Enkele keren per jaar worden op basisschool het Mozaïek ouders van de kleuters uitgenodigd voor een spelletjesochtend. Dan spelen de leerlingen van de groepen 1 en 2 samen allerlei leuke en leerzame gezelschapsspelletjes onder leiding van hun papa’s en mama’s. Iedere keer weer is de spelletjesactiviteit een gezellig, maar ook een heel leerzaam moment voor de kleuters èn voor de ouders, die genieten van elke minuut van deze ochtend. Het is telkens weer een feest om samen te mogen spelen.
Deze week was het weer zo mooi en scheen de zon zo warm, dat de tafeltjes en stoeltjes werden opgepakt en mee naar buiten werden genomen. Daar op het speelplein werd het een gezellig uurtje, in het zonnetje en samen met elkaar.
Er zijn er hier onder ons die een uur gewandeld hebben om deze eucharistieviering mee te vieren. Noem het dauwtrappen: een oude traditie op Hemelvaartsdag. Je kunt er andere namen voor nemen als ochtendwandeling, of misschien wel een pelgrimstocht naar Donatus of Antonius of Servatius de heiligen die hier in Loosbroek hoog worden gehouden. Trouwens: gisteren was het de feestdag van de heilige Servatius. In ieder geval zijn we vroeg op pad gegaan.
We koppelen dit allemaal aan Hemelvaartsdag, het moment dat we gedenken dat Jezus niet meer lijfelijk onder zijn mensen wordt waargenomen. We kennen zulke gevoelens als een moeder, een vader, soms zelfs een kind, sterft. Het laat een leegte na. Gelukkig, zou ik bijna willen zeggen. Want als je een leegte ervaart dan getuigt dit van relatie, van verbondenheid. De leegte wordt niet onmiddellijk dichtgetimmerd. Dietrich Bonhoeffer – de Duitse dominee die zich tegen het nationaalsocialisme verzette – zei ooit: ‘Zolang de leegte werkelijk blijft, blijf je daardoor met elkaar verbonden. Het is fout te zeggen: God vult die leegte. Hij vult haar helemaal niet. Integendeel. Hij houdt die leegte leeg en helpt ons zo de vroegere gemeenschap met elkaar bewaren, zij het ook in pijn.’ Het is precies die ervaring die past bij de leerlingen die Jezus gespannen nastaren bij zijn hemelvaart. Wat had Hij hun niet gegeven? Teveel om op te noemen. En een van het mooiste dat iemand kan krijgen: inzicht in de oorsprong van de mens en waarheen hij op weg is.
En waarheen is de mens op weg? Natuurlijk ben je blij als je hier in Loosbroek bent aangekomen (en je straks ook nog iets te drinken krijgt). Maar het lijkt me dat er een wezenlijker doel is. Ik ben op weg naar de plek waar ik uiteindelijk veilig ben. Ik ben dat gelukkig waar ik woon en leef, in de abdij en hier onder jullie. Maar ik weet ook dat dit alles voorlopig is. De diepe ervaring ‘dat het goed is’, dat je gelukkig bent, is altijd voorlopig. Ook omdat er zoveel onveiligheid is. Dan hoef ik echt niet de bootvluchtelingen op te roepen, of de vermoorde christenen in het Midden-Oosten. Ik hoef maar stil te staan bij de verstoorde relaties bij mensen in onze eigen dorpen of bij te drukke kinderen die alleen maar rustig te houden zijn met Ritalin. Vaak bid ik stilletjes om die kinderen dat ze wat meer geborgenheid kunnen ervaren. Rust, reinheid en regelmaat; ieder is daar toch het meest mee gediend?
Met Hemelvaart komt er nog een dimensie bij. Jezus verlaat definitief onze aardse werkelijkheid. Hij komt thuis bij God, die Hij zijn Vader noemt. Hij heeft net zoals de verloren zoon uit de parabel die Hij zelf eens heeft verteld, een hele omzwerving gemaakt onder ons. Hij is letterlijk besmeurd geraakt dan wel niet met de schillen van de varkens, maar wel met de viezigheid van mensen, alles wat mensen elkaar aan doen. En zeker Hem hebben aangedaan. Hij heeft er zelfs het leven bij gelaten. Maar met Pasen vieren we dat zijn liefde niet voor niets is geweest. Hij is zelf Liefde, ten volle. Want Jezus is de ‘fingerprint’ van God. Vandaag komt Hij uiteindelijk thuis. Hij overschrijdt onze aardse grenzen om voor goed geborgen te zijn bij God. Van daaruit zet hij zijn werk voort.
Misschien vieren we het feest van Hemelvaart ook wel omdat we ergens aanvoelen dat we altijd wel een grens over moeten om niet bij ons eigen ego te blijven hangen. We moeten verder komen. Geluk heeft altijd te maken met het kunnen loslaten van jezelf en over eigen grenzen heen te gaan. Naar die ander toe.
En waar is die ander? Blijf niet naar de hemel staren, wordt tegen die vrienden van Jezus gezegd. Trek met elkaar op. Laat niemand vallen. Wanneer mensen van ver over eigen grenzen heen bij je aankloppen, wees dan goed voor hen. Laat ze met je optrekken. Ook zij moeten thuis kunnen komen. Deel intussen wel dat brood en de beker, deel intussen je leven met elkaar. Delen brengt geluk. En het moet hier gebeuren.
Joost Jansen, norbertijn.
Wilt u hierover in contact komen met mij dan kan dat
j.jansenabdijvanberne.nl of 06 505 64 738