Laten we dit maal voorop stellen dat op zondag poloën echt ruk is! Daarbij komt dat het dan meestal ook nog eens in een van die ‘net-niet-zwembaden’ is. Zo ook dit keer.
Daar ga je op (normaal gesproken) vrije zondagavond naar Oisterwijk en kom je aan in een zwembad die ten eerste geen klok hebben en het dus maar weer gokken wordt hoe lang je nog moet spelen. En ten tweede bleek dit ‘olympische stadion’ ook nog eens maar 1.20 meter diep te zijn aan een kant. Erg handig als je zelf tegen 1.90 meter aanloopt.
Maar goed, dat zijn natuurlijk geen excuses om te verliezen, dus gewoon punten pakken daar! Uiteindelijk, brak en half ontkaterd, begonnen we aan de wedstrijd. Niet heel erg soepel, want een halve minuut later stonden we 1-0 achter door een slordig foutje ergens in het water. Ook kwamen we er vrij snel achter dat deze scheidsrechter geen tegenspraak duldde. Nummer 7 van wit kreeg een u20, waar hij het niet helemaal mee eens was volgens mij en liet dat even blijken, wat hem vervolgens een mooi UMV opleverde. Nog geen 2 minuten in de wedstrijd en de toon was duidelijk. Nog een doelpuntje links en rechts en we gingen maar even rusten met een stand van 2-2.
Het tweede partje werd er een om niet snel te vergeten. Mark Verstegen liet snel merken dat hij niet van plan was om over zich heen te laten lopen en na 15 seconden had zijn doelpuntje al te pakken. Vervolgens ging Henri liggen morren met nummer 9, geen duidelijke dader vond de scheids dan maar allebei in de hoek. Vervolgens kreeg onze Bas van Uden onder een luid gejuich van de wissels en de aanwezige heren 2 spelers (zij hadden een wedstrijd eerder puntjes mogen verdienen) zijn eerste doelpunt van het seizoen. Ten slotte was onze coach Paul het niet helemaal eens met een doelpunt van onze gastheren en liet dat ook even blijken. Dus Paul mocht een heel mooi geel kaartje incasseren. Een bewogen partje, en afgesloten met een stand van 4-4, dit kan nog wel eens spannend gaan worden…
Het tweede partje had indruk gemaakt, want part 3 verliep wat rustiger aan beide kanten. Paul hield toch maar zijn mond dicht op de kant en wij gingen wat rustiger doen. Blijkbaar werkte dat, want we gingen de laatste ronde in met een 6-5 voorsprong. Wel wat typische zondag momenten, om het zo maar even te noemen, zoals een bal met een eigen willetje en die dus net even wat anders doet dan jij wilt.
Laatste partje. Wat gaan we er van maken. Al snel een man-meer situatie wat een mooie kans op moest leveren om uit te lopen. William had er twee pogingen voor nodig, maar een doelpunt is een doelpunt, 7-5. OZC werd volgens mij wat geïrriteerd, want de U20’s vlogen ze om de oren. Zelfs een strafworp kregen ze tegen. Die kans liet Henri niet onbenut, 8-5. Dit gaat goed, nou nog vasthouden. Toch wisten de mannen van OZC terug te komen en met nog een halve minuut te gaan (hadden we even nagevraagd) was het verschil nog maar 1 doelpunt. Gelukkig kregen zij nog een U20 vlak voor tijd. Geen gekke dingen doen, gewoon rondspelen en de tijd uitzitten. Uiteindelijk besloot ik toch nog een gokje te wagen en op doel te schieten, maar die was mis en in het fluitsignaal, dus toch gewonnen met 7-8.
Close call, maar wel gewonnen. We hebben eigenlijk best goed gespeeld, maar een wedstrijd op zondag in een bad dat te ondiep is (wat je doelpunten kost) en geen klok is gewoon een ‘minder plasante’ combinatie.
Doelpuntenmakers: Henri Verrijdt (2x), Mark Herberts (2x), Mark Verstegen, Bas van Uden, William Oosterholt, Bas van de Broek
Getekend, Gorgo Heren 1