Deze aankondiging staat in kapitalen boven de website van de 17-jarige Sjef van den Berg.
Net terug van de Europese kampioenschappen boogschieten in Polen, waar hij een gouden en bronzen medaille veroverde, legt hij in het ouderlijk huis aan de Abdijstraat uit, dat uitzending naar de olympische spelen in 2016 het ultieme reisdoel is.
En dat de weg er naar toe een voorrecht is, die te mogen afleggen. “Het is geen stress. Ik laat het gebeuren en probeer te genieten,” laat hij weten.
Constant
“Dat we nu met dit team Europees kampioen zijn geworden is veelbelovend. De gemiddelde leeftijd van ons drieën - Rick van der Ven, Rick van den Oever en ik - is 19½ jaar. Dat is het jongste seniorenteam dat ooit het EK indoor heeft gewonnen. En ook op het outdoor kampioenschap enige tijd geleden schoten we prima. Dus het team heeft constante waarde. En ook met mijn individuele derde plaats ben ik heel tevreden. In de bronzen finale schoot ik gewoon goed.”
46 pond
Op zijn 4e jaar al begon Sjef met handboogschieten. Zijn vader nam hem mee naar de schietbaan en het manneke was verkocht. “En daar heb ik nu de voordelen van, want ik trek zo’n 46 pond”, legt hij uit. “Hoe meer kracht je hebt”, hoe strakker en sneller de pijl op zijn doel afgaat en hoe minder invloed de wind heeft. De huidige 16-jarigen starten met 20 pond. En een enkele senior in het circuit trekt 55 pond. Het is dus een groot voordeel dat ik al zo lang train.”
Papendal
Sjef's talent werd al vroeg ontdekt. In de tweede klas van het gymnasium besloot hij naar het topsportvriendelijke Rodenborgh college in Rosmalen over te stappen en sinds eind 2011 volgt hij een opleiding aan het topsportcentrum in Papendal. Een studie human technology en 7 dagen per week trainen is nu zijn ritme.
Trainen
“Te mogen trainen is een voorrecht”, zegt hij. “Ik had zondag de laatste pijl in de finale geschoten, hoefde niet naar de dopingcontrole, en ben direct naar de trainingshal gegaan om nog wat pijlen te schieten. Ze keken me aan of ik gek was. Voor mij was het einde van de wedstrijd een bevrijding. Nu mag ik weer trainen.”
Tekst en fotografie: Jacques Worms