Vloeimans volgelingen konden gisteren twee maal hun idool zien. 's Middags om 5 uur op t.v. in een programma van Avro's kunstuur en gisteravond live in een overdadig gevulde Kersouwe. In Avro's kunstuur sprak Vloeimans nog over een "natte" akoestiek. "Dat is als de toon blijft hangen", legde hij uit.

 

Regenbui
Gisteren speelde die natte akoestiek een prominente rol. Voordat de drie muzikanten om half negen het podium betraden verdreef  een robuuste regenbui  de toeschouwers van hun banken Zij zochten beschutting onder  het overdekte podium, waar eigenlijk de artiesten hadden moeten verschijnen. Noodgedwongen begon de uitvoering met een pauze. De aanvang van het concert werd uitgesteld tot half tien. En de vochtigheid bleef nog lang hangen. Aan het einde van de muziekstukken hoorde je in de vallende stilte de druppels van de bladeren glijden.

Filmmuziek
Vloeimans bespeelt een breed gamma aan genres . Klassiek, pop,film- of wereldmuziek, hij laat er zijn eigen specifieke kleurklanken in opdoemen. In de filmmuziek van Polanski en  Morricone word je meegenomen met zachte wuivende tonen voorbij diepe ravijnen, over oneindige vlaktes, waar de horizon in de verte lonkt en waar je uiteindelijk stil en voldaan landt.

Experiment
In de composities van accordeonist Tuur Florizone spelen ritme en maat een grotere rol en is er ruimte voor luchtigheid , speelsheid en experiment. Ferme passages, waarin de krachtige cello akkoorden van Jorg Brinkmann een prominente rol spelen gaan een conversatie aan met een zachte, ijle accordeon en een spetterende trompet.

Het was de eerste maal dat deze drie muziekcompanen in deze samenstelling optraden. En dat was te zien. Elkaar aankijkend, wachtend op een visueel teken, vragend bijna - wat heb jij te bieden -, respectvol voor ieders bijdrage, droeg het ensemble een prikkelende energie over aan het publiek.

Op de vraag na afloop van de voorstelling welke akoestiek de Kersouwe met zich meedraagt, antwoordde Eric Vloeimans: "Ondanks de regen en de vochtigheid; een droge akoestiek."

Fotografie: Ronald van Hastenberg
Tekst: Jacques Worms