Martie vd_Berg057_copySamen met Maria van Daal woont Martie in Heeswijk. Op een dinsdagavond gunde hij mij, en zo ook jullie, een kijkje in zijn leven. Het onderwerp van het interview stond al vast. Hij is een echte supporter. PSV, nu ook voor altijd vastgelegd op zijn rechter bovenarm. En voor altijd in het hart.

Eendracht maakt macht
Naast dat we het over zijn tattoo gaan hebben, worden er een aantal andere dingen duidelijk. De liefde voor de club gaat ver. Bij de achterdeur hangt een bordje: Casa PSV. Hij heeft zijn eigen stoel, inclusief bedrukt kussen. Hierop staat de tekst: ‘’Gereserveerd voor Martie van den Berg.’’ Hoe zou dit ontstaan zijn? Martie vertelt: ‘’Vroeger vond ik Ajax en Feyenoord maar niets. Grote, arrogante clubs. Daarmee wilde ik niet mee worden geassocieerd. Ik ging samen met mijn buurman naar het stadion in Eindhoven. PSV was toen nog geen echte topclub. Maar ik had er een goed gevoel bij. Sinds die dag in het stadion is alles veranderd.’’ De band met de club uit de provincie werd steeds hechter, de resultaten beter. In voor- en tegenspoed. Eendracht maakt macht.

Wederzijdse steun
Zijn vrouw heeft een eigen lingeriezaak. Sterrin is in Heeswijk-Dinther een begrip. Laatst zijn zij verhuisd. Nu hebben ze een winkel naast de Etos. De steun van Martie in zijn vrouw is groots. Waar hij kan, helpt hij haar. En wat betreft PSV, Maria vindt het allemaal wel prima. Ze vindt het fijn dat hij er blij van wordt.

Gevangenis
Niet alleen de thuiswedstrijden woont Martie bij. Ook pakt hij wel eens een uitwedstrijd mee. ‘’PSV speelde een wedstrijd in de Champions League tegen AC Milan. We gingen met een hele bus supporters richting San Siro. Het was twaalf uur rijden, enkele reis.’’ Aangekomen in Italië werd Martie samen met een aantal andere supporters opgepakt. Ze zeiden dat hij een hooligan was. Ze hadden de hele reis gemaakt en waar zaten ze. Juist, de gevangenis. ‘’Eigenlijk was het best gezellig. Zoiets maak je toch niet vaak mee’’, lacht Martie. ‘’Op een gegeven moment kwam er een Nederlandse advocaat binnen die ons vertelde dat we na de wedstrijd weer werden vrijgelaten. En ja hoor, anderhalf uur later gingen de poorten open en liepen we weer vrolijk naar buiten.’’ PSV verloor met 2-0, dus heel erg was het niet dat hij de wedstrijd had gemist. Wat restte was de terugreis van 12 uur.

‘Als ik erover praat rollen de tranen alweer over mijn wangen’

Mooiste momenten
In 43 jaar gebeurt er natuurlijk nog veel meer. PSV groeit uit tot een topclub. Martie maakt dit van dichtbij mee. Als ik vraag wat de mooiste momenten zijn, krijg ik het volgende antwoord. ‘’Dat zijn twee dingen. Allereerst natuurlijk de winst van de Europa Cup I in 1988. Dat is toch de grootste prijs die je kan winnen. Het allermooiste vind ik het kampioenschap van 2008. Op de laatste speelronde konden er nog 3 ploegen kampioen worden. PSV stond derde, maar won toch nog. Het was een heerlijke zomerdag en als ik erover praat rollen de tranen alweer over mijn wangen.’’ Echte clubliefde zie je direct. Het zijn tranen van geluk. Martie houdt van PSV.

Tatoeage
Een liefde voor het leven mag vastgelegd worden. Maria was het er niet helemaal mee eens. De tatoeage moest bijvoorbeeld bedekt kunnen worden onder een shirt. Maar de wil overwon. Martie wilde PSV altijd bij zich dragen. Vandaar de tatoeage met het logo van PSV. Maria begreep zijn keuze. Bij een zaak in Schijndel liet hij het logo zetten. ‘’De jongen die mijn tatoeage maakte was een Feyenoorder. De vraag of hij dan wel een PSV logo wilde tatoeëren, was ja. Toen hij bezig was zei hij op een gegeven moment. Hoe groot moest die F ook alweer worden? Ik schrok, het zal toch niet waar zijn?! Hij zat te dollen, en ik kon ermee lachen.’’

Het eindresultaat wilde ik natuurlijk zien aan het einde van ons gesprek. Een gesprek met een lach en een traan. Van geluk. Echte clubliefde bestaat en Martie is het perfecte voorbeeld. We dronken nog een biertje en keken voetbal in Casa PSV.

Tekst: Nils Vos
Fotografie: Lianne Gabriels