Een nieuwe dag, een nieuw geluid. Maar hoe nieuw is deze dag? Het gaat er toch niet om dat ergens is bepaald dat het op deze dag 1 januari is en tevens het begin van een nieuw jaar? Er zijn andere culturen en godsdiensten die het nieuwe jaar in de herfst laten beginnen of in het voorjaar. Valt wat voor te zeggen. Het is altijd natuurlijker dan midden in de winter. Maar wij vieren het begin van een nieuw jaar op de eerste dag van januari. Heeft dit betekenis? Want daarom zijn wij hier toch bij elkaar: om betekenis? Om betekenis te ontdekken, te verlenen aan ons alledaagse bestaan? Ik denk dat het vieren van Nieuwjaar staat of valt met de betekenis die je geeft aan deze toch gewone donderdag. En het geven van een betekenis heeft altijd te maken vanuit welke plek je naar zo’n dag kijkt. Naar het hele jaar kijkt.
Hoe kijken wij naar het nieuwe jaar dat voor ons ligt? Van alle kanten heeft men het over de D-Day van de verzorgingsstaat. Bezuinigingen of niet: veel hangt af van hoe je er mee omgaat. Is er groei in solidariteit? Participeren wij werkelijk aan elkaar, met elkaar? Als wij met Kerstmis vieren dat God participeert aan ons mensen door zelf mens te worden in Jezus de Christus, dan hebben wij als gelovigen wel een sterke troef in handen. We hoeven alleen maar te doen wat God heeft gedaan en zal blijven doen. Je interesseren voor je naaste, je betrokken voelen en er ook wat consequenties aan verlenen door je hart open te stellen en tevens je handjes te laten wapperen.
Van alle kanten horen we berichten over mensen die moeite hebben in hun relatie, in hun gezin. We horen van mensen die het perspectief kwijt zijn. En dan horen we het verhaal Maria die ‘al deze woorden bewaarde in haar hart’. Hoeveel ouders en grootouders herkennen zich niet Maria… En ze bidden én blijven hun hart openstellen. Aandacht in liefde, soms heel stil, heeft ongetwijfeld zijn uitwerking. Maria heeft zo haar zoon Jezus begeleid in zijn ontwikkeling, tot aan zijn dood, en over zijn dood heen. Het vraagt een groot geloof en daar mogen we best om bidden voor onszelf.
In Maria zien we een vrouw, een mens, die totaal toegewijd is aan wie haar gegeven zijn. Dat kan ons veel zeggen aan het begin van een nieuw jaar. Want toewijding is zoveel meer dan de dingen voor elkaar of met elkaar doen. In het woord toewijding zit ook ‘wijding’… Wijding betekent dat je een diepe innerlijke band smeedt, dat God er mee van doen heeft. Uitgesproken of onuitgesproken. Dan gaat het er niet om of je geweldige dingen verricht of dat je maar een heel kleine rol speelt in het dorpsgebeuren. Ik zag gisterenavond in de Oudejaarsviering een vrouw die voor haar dementerende man zorgt. Ze sleept hem overal mee heen. Ik dacht: dat is toewijding. Ze zal zelf dit woord nooit gebruiken. Maar het dekt wel de lading. Ik hoor dat de jezuïet pater Frans van der Lugt door een of andere groep tot ‘man van het jaar’ is gekozen. Een man die totaal toegewijd is geweest aan zijn mensen in Homs-Syrië. Hij bleef waar anderen een veilig heengaan kozen. Dat is toewijding. Toewijding is ook als je trouw blijft aan je relatie ook al brengt het niet meer de vreugde waarmee je je huwelijk begonnen bent.
Dit jaar zal ook weer zijn ups en downs kennen. Er zullen mensen ziek worden en weer beter. Er zullen kinderen geboren worden en er zullen mensen overlijden. Maar mijn wens is dat wij alles wat op onze weg komt met toewijding doen. De ene keer zal het lukken, de andere keer mislukt het gewoon. Maar wanneer er toewijding in het spel is, dan geeft dat niets. Naar beste vermogen hebben we dan geleefd en zijn de ander nabij geweest. Dat geeft vreugde en voldoening.
Veel wensen zullen in de komende dagen worden gewisseld. Het is soms een mantra geworden, een niets meer zeggende formule waarin weinig diepgang zit. Ik hoop en wens ons allemaal dat het wisselen van goede wensen een moment is waarin we die andere mens nabij zijn. Toewijding blijft de ander op het oog hebben. Toewijding verbindt. Toewijding is uiteindelijk van God.
Joost Jansen o.praem.