Je computer crasht. En je hebt – o zo stom - de laatste tijd vergeten een back-up te maken. Het voelt aan als een ramp. Natuurlijk niet dezelfde ramp als de cycloon die raasde over de Filippijnen met het bekende resultaat. Maar toch… Je begint onmiddellijk na te denken wat je hoopt dat zeker niet verloren is gegaan. Die ene brief, of dat rapport, of al je e-mailadressen. Het gaat dus steeds om contacten met anderen. Is dit niet het belangrijkste in ons bestaan?
De boodschap die uit de Schriften op ons afkomt, - het lijkt wel een crash - hoeven we echt niet te plaatsen op het einde van de wereld. Ik denk dat dit niet bedoeling is van Jezus. Het is ook geen boodschap die ons angst wil aanjagen. Zou dat wel het geval zijn dan heeft het mijns inziens niet met God van doen. Dan zegt het eerder iets van onze eigen ervaringen, misschien van onze eigen angsten. Wat zou de bedoeling van de Bijbelse schrijvers dan wel zijn? Moeten we deze boodschap toepassen op de leefomstandigheden van een medebroeder van Postel pater Daniël Maes die in een Syrisch klooster probeert door te leven. Hij zegt zelf dat het best mogelijk is dat hij in een lijkzak bij zijn abdij wordt afgeleverd. Hij krijgt daar in Syrië op deze zondag dezelfde lezingen voorgeschoteld. Hoe zal hij ze beluisteren? ‘Nu hier dan daar, schrikwekkende dingen en aan de hemel geweldige tekenen’ Zou hij bemoedigd worden door de uitspraak: ‘geen haar van uw hoofd zal verloren gaan.’? Zeker is wel dat hij standvastig blijft doorgaan. Zal hij zijn leven winnen?
Wij leven niet in zulke omstandigheden, hoewel het ons niet ontslaat om met deze medebroeder en de velen anderen mee te leven. Maar wij, in dit veilige Nederland? Hoe leven wij dat door standvastig te blijven ook wij het leven winnen? Ik denk dat het altijd te maken heeft of we keuzes maken. Ook uiteindelijke keuzes. Er zijn momenten in je leven dat je voor de keuze gesteld wordt: ga ik verder of niet. Ga ik verder met hem of haar, met deze mensen? En als je dan verder gaat dan is er vaak geen terugkeer meer mogelijk. Of zoals iemand het eens uitdrukte: een beetje vallen van een hoge brug kan eenvoudig niet. Deze keuzes hebben altijd te maken met een groot vertrouwen, dus met geloof. Een geloof dat je de kracht geeft om aan de slag te blijven…
Gebeurt dit alleen op enkele belangrijke momenten in je bestaan? Dat kan, maar ik denk dat de verhalen die we zojuist gehoord hebben ook gaan over ons dagelijkse gang door het leven. Waar kies ik voor als ik moet kiezen voor het belangrijkste in mijn bestaan? Wat wil ik absoluut niet verliezen? Zijn dit je materiële spulletjes? Of is het juist degenen die mij lief zijn? Ik zelf zou het ook verschrikkelijk vinden als ik mijn geborgenheid bij God zou verliezen. Ik beschouw het nog steeds als een voorrecht om iedere keer weer bij Hem te mogen terugkeren. Het is niet altijd eenvoudig want het brengt je alleen maar meer verantwoordelijkheid. Er komen dan meer mensen en situaties op je weg die om je inzet vragen. Maar je leven is wel vruchtbaar…
Wat brengt ons dit voor onze maatschappij? Er zijn tekenen te over in onze samenleving die zo op het verhaal van de Schriften geplakt kunnen worden. De economische crisis: hoeveel heb ik echt nodig om goed te kunnen leven? Heb ik genoeg? Zou ik het ook met wat minder kunnen stellen? Er is de crisis van waarden: wat vinden we belangrijk om aan onze kinderen door te geven? Als ik ze leer te eten met mes en vork, als ik ze leer fietsen, leer ik ze dan ook met God contact te maken? Er is de crisis in de relaties. Hoe bouwen wij aan duurzaamheid in de verbanden tussen man en vrouw en hun kinderen? Ik hoor mensen zeggen: we gaan als vrienden uit elkaar. We weten hoeveel leed en onveiligheid bij de kinderen dit vaak tot gevolg heeft. Hoe investeren we in goede relaties?
Wanneer je computer gecrasht is, bouw we heel zorgvuldig je nieuwe bestanden op. Wanneer de crisis is toegeslagen en je staat weer op, dan kies je ook zorgvuldig wat je echt nodig hebt in je bestaan. Is dat het netwerk van relaties dat we samen vormen, ook hier als kerkgemeenschap? God zal ons dan nabij zijn, zoveel is wel duidelijk…
Joost Jansen, norbertijn
@ voor wie zoet is - & voor iedereen
De Wereldwinkel Heeswijk-Dinther heeft dit jaar chocoladeletters vol symboliek en heerlijke romige melkchocolade: de letters @ en de &. Op elke verpakking kan de gulle gever een eigen tekst toevoegen. Zo is het een origineel en persoonlijk cadeau. Maar ook letterrepen. Opvallende letters, anders dan anders.
De letter @ kun je richten aan wie je wilt. Tegelijkertijd worden de cacao- en suikerboeren er beter van. Zij besteden de fairtrade ontwikkelingspremie bijvoorbeeld voor nieuwe wegen, schoolgeld voor de kinderen of nieuwe gereedschappen.
Ook de letter & is er voor iedereen. Voor familie, vrienden, collega's. Én voor de cacao- en de suikerboeren in Afrika en Latijns-Amerika. Zij verkopen hun product tegen eerlijke handelsvoorwaarden. Dat geeft hen meer zekerheid en een goede prijs.
De chocolade letterreep van Tony’s chocolonely is een chocoladeletter en een reep in één.
In melk en puur. Wanneer je de ongelijke blokjes chocolade afbreekt houd je een letter over.
Ideaal om te delen, maar helemaal zelf opeten mag natuurlijk ook.
Wie uitkijkt naar de feestdagen, kan in de Wereldwinkel Heeswijk-Dinther ook uitstekend terecht. Mooie wijnen, en lekkernijen als fudge en nougat: allemaal extra lekker als er fairtrade op staat. Voor een bijzondere maaltijd is er een ruime keuze aan ingrediënten. Alles afkomstig uit de hele wereld en eerlijk ingekocht.
Loop vrijblijvend eens binnen in de Wereldwinkel of kijk voor meer informatie op www.heeswijkdinther.wereldwinkel.nl.
Wij nodigen iedereen van harte uit mee te praten over “zelforganisatie vanuit de kernen”. Onze samenleving is volop in beweging. In de intussen al veel besproken participatiemaatschappij trekt de overheid zich steeds meer terug voor bijvoorbeeld het leveren van zorg en welzijn. Wij vinden dat het initiatief in de kernen moet liggen. Je bent zelf verantwoordelijk voor het leefbaar houden van je leefomgeving. Dat klinkt allemaal mooi, maar hoe gaat dat dan? En doen we dat al niet op veel momenten en op allerlei manieren?
Tijdens een algemene verkeerscontrole donderdagavond op de A50 bij Heeswijk-Dinther heeft de politie 817 bekeuringen geschreven voor met name het overschrijden van de maximumsnelheid van 120 km/u. In totaal werden 6.932 voertuigen gecontroleerd tussen 20.30 en 00.00 uur. Negentien bestuurders werden staande gehouden voor verdere controle.
