Mevr. Ruys van Boxtel  is geboren in 1915 te Schijndel,als vierde kind, er waren thuis nog vijf broers en twee zussen meer.  ''We waren arm, net als iedereen, maar hadden genoeg te eten, melk hadden we van onze eigen anderhalve koe en brood haalden we bij de bakker en er scharrelden ook nog een paar kippen rond’’.

Bruiloft in de oorlog
In 1941 trouwde Marie met Harry Ruys en verhuisde naar een boerderij in Vorstenbosch. De bruiloft werd sober gevierd met een koffietafel en dat was alles. Maar de bakkersvrouw zorgde voor een heel groot krentenbrood van bijna een halve meter.
In die tijd was het heel gewoon dat de vrouw alleen een trouwring had, maar Harry had net zo lang gescharreld tot ook hij een trouwring kon dragen, maar eigenlijk kon hij hem niet betalen. Na de bruiloft verhuisden we naar Vorstenbosch. In die tijd was het de gewoonte dat je bij particulieren geld leende om een huis te kopen.

 

Haar man werd opgeroepen door de Duitser om te dienen en lag in Boekel. Daar ontmoette hij stomtoevallig  de man uit Boekel die hem het geld leende voor de hypotheek. Harry kon niet meer stuk, hij was het menneke bij die man. Hij werd als een zoon behandeld, bij het kinderloze echtpaar. Hij kreeg een fiets om af en toe naar zijn zwangere vrouw te gaan.
De diensttijd duurde zes weken. In 1942 werd hun eerste kind Antoontje geboren, hij mocht slechts 4 maanden worden, zijn moeder vond hem dood in zijn wiegje. Later kregen Marie en Harry nog twee zonen waarvan er nu nog eentje leeft.

 Vluchtelingen

Na de zware bombardementen in Schijndel waarbij veel huizen in brand vlogen en tot de grond toe afbrandden, vroegen haar ouders om onderdak bij Marie. Later kwam er nog een weduwe bij met zeven kinderen, maar ook andere families en uiteindelijk groeide de groep vluchtelingen tot 54 personen die allemaal een schuiladres zochten.
Met kar en paard vertrok de groep via Middelrode richting Vorstenbosch en om er door te mogen hadden ze een witte vlag bij zich. Marie en Harry stonden hun bed af aan haar ouders, zelf sliepen ze op de grond. Overal sliepen mensen en op de hooizolder lag het jonge volk.

Daar sliepen Marie en Harry ook het liefst omdat er met al hun ellende ook een hoop lol werd gemaakt. En af en toe werd er ook gekust.
Nadat iedereen weer naar huis durfde kregen Marie en Harry de tijd om te rouwen om hun zoontje.
Maar ook de oorlog is iets wat ze nooit meer wil meemaken.
door:Wilma van Zoggel
Foto’s Wim van der Lubbe