiek was aan het podium vast gekluisterd en terecht: de band, bestaande uit ongeveer 6 muzikanten en Waylon speelde zelf ook de nodige nummers mee, bracht de muziek goed over op het publiek. Daarnaast stonden er ook nog twee achtergrond zangeressen die goed bij het optreden werden betrokken: één mocht zelfs een ‘duet’ meezingen (After All, naar het gelijknamige album van Waylon).
Aan de band van Waylon mag zeker aandacht worden geschonken. Wat een topmuzikanten die ieder voor zich lieten horen welke kwaliteiten ze in huis hadden. De gitarist speelde een solo van bijna vijf minuten waarbij hij zijn adrenaline op iedereen over wist te brengen. De toetsenist had aardig wat solo’s, samen met de basgitarist en de drummer. Slagwerk werd apart bespeeld, maar kon zeker niet gemist worden bij de band. Een hoop muzikaliteit bij elkaar.
Het programma van Waylon was erg divers: hij zong het allereerste nummer dat hij ooit geschreven heeft. Zijn nieuwste single (“Lucky Night”). Covers van Jason Mraz. Hoogtepunt was zonder twijfel het nummer waarbij hij zichzelf begeleidde op gitaar (“Speed of Love”). Waylon nam het publiek mee in dit emotionele lied: je kon een speld horen vallen. Ondanks het lange wachten, wat het zeker waard was, heeft Waylon ons lang vermaakt met zijn diversiteit! Na twaalven eindigde het concert, waarna hij toch nog even terugkwam met zijn band om een toegift van bijna 10 minuten te geven. Een geweldige en verassende avond, dat kan ik wel zeggen! De volgende keer mag je dit dus echt niet missen.
14 juli 2012: Waylon in Concert, De Kersouwe.
Foto’s: Suzanne Sperber
Tekst: Maartje Sperber